صرع به دو شیوه متفاوت تفسیر می‌شود. یک تفسیر به نوع صرع و دیگری به نوع تشنج می‌پردازد. نوع صرع به علت بروز صرع بستگی دارد. به عنوان مثال، صرع سیمپتوماتیک یا نشانه‌دار به معنای مشخص بودن علت بروز صرع (مانند آسیب مغزی) و صرع ایدیوپاتیک یا ناشناخته به معنای ژنتیکی بودن بروز صرع است. نوع صرع به اتفاقاتی بستگی دارد که در حین تشنج رخ می‌دهند.
حقایقی در مورد تشنج
• تشنج اغلب به طور ناگهانی و بدون هشدار قبلی پدید می‌آید، دوام چندانی ندارد (چند ثانیه یا چند دقیقه) و به خودی خود متوقف می‌شود.
• نوع تشنج در هر فرد متفاوت است.
• نام‌گذاری تشنج تحت عناوین مینور یا ماژور کمکی به درک نوع تشنج نمی‌کند. عناوین مورد استفاده در این مقاله اطلاعات بیشتری درباره نوع تشنج ارائه می‌کنند.
• برخی از افراد معمولا بیش از یک نوع تشنج را تجربه می‌کنند؛ تشنج در برخی از افراد نیز در دسته‌بندی‌های معمول جای نمی‌گیرد. نوع تشنج در برخی از افراد کاملا منحصر به فرد است؛ با این حال، وقوع آن معمولا از الگوی مشخصی پیروی می‌کند.
• تشنج همیشه موجب غش کردن نمی‌شود. برخی از افراد در حین تشنج دچار آشفتگی و سرگردانی شده و عمل خاصی انجام نمی‌دهند.
• برخی از افراد در هوشیاری کامل دچار تشنج می‌شوند (تشنج در زمان بیداری). برخی از افراد نیز در حین خواب تشنج را تجربه می‌کنند (تشنج شبانه). عناوین فوق کمکی به درک نوع تشنج نمی‌کنند؛ بلکه صرفا نمایانگر زمان وقوع آن هستند.
