شهر الخلیل زیر گام‌های شهرک‌نشینان در اعیاد یهودی

به گزارش ایران اکونومیست، در طول جشن‌های شهرک‌نشینان در این عید، جاده‌های اطراف مسجد ابراهیمی به صحنه خشونت سازمان یافته به رهبری و حمایت «ایتامار بن گویر»، وزیر افراطی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی که در شهرک «کریات اربع» در شرق الخلیل زندگی می‌کند، تبدیل شد. شهرک‌نشینان علیه مردم این شهر دست به تجاوزاتی زدند؛ به سمت پنجره خانه‌ها سنگ پرتاب کردند، درها را تخریب، مردم بومی را با سلاح تهدید و شعارهای نژادپرستانه برای نابودی اعراب و اخراج آنها از سرزمینشان سر دادند. همچنین طبق گفته‌های «بدیع دویک»، هماهنگ کننده «گردهمایی مدافعان حقوق بشر» به سایت خبری العربی الجدید، این شهرک‌نشینان به دلیل نوشیدن بیش از حد الکل در حالت بیهوشی در محله‌ها پرسه زدند.

دویک گفت، دهها تجاوز شهرک‌نشینان را مخصوصا در محله‌های معروف در مناطق تحت محاصره رصد کرده‌اند جایی که ساکنان بومی آن اجازه ندارند در طول اعیاد یهودی آمد و شد کنند. شهرک‌نشینان در طول راهپیمایی‌ها و جشن‌های تحریک آمیز، در پشت بام خانه‌ها به رقص پرداختند و با توهین و اظهارات ناشایست ساکنان منازل را تهدید به قتل کردند.

این سلسله حملات خشونت‌آمیز علیه فلسطینی‌ها از کانون‌های شهرک‌سازی غربی در شهرک قدیم آغاز شد و گسترش یافت. در این مکان‌ها، ده‌ها هزار شهرک‌نشین از مناطق مختلف، از جمله شرق مسجد ابراهیمی و کریات اربع جمع شدند.

جشن‌های یهودی شامل دعاهای دسته جمعی تلمودی و رقص‌ در صحن‌های مسجد ابراهیمی با حضور چهره‌های برجسته‌ای مانند ایتامار بن گویر و تعدادی از خاخام‌های ارشد شهرک های الخلیل بود. این صحنه که نشان دهنده نقض آشکار حقوق شهروندان فلسطینی است، بیانگر وضعیت هرج و مرج سیستماتیک با هدف تحمیل سیاست در عمل انجام شده قرار گرفتن در قلب الخلیل و محدودیت‌هایی است که منجر به آوارگی اجباری می‌شود.

به گفته دویک، علاوه بر این تجاوزات علیه منازل فلسطینی‌ها در شهرک قدیم در الخلیل، رژیم صهیونیستی محدودیت‌های نظامی را با استقرار دهها ایست بازرسی در مناطق مختلف منطقه تشدید کرد و مجموع موانع تردد اعم از موانع آهنین، دروازه‌های الکترونیکی، خاکریزها، مکعب‌های سیمانی و موانع سنگی به ۱۱۱ مانع رسید و تمامی این موانع تقریبا تردد را غیرممکن کرد تا جایی که شهرک قدیم از نماز جمعه گذشته به صورت کامل بسته شده است و هیچ فلسطینی حق تردد در داخل منطقه را ندارد.

او به نقض جدید صورت گرفته در عید شنبه داستان در سال جاری میلادی اشاره کرد که شهرک‌نشینان به مقبره اسلامی واقع در شهرک قدیم در الخلیل یورش بردند. در طول این راهپیمایی‌های تحریک‌آمیز، شهرک‌نشینان قبور اسلامی را لگدمال کردند و پرچم‌های رژیم صهیونیستی را به اهتزاز درآوردند.

همچنین شهرک‌نشینان بر روی پشت بام مدرسه «اسامه بن المنقذ» بالا رفتند که قبلاً به عنوان میدان شهرک شناخته می‌شد و شهرک‌نشینان در سال ۱۹۸۲ آن را تصرف کردند و به یک کانون شهرک‌سازی به نام «بیت رومانو» تبدیل کردند و تحت حفاظت نیروهای اشغالگر به سمت فروشگاه‌های فلسطینی‌ها سنگ پرتاب کردند و باعث شکسته شدن شیشه‌های بسیاری از آنها شدند.

کمی پیش از این تجاوزات که تحت پوشش آنچه شهرک‌نشینان آن را جشن می‌نامند، انجام شد، مقامات اشغالگر سیاست‌های خود را در مورد محدودیت فلسطینی‌ها در شهرک قدیم در الخلیل تقویت کردند و پوسترهای حامل اخطارهای اکید بر روی ایست‌های بازرسی که محله‌ها را از هم جدا می‌کنند، نصب کردند، پوسترهایی که روی آنها نوشته شده بود: محور تا اطلاع ثانوی مسدود است و هرکسی عبور کند بازداشت می‌شود. 

سازمان راست تندرو صهیونیستی «لاهاوا» که به دشمنی شدید با موجودیت فلسطینی‌ها معروف است، پوسترهایی روی محله‌های بن‌بست چسباند که ساکنان بومی را «تروریست‌هایی که باید نابود شوند» توصیف می‌کرد. این پوسترها قبلا وجود نداشتند و همزمان با اعیاد یهودی مخصوصا عید شنبه ساره نصب شدند.

همه این تجاوزات پس از درخواست‌های تصویری بن گویر از مقابل مسجدالاقصی و  نیز رئیس شهرک‌های صهیونیستی الخلیل، یکی از خاخام‌های ارشد شهرک‌های الخلیل و یکی از بنیانگذاران شهرک‌های الخلیل صورت گرفت.

با این حال، دویک گفت حملاتی که امسال با عید یهودی همراه بود، کمتر از حد انتظار بود و این را به عاملی اساسی نسبت داد که همان همکاری مؤثر بین مردم منطقه و فعالان بین‌المللی است چرا که ساکنان با روزنامه نگاران خارجی و فعالان حقوق بشری هماهنگی کردند و توانستند خود را به نزدیک‌ترین نقطه از مناطق بسته برسانند و حوادث و نقض‌ها را مستند کنند که نوعی بازدارندگی محسوب می‌شد و موجب شد حملات گسترده که شهرک‌نشینان قصد اجرای آن را داشتند، کاهش یابد.

در مسجد ابراهیمی، مقامات اشغالگر واقعیت جدیدی را امسال در طول تعطیلات یهودیان تحمیل کردند؛ آنها تعداد روزهای بسته بودن مسجد به روی مسلمانان را به جای ۱۰ روز که قبلاً در پی کشتار مسجد ابراهیمی توسط شهرک نشین افراطی باروخ گلدشتاین در ۲۵ فوریه ۱۹۹۴ تعیین شده بود، به ۱۲ روز افزایش دادند.

در جریان این تعطیلی‌ها، مسجد ابراهیمی شاهد تخلفات متعددی بود، زیرا از بخش اسلامی آن برای برگزاری مهمانی‌های پر سر و صدا استفاده شد، پرچم‌های رژیم صهیونیستی بر دیوارهای آن برافراشته شد و شهرک‌نشینان بقایایی از بطری‌های الکل و ضایعات مواد غذایی را در مسجد رها کردند، صحنه‌ای که مغایر با تقدس این مکان است. همچنین سیاست ممانعت از اقامه اذان در مسجد و ممانعت از ورود خادمان به مسجد نیز ادامه یافت که به گفته دویک تلاش‌های اشغالگران برای تغییر ماهیت مذهبی و تاریخی آن را تشدید می‌کند.