نشست طنزنویسی مطبوعاتی و رسانه‌ای با حضور سروش صحت در نمایشگاه مطبوعات برگزار شد.
کد خبر: ۱۳۲۹۰۹
به گزارش ایران اکونومیست؛ سروش صحت درباره‌ی طنزنویسی بیان کرد: در نوشتن طنز باید بدانیم که برای کدام رسانه می‌نویسیم. روزنامه، سالنامه و فصلنامه با هم فرق دارند. روزنامه درباره اتفاقات روز است و سالانه به تحلیل خبر احتیاج دارد، در نتیجه در سالنامه اجازه خطا به نویسندگان آن داده نمی‌شد، اما روزنامه به دلیل سرعت در گردآوری مطالب و چاپ خطایش، قابل اغماض است.
وی اضافه کرد: من سال‌هاست در ستون طنز روزنامه اعتماد می‌نویسم و می‌دانم که رسانه تصویری و مکتوب کارکرد خودشان را دارند و در نوشتن مطالب متفاوت هستند. رسانه‌های فضای مجازی نیز به تازگی بسیار قوی عمل می‌کنند.
این بازیگر افزود: در مرحله‌ی بعد ما باید بدانیم که مخاطب‌مان چه کسی است؛ برای مثال مخاطب برنامه‌های تلویزیون، در ساعت‌های دو و 9 شب با هم فرق دارد. در مرحله بعدی ما باید خودمان را بشناسیم و بدانیم که هدف‌مان از نوشتن طنز چیست و سلیقه ما چگونه است. اگر سلیقه نداشته باشیم نمی‌توانیم بنویسیم.
صحت در ادامه تصریح کرد: علی میرفتاح در کرگدن‌نامه خود استراتژی و جهان‌بینی خاصی را دارد و با بقیه طنزنویسان متفاوت است.
وی درباره‌ی محدودیت رسانه‌ها بیان کرد: ما باید محدودیت رسانه‌ها را بشناسیم. هر کشوری در هر مقطع زمانی محدودیت خاصی دارد. هر رسانه‌ای سیاست خاص خود را دارد و باید طبق اصولی که دارد رفتار کند و یک نویسنده باید ببیند که می‌تواند محدودیت‌ها را بپذیرد یا خیر.
این بازیگر افزود: یک رسانه باید خط قرمزها را بشناسد و بداند که تا چه حد می‌تواند نزدیک این خط قرمزها شود که مانع فعالیت‌اش نشود. رسانه می‌تواند خط قرمزها را جابه‌جا و فضای بیشتری را ایجاد کند.
صحت درباره‌ی محدودیت زمانی و مکانی در طنز بیان کرد: محدودیت زمان و مکان یکی از مشکلات طنز کشور ماست که کار ما را بی‌هویت می‌کند. طنزنویسان برای این‌که به کسی برنخورد شوخی با جنسیت، سن، شهر و شغل افراد را از طنز حذف کرده‌اند و با این کار هویتی برای طنز باقی نمانده است.
