دانشمندان بر این باورند که کشف آنها میتواند نرخ بقای بیماران سرطان ریه را افزایش دهد.
به گفته موسسه ملی سرطان، این بیماری سالانه منجر به مرگ حدود 158 هزار آمریکایی میشود. سرطان ریه سلول غیر کوچک مسؤول حدود 85 درصد همه سرطانهای ریه است.
اگر این سرطان زودهنگام شناسایی شود، بیماران تا 70 درصد بیشتر احتمال دارد که پنج سال دیگر زنده بمانند. اما اگر تشخیص در مراحل پیشرفته صورت بگیرد، احتمال پنج سال زندگی بیشتر به کمتر از 10 درصد میرسد.
محققان پروتئین HIP1 را به عنوان نشانگر زیستی احتمالی جدید آزمایش کردند. آنها همچنین نقش این پروتئین را در پیشرفت، گسترش یا متاستاز سرطان ریه که دلیل بیشتر مرگهای ناشی از سرطان ریه است، بررسی کردند.
این پروتئین علاوه بر این که یک نشانگر زیستی است، تحرک سلولهای سرطان ریه را در پژوهشهای آزمایشگاهی سرکوب کرد و از متاستاز در موشهای مدل سرطان جلوگیری کرد.
محققان به بررسی بافت ریه از 121 بیمار پرداخته و دریافتند که در مراحل اولیه بیماری، پروتئین HIP1 بیشتری نسبت به مراحل پیشرفتهتر بیماری بیان میشد.
آنها همچنین یک ارتباط معنیداری بین بیماران دارای سطوح بالاتر HIP1 و بقای طولانیتر شناسایی کردند.
به گفته محققان، اگر بتوان سطوح و عملکرد HIP1 را بازیابی کرد، شاید بتوان از متاستاز سرطان ریه انسان در مراحل اولیه جلوگیری کرد.
