به گزارش ایران اکونومیست؛ قابلیت هضم پروتئین یکی از رایج‌ترین موضوعات در دنیای تغذیه سالم است. معمولاً اعتقاد بر این است که پروتئین حیوانی بسیار بهتر از پروتئین گیاهی است. اما آیا این حقیقت دارد؟ بله، اما تفاوت این دو آنچنان که به نظر می‌رسد قابل توجه نیست.
به طور کلی، پروتئین را می توان از حیوانات، از جمله مرغ، ماهی و تخم مرغ، یا از غذاهای گیاهی مانند آجیل، عدس، لوبیا و غلات کامل تامین کرد.
و اگرچه بسیاری از مردم پروتئین را با گوشت مرتبط می‌دانند، کارشناسان معتقدند که گزینه‌های گیاهی ممکن است گزینه سالم‌تری باشند، به خصوص برای افرادی که به دنبال کاهش یا مدیریت وزن خود هستند.
بیش از ۹۵ درصد پروتئین حیوانی جذب بدن می‌شود، در حالی که پروتئین گیاهی به طور متوسط ۸۰ تا ۹۰ درصد جذب می‌شود. اگرچه تفاوت وجود دارد، اما آنقدر حیاتی نیست که پروتئین گیاهی را نامناسب بدانیم.
اینکه می‌گویند که پروتئین گیاهی «ناکامل» است به فقدان یا ناکافی بودن مقدار اسیدهای آمینه ضروری خاص اشاره دارد که بدن قادر به تولید آن‌ها نیست و باید از طریق رژیم غذایی بدست آورد.
این موارد شامل هشت اسید آمینه ضروری لوسین، ایزولوسین، والین، تریپتوفان، فنیل آلانین، ترئونین، لیزین و متیونین می‌شوند. البته پروتئین‌های گیاهی ممکن است گاهی مقدار محدودی از اسیدهای آمینه خاص مانند لیزین در نان سفید یا متیونین در جو دوسر را داشته باشند.
نکته کلیدی حفظ یک رژیم غذایی متنوع است. با ترکیب منابع مختلف پروتئین گیاهی، بدن می تواند تمام اسیدهای آمینه ضروری را دریافت کند. به عنوان مثال، کمبود لیزین در نان را می‌توان با نخود جبران کرد، در حالی که کمبود متیونین در غلات را می توان با برنج متعادل کرد.
پروتئین‌ها همچون بلوک‌های ساختمانی بدن هستند. تمام هورمون‌ها، آنزیم‌ها، ماهیچه‌ها و حتی دی‌ان‌اِي شما به لطف همین پروتئین‌ها ایجاد می‌شوند. با این حال، شما باید از افراط و تفریط اجتناب کنید. یک رژیم غذایی متعادل، شامل منابع پروتئین گیاهی و حیوانی، بهترین راه برای حفظ سلامتی است.
بنابراین، نیازی به کنار گذاشتن پروتئین گیاهی تحت تعابیری چون «ناکامل بودن» وجود ندارد. اگر رژیم غذایی متنوعی داشته باشید، پروتئین گیاهی می‌تواند به طور کامل همه چیز مورد نیاز بدن شما را تامین کند. بنابراین رژیم غذایی خود را فقط به گوشت یا فقط سبزیجات محدود نکنید - تعادل را حفظ کنید و همه چیز خوب خواهد بود.
