خبرنگار هنری ایران اکونومیست گفت و گویی با خانم مهرنوش خالدی انجام داده است که در زیر آن را می خوانید.
چرا به نقاشی علاقه مند شدید؟
در دوران خردسالی، شاید بازی با هم سن و سالها یکی از مهیج ترین شادی ها برای کودکان محسوب می شود که من نیز از این جرگه مستثنی نبودم، اما همیشه کشش و نیروی عجیبی مرا به سمت رنگ و نقاشی می کشید که شاید این تفاوت من با دیگر هم سالانم محسوب می شد. به جراًت می توانم بگویم، یکی از زیباترین سرگرمی های من در دوران خردسالی زل زدن به کمد لباسهای رنگی مادرم به حساب می آمد، رنگهایی که هر کدام یک دنیا حرف برای گفتن و سیراب کردن عطشم داشتند. کمی که بزرگتر شدم هیجان من در به تصویر در آوردن افکارم قدرت بیشتری پیدا کرد و کشیدن اجسام دور و اطراف کار غیر ارادی من محسوب می شد. از زمانی که خودم را شناختم دنیای رنگ و نقاشی دنیای به تصور در آوردن احساس و افکارم بود، چگونه می توانستم از دنیای لطیف و پر از رنگ این هنر دور بمانم! اینگونه شد که نقاشی برای من از امور مهم و جاری روزانه ام محسوب شد، و در چرخه زندگی من نقش پر رنگی را به خود اختصاص داد. نقاشی برای من همانند دوستی است که رسیدن به آرامش را دو چندان می کند.
چه دوره هایی را گذارنده و از کدام اساتید کسب فیض کرده اید؟
اولین دوره آموزش من با مداد رنگی شروع شد. در کنار مداد رنگی یادگیری دوره کنته و زغال هم دنیایی از نکته و هیجان بود. بعد از این دو، جذابترین بخش یادگیری در نقاشی، رنگ روغن بود که با پوشش و ترکیب فوق العاده رنگها آرامش را در من دو چندان می کرد. در آخر، اکلریک دوره فوق العاده ای بود که با خشک شدن سریع رنگها خود مشوقی برای دوباره کشیدن من محسوب می شد. در این آموزش ها افتخار شاگردی در محضر اساتیدی از جمله، جناب آقای مراد فتاحی، جناب آقای نیکپور، و آقای ملک شاهی را داشته ام.
چه سبک هایی کار کرده اید؟
رئالیسم یا واقع گرایی، هنر خام (هنر ابتدایی یا کودک گونه، به عبارتی نقاشی کودکانه) و پوینتیلسم (نقطه چینی) از سبک هایی است که در آنها کار کردم.
در نقاشی هایتان چه چیزی را می خواهید به مخاطب منتقل کنید؟
احساس، تفکر و نگرش مهمترین مقوله هایی هستند که در طراحی ها و ترکیب رنگ ها در هر اثری به مخاطب معرفی می شوند، نقاشی های من بخشی از وجود درونی من است که به تصویر کشیده می شود.
گذشته، حال و آینده هنر به ویژه نقاشی را در ایران چگونه می بینید؟
هنر نقاشی در حال گذراندن سیر تکاملی خود است و در حال حاضر علاقمندان و دانش آموختگان به این هنر دایره وسیعی را به خود اختصاص داده اند. اما درخشش هنر نقاشی یا به طور کلی هر هنری زمانی پر رنگ تر می شود که هنرمند دلگرم تر شود. و این امر فقط با حمایت است که استوار می گردد.
هدف شما از برگزاری نمایشگاه «زن پارسی» چه بوده است؟
هدف از برگزاری این نمایشگاه محور قرار دادن زن و موجودیت زن است. هدفم از این انتخاب، نشان دادن ابعاد لطیف، کارآمد و تاثیرگذار بانو در خانواده و جامعه است. سعی کردم با بهره گیری از تکنیک اکرلیک، نگاهی سنتی و سمبلیک به موجودیت پنهان و پر مفهوم زن داشته باشم و مخاطب را با گوشه هایی از عمق این موجود وجودبخش و تاثیرگذار آشنا کنم. در مجموع در برخی از آثار، کارها ترکیبی از خط و نقاشی است که همواره سعی شده مفهوم اثر به مخاطب به صورت اشاره ای منتقل شود تا به برداشت صحیحی منتج شود.
نگاه من در کارها اغلب نگاهی عمیق و مفهومی است با استناد به قابلیت های وجودی زن که نیازمند به تأکید است. نگرش به کار گرفته شده، برگرفته از تاثیرگذاری ماهیت زن است. لازم به ذکر اینکه، همه نقاشی ها از هیچ ماخذی گرته برداری نشده است و همه آثار برگرفته شده از ذهن خالق اثر است. آثار ارائه شده چهارده اثر است که هر کدام نام و داستان مختص به خود را دارند و جنس نگاه، نگاهی کارکردی و بنیادی است. به طور مثال در یکی از کارها به نام «همدم» که تصویر مرد و زن سنتی را نشان می دهد، تاکید بر روی صفت بارز همدلی زن در خانواده است که آشکارا و نیمه آشکارا حمایت کننده عاطفی اعضای خانواده است.
همه آثار بنده در مجموعه ای به نام زن پارسی گرد آوری شده که در واقع بعداز نمایشگاه گروهی موزه رضا عباسی در سال 1390، این مجموعه ارائه آثاری مشترک از بنده و خانم سرور کیوان است که به مدت یک هفته از تاریخ سوم دیماه در نگارخانه هنر ایران به نمایش در آمده است.
در ادامه تصاویری از نمایشگاه و آثار این هنرمندان جوان کشورمان را می بینید.
