لازم دیدم این حقیقت را خدمت مردم عزیزم عرض کنم که خدا را شکر، سینمای ایران این روزها حال و هوای خوبی دارد و گیشه‌ها پربار است. البته در این پرباری، بیش از تهیه‌کنندگان، سینماداران بهره می‌برند چون بیشترین سود نصیب آنها می‌شود. مثلا آگهی‌هایی که برای فیلم‌هایی که بیش از ۱۰۰ میلیارد می‌فروشند، حداقل بین ۲۰ تا ۳۰ میلیارد هزینه دارند و ریالی از این هزینه را سینمادارها تقبل نمی‌کنند و حتی برخی از آنها بابت تصویر سردر خود هم پولی مجزا می‌گیرند.
در این حال خوش باید یادی کنیم از چند نفر که نام آنها در تاریخ سینمای ایران به نیکی می‌ماند؛ مثلا برای پیش از انقلاب، باید از زنده‌یاد فردین نام ببریم که باعث رونق شد و جمعیت بسیاری را به سینما کشاند که سبب شد سالن‌های زیادی ساخته شود اما امروز نیز چند بازیگری را داریم که باید در میان آنها، از پژمان جمشیدی نام ببریم. بازیگری که پیش از کرونا، به روی پرده بود و هنوز هم هست. یادم می‌آید در دوران کرونا که کسی راضی به نمایش فیلمش نبود، ما از تهیه‌کننده «دینامیت» خواستیم که فیلمش را اکران کند که در آن زمان، این فیلم ۶۰ میلیارد تومان فروخت. البته که در این فروش بالا، تمام عوامل فیلم موثر بودند اما از حضور پرثمر پژمان جمشیدی در رقم خوردن چنین اتفاقی نمی‌شود گذشت.
پژمان جمشیدی اکنون ۷ سال است که یک‌تنه بار سینما را به دوش می‌کشد؛ نکته مهمی که اگر اغراق نباشد، من در مرحوم فردین هم ندیدم. بعضی مدام می‌گویند که چرا پژمان در هر فیلمی هست. خب طبیعی است چون تهیه کنندگان او را رها نمی‌کنند. او تا می‌خواهد کمی استراحت کند، چندین درخواست به سمتش سرازیر می‌شود چون حضور این بازیگر در فیلمی باعث می‌شود تا تماشاگر به سینما بیاید.
من اکنون در پنجمین دهه فعالیت حرفه‌ای خود در سینما هستم و بازیگران خوب زیادی دیده‌ام اما اعتراف می‌کنم که پژمان جمشیدی عامل نجات سینما بوده است و مردم نیز دوستش دارند و از او خسته نمی‌شوند که اگر خسته می‌شدند، فیلم بعدی او را نمی‌دیدند و چنین استقبال‌هایی رقم نمی‌خورد.
جمشیدی ۲ فیلم اجتماعی تاثیرگذار «علفزار» و «بی‌بدن» دارد که گزاره موفقیت صرف او در سینمای کمدی را نقض می‌کند. حضور این بازیگر برای یک فیلم نعمت است. فیلم‌های او مدام رکوردشکنی می‌کند که این مهم را باید به فال نیک گرفت. ما چرا نباید از این بازیگر تمجید کنیم؟ ما باید کاری کنیم پژمان جمشیدی‌ها تکثیر شوند. ما بازیگران خوب زیادی مانند حامد بهداد، امین حیایی و بهرام افشاری داریم اما پژمان شماره یک است و باید قدرش را دانست و او را بیشتر به مردم معرفی کرد.
او غنیمتی برای سینمای ایران است که هم خودش باید قدر بداند و هم سینمای ایران باید ارزش چنین بازیگری را بداند. امیدوارم مسئولان سینمای ما هم قدر پژمان را بدانند چرا که کمتر بازیگری با این قابلیت داریم.
همچنین باید از مردم عزیز قدردانی ویژه کرد که در تمام این مدت، سینما را تنها نگذاشتند و از فیلم‌ها، استقبال کردند.
*تهیه‌کننده و کارگردان سینما
