به گزارش ایران اکونومیست، مدت‌ها قبل از ساخت معابد توسط «مایا» های باستانی، پیشینیان آن‌ها درحال تغییر منطقۀ شبه جزیرۀ یوکاتان آمریکای مرکزی بودند.
«گاردین» نوشت، باستان‌شناسان با استفاده از پهپاد و تصاویر «گوگل ارث»، شبکه‌ای از کانال‌های خاکی ۴۰۰۰ ساله را در «بلیز» کنونی کشف کردند. این یافته‌ها روز جمعه در مجله «Science Advances» منتشر شد.
«النور هریسون باک» از دانشگاه نیوهمپشایر، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: تصاویر هوایی برای شناسایی این الگوی واقعاً متمایز از کانال‌های خطی زیگزاگی که چندین مایل از میان تالاب‌ها می‌گذرد، بسیار مفید بود.
در ادامه، کاوشگران حفاری‌هایی را در پناهگاه حیات‌وحش «Crooked Tree» واقع در «بلیز» انجام دادند. آبراهه‌های باستانی، همراه با حوضچه‌های ذخیره‌ای، برای صید حیوانات آب شیرین مانند گربه‌ماهی استفاده می‌شد.
«ماریکا بروور بورگ» (Marieka Brouwer Burg) دیگر نویسنده این مقاله، از دانشگاه «ورمونت» گفت: نوک نیزه‌های خاردار کشف‌شده در این حوالی ممکن است به چوب بسته‌شده و برای نیزه زدن ماهی استفاده شده باشد.
شبکه‌های آبراهه‌ای در حوالی ۴۰۰۰ سال پیش توسط مردم نیمه‌کوچ‌نشین در دشت ساحلی «یوکاتان» ساخته شد. طبق این مقاله، این آبراهه‌ها برای حدود ۱۰۰۰ سال یا بیشتر مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
«کلر ایبرت»، باستان‌شناس دانشگاه «پیتسبورگ» که در نگارش این مقاله مشارکت نداشت، معتقد است پی بردن به ایجاد چنین تغییراتی در مقیاس بزرگ که در سالهای بسیار دور انجام شده است، واقعا شگفت‌آور است.
در اوج تمدن «مایا»، مردم این منطقه معابد، جاده‌ها، اهرام و بناهای دیگر را می‌ساختند. آن‌ها همچنین سیستم‌های پیچیده نوشتن، ریاضیات و نجوم را توسعه دادند. «ایبرت» گفت که دانشمندان به مراتب بیشتر در مورد این دوران می‌دانند زیرا مکان‌های باستانی مهم دیگری نیز وجود دارد.
اما تحقیقات جدید ارتباطی را بین مردم قدیمی‌تر این منطقه و ظهور بعدی فرهنگ «مایا» نشان می‌دهد. این کانال‌های باستانی صید ماهی ممکن است در کمک به ساخت اهرام بعدی «مایا» ها بر فراز جنگل‌های بارانی یوکاتان مؤثر بوده باشند.
