به گزارش ایران اکونومیست، بی. آر. مانی ـ رئیس موزه ملی هند ـ، ایرج الهی ـ سفیر جمهوری اسلامی ایران در هند ـ و مهدی خواجه پیری ـ مدیر مرکز بین‌المللی میکروفیلم نور (مرکزی علمی و پژوهشی در هند که در حوزه حفظ، معرفی و احیای میراث شیعی، ایرانی و اسلامی فعالیت می‌کند) ـ از فعالیت‌های این مرکز در خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران بازدید کردند.
این دیدار به منظور آشنایی با اقدامات این مرکز در زمینه‌های حفظ، مرمت و دیجیتال‌سازی «میراث مکتوب ایران و هند» صورت گرفت و در گفت‌وگوهای انجام شده بر ضرورت گسترش همکاری‌های دوجانبه برای ترویج و حفاظت از این گنجینه‌های فرهنگی تأکید شد.
حاضرین در این جلسه بر اهمیت روابط دیرینه تاریخی و فرهنگی میان ایران و هند به عنوان یکی از نقاط قوت و سرمایه‌های مشترک هر دو کشور تأکید کردند و این دیدار و گفت‌وگوها را راهی برای تقویت همکاری‌های دوجانبه حفظ میراث مشترک مکتوب ایران و هند دانستند.
ایرج الهی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در هند با اشاره به عمق تاریخی روابط ایران و هند، گفت: از گذشته‌های دور علاقه و احترام متقابل میان مردم دو کشور وجود داشته و تبادلات فرهنگی و ادبی به عنوان پلی برای دوستی و آشنایی بیشتر عمل کرده است.
او افزود: تاریخ ایران و هند سرشار از داستان‌های مشترک، آثار هنری و ادبیاتی است که نه تنها میراثی برای دو ملت، بلکه گنجینه‌ای ارزشمند برای بشریت به شمار می‌آید. این پیوندها باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرند و تقویت شوند، چرا که نمایانگر همبستگی و ارتباطی عمیق میان دو ملت است.
بی. آر. مانی، رئیس موزه ملی هند هم در ادامه این دیدار به اهمیت تعاملات سازنده و تاریخی میان ایران و هند اشاره کرد و گفت: میراث فرهنگی این دو کشور فراتر از مرزهای جغرافیایی است و در قلب مردم هر دو کشور ریشه دارد. ایران و هند تأثیرات متقابل عمیقی بر یکدیگر داشته‌اند و به نوعی فرهنگ، هنر و ادبیات این دو سرزمین در هم تنیده شده و جلوه‌ای از همبستگی فرهنگی را به نمایش گذاشته است.
او افزود: این میراث مشترک، نماد تعاملات گسترده‌ای است که در طول تاریخ شکل گرفته و تا به امروز نیز پایدار مانده است. مردم هند همواره با احترام و علاقه به فرهنگ و هنر ایران می‌نگرند و این پیوند فرهنگی به عنوان یک میراث زنده همچنان در میان نسل‌های مختلف هر دو کشور ادامه دارد.
مهدی خواجه پیری، رئیس مرکز میکروفیلم نور هم با اشاره به پروژه‌های فرهنگی مشترک میان دو کشور، به ویژه در زمینه‌های دیجیتال‌سازی، فهرست نویسی و مرمت میراث مکتوب اشاره کرده و توضیح داد: این مرکز همواره در تلاش است تا از طریق حفظ و دیجیتال‌سازی میراث مشترک، بستری مناسب برای مطالعات و پژوهش‌های آینده فراهم کند و امیدواریم که این همکاری‌ها به ایجاد یک پل فرهنگی پایدار میان ایران و هند کمک کند تا نسل‌های آینده نیز به این گنجینه‌های فرهنگی افتخار کنند.
او اظهار کرد: تعاملات فرهنگی و پروژه‌های مشترک مانند مرمت نسخ خطی و نمایش آثار ارزشمند می‌تواند نقش بسزایی در زنده نگه‌داشتن این میراث مشترک و شناخت بهتر دو ملت از یکدیگر ایفا کند.
موزه ملی هند در سال ۱۹۴۹میلادی در دهلی نو تأسیس شده و حدود ۱۴ هزار نسخه خطی در آن نگهداری می‌شود که از این میان، هشت هزار نسخه به زبان‌های فارسی و عربی است. همچنین این موزه حدود هزار قطعه خوشنویسی، نگاره و مینیاتورهای ایرانی از جمله مجموعه‌ای از قطعات خوشنویسی میرعلی هروی را در خود جای داده است.
نسخه‌ای از بوستان سعدی در میان آثار این موزه دیده می‌شود که توسط خوشنویس معروف «شهسوار الکاتب» برای کتابخانه سلطنتی ناصر شاه (سلطان خلجی مالوه) در سال های ۹۰۶ هجری کتابت شده و نگاگری‌ها و تذهیب‌های آن رقمی با نام «حاجی محمود» دارد.
