به گزارش ایران اکونومیست؛ اگر به شبکههای اجتماعی اعتماد کنیم، بهنظر میرسد همه چیز در مورد سلامتی و سبک زندگی باید در حداکثر خود باشد: خواب حداکثری، مصرف آب حداکثری و آفتابگیری حداکثری و حالا مردم مصرف فیبر خود را نیز به بیشترین حد ممکن میرسانند. اما آیا واقعاً این کار ضروری است؟
فیبر نوعی کربوهیدرات است که بهراحتی توسط بدن هضم و جذب نمیشود و به دو شکل محلول و نامحلول وجود دارد. فیبر محلول در موادی مانند جو دوسر، لوبیا و بلوبری یافت میشود و در آب حل میشود و در معده مادهای ژلهای و چسبناک ایجاد میکند. فیبر محلول وقتی از روده بزرگ عبور میکند، میتواند توسط باکتریها تخمیر شود. نوع دیگر فیبر، فیبر نامحلول است که در آب حل نمیشود. این نوع معمولاً در غلات کامل، حبوبات، میوههایی با پوست خوراکی، دانهها و سبزیجات برگدار یافت میشود.
شواهد زیادی نشان میدهد که فیبر برای سلامتی ما مفید است. فیبر محلول به کنترل قند خون و کلسترول کمک میکند و فیبر نامحلول به منظم نگهداشتن حرکات روده با سرعتبخشیدن به عبور غذا از دستگاه گوارش کمک میکند. هر دو نوع همچنین احساس سیری طولانیتری ایجاد میکنند. فیبر همچنین با کاهش خطر ابتلا به بیماریها و مشکلات سلامتی مختلف ازجمله دیابت نوع ۲، بیماری قلبی، یبوست و برخی سرطانها مرتبط است.
همانطور که اشاره شد، شواهد نشان میدهند فیبر برای سلامتی ما خوب است. از طرفی، میدانیم بسیاری از مردم فیبر کافی دریافت نمیکنند. طبق دستورالعملهای رژیم غذایی آمریکا برای سالهای ۲۰۲۰-۲۰۲۵، بیش از ۹۰ درصد زنان و ۹۷ درصد مردان میزان توصیهشده فیبر را دریافت نمیکنند. به دلیل پیامدهای احتمالی سلامت ناشی از این مصرف پایین، فیبر به عنوان مؤلفه غذایی مهم برای سلامت عمومی شناخته شده است.
برای برخی، راهحل این مشکل ممکن است فیبرمکسینگ باشد، امااین رویکرد دقیقاً چیست؟ استفاده عامیانه از فیبرمکسینگ در شبکههای اجتماعی به معنای مصرف مقدار زیادی فیبر، تا حد نیاز یا حتی فراتر رفتن از میزان توصیهشده روزانه است.