به گزارش ایران اکونومیست؛ تحریم‌ها علیه ایران از زمان فرمان ۱۲۱۷۰ جیمی کارتر آغاز شد و با شدت گرفتن پرونده هسته‌ای از سال ۲۰۰۵، زندگی روزمره مردم را تحت تأثیر قرار داد. از سال ۱۳۹۰ به بعد، این تحریم‌ها به شکل جدی‌تری بر زندگی مردم سایه افکنده و مشکلات اقتصادی را دوچندان کرده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تحریم‌ها نه تنها بر وضعیت اقتصادی بلکه بر ابعاد اجتماعی و روانی زندگی ایرانیان نیز تأثیر گذاشته‌اند.
زندگی روزمره بسیاری از ایرانیان با چالش‌های جدی مواجه شده است؛ از بیکاری و مشکلات معیشتی گرفته تا محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی. در این شرایط، افراد احساس اسارت عاملیت کرده و ناامیدی ناشی از تحریم‌ها بر روند زندگی آن‌ها سایه افکنده است.
این وضعیت باعث شده که بسیاری از خانواده‌ها به سختی بتوانند نیازهای اساسی خود را تأمین کنند و فشارهای روانی ناشی از این مشکلات بر روابط اجتماعی و خانوادگی آنان تأثیر منفی بگذارد. همچنین، افزایش هزینه‌های زندگی و کاهش قدرت خرید مردم، به ناچار بسیاری را به سمت انتخاب‌های دشوار مانند مهاجرت یا تغییر شغل سوق داده است.
این چالش‌ها نه تنها به افزایش نارضایتی اجتماعی منجر شده، بلکه احساس ناامیدی و بی‌اعتمادی به آینده را در میان نسل جوان تشدید کرده است.
