سردرگمی فدرال رزرو در میدان مین اقتصاد آمریکا

به گزارش ایران اکونومیست؛ بازارهای جهانی این روزها آرام‌اند، اما تصمیمی تازه در سیاست پولی ایالات متحده، همه چیز را در آستانه تغییر قرار داده است. سوال اصلی این است که آیا این فقط یک واکنش موقتی به داده‌های اقتصادی ضعیف است، یا آغاز دوره‌ای تازه از چرخش سیاست‌گذاری؟ تصمیم اخیر فدرال رزرو برای کاهش نرخ بهره، با آن‌که تنها ۲۵ واحد پایه بود، سیگنال‌هایی فراتر از یک اقدام معمول در خود دارد سیگنال‌هایی که ذهن فعالان اقتصادی را درگیر کرده‌اند.

شکاف عمیق میان اشتغال و تورم

اقتصاد آمریکا در وضعیت دوگانه‌ای قرار دارد که سیاست‌گذاری را دشوار و پرریسک کرده است. از یک‌سو، بازار کار نشانه‌هایی از ضعف دارد: نرخ بیکاری بالا رفته، رشد اشتغال کند شده و فضای اطمینان در کسب‌وکارها افول کرده است. از سوی دیگر، تورم هنوز از سطح هدف فدرال رزرو پایین‌تر نیامده و ریسک بازگشت مجدد آن جدی است.

در چنین شرایطی، کاهش نرخ بهره نه یک اقدام هماهنگ، بلکه یک واکنش محدود و محتاطانه به داده‌هایی ناقص است. به‌ویژه آنکه انتشار بسیاری از اطلاعات کلیدی، به‌دلیل تعطیلی بخشی از دولت فدرال، به تعویق افتاده است. تحلیل‌گران این وضعیت را به رانندگی شبانه در جاده‌ای مه‌آلود تشبیه می‌کنند؛ جایی که حتی چراغ هم کافی نیست.

فدرال رزرو نمی‌خواهد ریسک کند؛ نه می‌تواند چشم روی رکود احتمالی ببندد، نه می‌خواهد به تورم مجال بازگشت بدهد. در عین حال، برخی اثرات تأخیری از سیاست‌های تعرفه‌ای هنوز به مصرف‌کنندگان منتقل نشده و ممکن است در ماه‌های آینده نمود پیدا کند.

تورم و رکود فدرال رزرو را محاصره کرده اند

آمارهای رسمی اخیر نشان می‌دهد رشد اشتغال در آمریکا کاهش یافته و نرخ بیکاری رو به افزایش است. هم‌زمان شاخص اطمینان کسب‌وکارها افت کرده و نگرانی از آینده شدت گرفته است. این تحولات تنها نشانه‌ای از کند شدن اقتصاد نیست، بلکه هشداری بالقوه از رکودی است که ممکن است در راه باشد. اگر فدرال رزرو در کاهش نرخ بهره تعلل کند، خطر سرایت افت بازار کار به سایر بخش‌های اقتصاد افزایش می‌یابد. همین چشم‌انداز است که باعث شده معامله‌گران در ابزارهایی چون CME FedWatch، احتمال کاهش نرخ بهره در نشست دسامبر را بالا بدانند.

با این حال، ماجرا فقط به داده‌های ضعیف ختم نمی‌شود؛ برخی آمارهای حیاتی اساساً منتشر نشده‌اند. تعطیلی دولت فدرال باعث تأخیر در انتشار اطلاعات کلیدی همچون نرخ بیکاری، سطح درآمد و شاخص هزینه‌ها شده است. حالا فدرال رزرو باید در حالی تصمیم بگیرد که دید محدودی از وضعیت واقعی اقتصاد دارد — درست مانند رانندگی در شبی تاریک، بدون چراغ، در جاده‌ای که مه غلیظ آن را بلعیده است.

بازار، بی وقفه واکنش نشان داد

بر خلاف فدرال رزرو که هنوز به‌دنبال شواهد قوی است، بازارها از مدت‌ها پیش تصمیم خود را گرفته‌اند. رشد قیمت طلا، کاهش سود اوراق خزانه و صعود شاخص‌های سهام، همگی روایتگر انتظار برای کاهش بیشتر نرخ بهره هستند؛ انتظاری که پیش از هر بیانیه یا سخنرانی، در قیمت‌ها لحاظ شده است.

این واکنش فقط به دارایی‌های مالی محدود نیست. در بازار کالا نیز نشانه‌ها روشن‌اند: از نفت و مس تا غلات، بسیاری از کامودیتی‌ها به‌واسطه‌ پیش‌بینی تسهیل پولی در حال رشد قیمت‌اند. به زبان ساده، معامله‌گران آینده را بر اساس «باور» می‌خرند، نه بر پایه «واقعیت‌های ثبت‌شده».

تضاد رفتار بازار و فدرال رزرو چیز تازه‌ای نیست، اما این‌بار ابعاد آن گسترده‌تر شده. درحالی‌که بازار به‌سرعت واکنش نشان می‌دهد، سیاست‌گذار همچنان منتظر است تا داده‌های جدید منتشر شود حتی اگر آن داده‌ها به تأخیر افتاده یا ناقص باشند.

این فاصله رفتاری، در گذشته هم گاهی به نوسانات شدید در بازار منجر شده؛ اما اکنون، با قرار گرفتن اقتصاد آمریکا در موقعیت حساس، احتمال اثرگذاری آن به‌مراتب بیشتر است.

دو مسیر و یک تصمیم واحد

در افق پیش‌رو، دو سناریو محتمل‌تر از سایر گزینه‌هاست:

سناریوی اول آن است که فدرال رزرو تصمیم اخیر را به‌عنوان اقدامی مقطعی تلقی کند. در این حالت، هیچ تضمینی برای کاهش مجدد نرخ بهره در آینده نزدیک وجود ندارد و بازارها ناچار به بازتنظیم انتظارات خود خواهند بود.

سناریوی دوم ورود به یک دوره تسهیل پولی جدی‌تر است. در این سناریو، با توجه به ضعف‌های آشکار در بازار کار، بانک مرکزی آمریکا مسیر کاهش‌های پی‌درپی را در سال ۲۰۲۶ در پیش خواهد گرفت مسیری که با حمایت از تقاضا، سعی می‌کند رکود را به تعویق بیندازد یا مهار کند.

هنوز مشخص نیست کدام مسیر انتخاب می‌شود؛ اما آنچه روشن است، این‌که بازار از حالا تصمیم خودش را گرفته. حال نوبت فدرال رزرو است که مشخص کند آیا عقب خواهد افتاد، هم‌قدم خواهد شد یا مسیر متفاوتی خواهد رفت.

منبع: بازار