به گزارش ایران اکونومیست، رییس دولت چهاردهم در عصر جمعه ـ ۲۵ آبان ماه ـ با همراهی سیدرضا صالحی‌امیری ـ وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ـ از سی و هفتمین نمایشگاه ملی صنایع دستی بازدید کرد و مسعود پزشکیان در این بازدید صنایع دستی را یکی از اولویت‌ها برشمرد. سی و هفتمین نمایشگاه صنایع دستی روز چهارشنبه ـ ۲۳ آبان ـ از سوی وزیر با این پیام آغاز به کار کرد؛ دولت چهاردهم، حیطه ورودش به صنایع دستی را در سه دسته بخش‌بندی کرده است؛ سیاستگذاری، حمایت و نظارت.
با پیام وزیر و تاکید او بر شناسایی گره‌های صنایع دستی، سی و هفتمین نمایشگاه ملی صنایع دستی در نمایشگاه بین‌المللی تهران برگزار شد، تا به قول مریم جلالی ـ معاون صنایع دستی که فعلا از دولت سیزدهم با صنایع دستی همراه مانده است ـ لباسی مناسب بر تن کند. او با اشاره به این موضوع که این نمایشگاه در مکان‌هایی مثل مصلی تهران، شهر آفتاب و ... نیز قابل برگزاری بود بر این نکته تاکید کرد که صنایع دستی نیازمند لباسی مناسب بود و نمایشگاه بین‌المللی در حقیقت همان لباس بود که می‌توانست این هنر را در قالب مناسب‌تری ارائه دهد.
موارد ذکر شده و اقداماتی که در مدت اخیر صورت گرفت، حکایت از نیم نگاهِ متمرکزِ دولت به صنایع دستی دارد. ابلاغ سند ملی توسعه صنایع دستی کشور برای اجرا از سوی مسعود پزشکیان و حالا مطرح شدن بحث جداسازی صنایع دستی و فعالیت آن در قالب یک مرکز و همچین پیگیری و مطرح کردن مطالبات برای تشکیل کمیسیون صنایع دستی در مجلس از جمله این موارد است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در مراسم افتتاحیه، اعلام کرد که مسعود پزشکیان ـ رئیس جمهور ـ نیز از این نمایشگاه بازدید خواهد کرد. رئیس‌جمهور نیز در سومین روز از این نمایشگاه برای بازدید از غرفه‌ها حاضر شد و به این مورد اشاره کرد که قرار است نگاه ویژه‌ای به صنایع دستی داشته باشد.
آنچه تاکنون به نظر می‌رسد، صنایع دستی قرار است به عنوان یکی از اولویت‌های دولت چهاردهم در دستور کار قرار داشته باشد؛ بخصوص حالا که پزشکیان گفته است، درباره مسائل مختلف از جمله صادرات و حمایت از فروش محصولات صنایع‌دستی حتما از هنرمندان و تولیدکنندگان حمایت خواهند کرد و در دولت هرکاری از دستشان برآید برای حمایت از صنایع‌دستی کوتاهی نخواهند کرد. وزیر نیز از موانع صادرات، پیمان سپاری ارزی و بیمه هنرمندان صنایع دستی به عنوان چالش‌های پیش‌روی صنایع دستی یاد کرد اما در کنار آن نیز گفت برای تمامی این چالش‌ها برنامه‌ریزی شده است.
حالا با توجه به ظرفیت صنایع دستی که ایران می‌تواند از جمله کشورهای برتر در زمینه تولیدکننده صنایع دستی باشد، باید دید عزم دولت چهاردهم در سر و سامان دادن به صنایع دستی و حل چالش‌های آن به چه میزان نتیجه‌بخش خواهد بود. ایران دارای ۱۸ گروه کالایی برای تولید صنایع دستی است اما سهم اندکی از تجارت صنایع دستی جهان را به خود اختصاص داده است.
شرایط صنایع دستی را به عنوان هنری که از دیرباز در بطن جامعه در جریان بوده است، باید فارغ از آمار و ارقام و بر اساس نمود بیرونی آن بررسی کرد اما حالا این ویترین هم چندان تعریفی ندارد.
برگزاری نمایشگاه ملی صنایع دستی در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران، گامی اساسی بود که حالا نگاه‌ها را بیش از پیش به صنایع دستی معطوف می‌کند. با این حال این‌جا هنوز صنایع دستی گاه در آستانه مرگ به زندگی بازمی‌گردد و گاه در سکوت می‌میرد؛ نمایشگاه صنایع دستی هم گواهی بر این مدعی است. این نمایشگاهِ متنوع که در هر بخش دارای هزاران اثر و هر اثر با هزاران نقش و رنگ و خلاقیت به نمایش گذاشته شده، پر است از فرهنگ، آداب، سنت و عادات مردمانِ این مرز و بوم.
هرازگاهی در یکی از راهروها، میان غرفه‌هایی که هر کدام به استانی و اثری تعلق دارند، مردانی نوای ساز و دهل سر می‌دهند و پایکوبی می‌کنند. همزمان بازدیدکنندگانی که برخی از آنها اینفلوئنسرهای گردشگر هستند، از دریچه لنز، این رقص و نوا را ضبط می‌کنند. نوای ساز که تمام می‌شود، مردان، خسته از رقص و بالا پریدن‌ها، عرق جبین را پاک می‌کنند تا دیگر بار صدای دف، نی، تار و ... برپا شود. این حال و روز فرهنگِ خسته ماست که با هر نمایشگاه بر پا می‌خیزد و دوباره با پایان نوای ساز بر زمین می‌نشیند تا خستگی در کند!
