شنیدن موسیقی در صورت به جا و منطقی و مناسب، می تواند ابزار قدرتمند بالقوه ای برای بهبود پیامدهای منفی و مشکل ساز از دوران کودکی تا بزرگسالی موثر باشد.
این ادعا که موسیقی نیاز اساسی و لازم بشر است، اغراق آمیز به نظر می رسد؛ اما می توان گفت که موسیقی ارزش تعدیلی دارد و انسان را متعادل می کند.
تاثیر موسیقی در مغز نیز می تواند از طریق دستگاههای تصویربرداری از مغز مانند ام آر آی و اسکن مغز مشخص شود.
محققان یک نظریه مشترک دارند؛ آنها معتقدند که موسیقی کیفیت زندگی را بهبود می بخشد.
بر اساس مطالعات انجام شده موسیقی بر روی پنج سیستم عصبی بیولوژیکی که وابسته به یادگیری نیز هستند اثر می گذارد.
سیستم های درکی(تشخیص فاصله، ریاضیات و خلاقیت)؛ سیستم های احساسی(هورمونی، اجتماعی، مهارتهای فردی، فرهنگی و درک زیبایی ها)؛ سیستم های حرکتی، درکی(رفتار، حرکت، تشخیص زمان و زمانبندی)؛ سیستم های واکنش عصبی و همدردی و سیستم های حافظه(توجه، تمرکز، یاد‌آوری) پنج سیستم عصبی بیولوژیکی هستند که موسیقی بر روی آنها تاثیر گذار هستند.
هیچ رشته علمی وجود ندارد که از نظر بیولوژیکی تا این حد اثر گسترده ای داشته باشد، به علاوه محدودیت تکنولوژی مانع از تحقیق بیشتر در این مورد می شود.
سیستم احساسی بر روی سیستم درکی اثر گذاشته که این سیستم به نوبه خود بر روی سیستم حرکتی اثر می گذارد و این سیستم بر روی سیستم ایمنی اثر می گذارد. در بدن هیچگونه سیستمی مستقل از سیستم های دیگر وجود ندارد.
ذهن، حافظه، یادگیری، جسم، احساسات، سیستم ایمنی، سیستم ژنتیکی در فعالیت و موقعیت سایر سیستم ها موثر هستند. در مغز ما نیز مناطقی وجود دارند که فقط با شنیدن موسیقی به عنوان وسیله ای برای بقای گونه ها، فعال می شوند.
دکتر مهناز استکی روانشناس کودک و نوجوان
