به گزارش ایران اکونومیست؛ منوچهر اقبال، مدیر این شرکت دانش‌بنیان در خصوص زمینه کاری این شرکت، گفت: شرکت ما، حدود ۲۱ سال پیش با هدف واردات تجهیزات و وسایل یکبار مصرف پزشکی در حوزه قلب و عروق (آنژیوپلاستی) تاسیس شد. پس از واردات وسایل پزشکی از سازندگان اروپایی از پنج سال پیش اقدام به تولید بعضی از آن وسایل کردیم و در حال حاضر کیت‌های آنژیوپلاستی به میزان سالانه ۹۵ هزار عدد، رابط های تزریق در چهار طول مختلف سالانه حدودا ۶۰ هزار عدد و بالن‌های قلبی سالانه ۳۰هزار عدد در حال تولید است و چند طرح دیگر هم تا آخر سال به تولید می‌رسند.
وی ادامه داد: سوابق و تجربیات صاحبان شرکت ما با تخصص مهندسی پزشکی مرتبط با تحقیقات کاربردی و سپس تولید تجاری دستگاه‌های مختلف پزشکی شامل همودیالیز، توزیع‌کننده اتوماتیک شربت متادون، تجهیزات آسم و آلرژی، ونتیلاتور، دیسک‌های تشخیصی میکروسیالاتی به همراه دستگاه خوانش و ... است.
اقبال با بیان اینکه هم‌اکنون با کمک ستاد طب ایرانی و گیاهان دارویی و حمایت‌های معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری با اخذ وام و همکاری پنج نفر از اساتید اقدام به ساخت نسل جدید نمونه مهندسی نبض‌سنج بر اساس علم طب ایرانی کرده است، افزود: این شرکت، پس از انجام تست‌های بالینی با کمک حدود ۱۲ نفر موفق به تولید سالانه ۱۰۰ عدد نبض‌سنج شده است که تحویل پزشکان متخصصان طب ایرانی خواهد شد.
وی در خصوص نحوه عملکرد این نبض‌سنج، گفت: لمس نبض مخصوصا نبض شریان رادیال در سطح داخلی تحتانی ساعد دست در طب قدیم بسیار اهمیت داشته و یکی از پایه‌های تشخیص را تشکیل می‌داده است و به همین جهت برای شناخت آن شرایط و دستورات و تفسیرهایی به وجود آمده است که علم نبض شناسی را تشکیل می‌دهد. به عبارتی، نبض یکی از علائم حیاتی و اساسی است که پزشکان ترجیح می‌دهند در اولین مرحله معاینه، شخصاً نبض بیمار را گرفته و مستقیماً اطلاعات لازم را به دست آورند.
اقبال ادامه داد: برای سنجش وضعیت نبض در طب سنتی ایرانی از چهار انگشت استفاده می‌شود. انگشتان تعلیم یافته پزشک، حساس‌ترین وسیله آزمایش نبض است. تشخیص نبض به این گونه است که پزشک چهار انگشت خود (به جز شست) را بر روی محل معمول نبض (نبض رادیال یا مچی) قرار می‌دهد و به این ترتیب می‌تواند به مشخصات مکانی و زمانی نبض پی ببرد. یکی از مشکلاتی که این روش سنتی دارد، این است که کاملاً وابسته به مهارت طبیب حاذق است و به خصوص در مواردی که بیمار نبض ضعیفی داشته باشد، ممکن است کار تشخیص با خطا مواجه شود. درستی و صحت به تمرین مداوم فردی و کیفیت و حساسیت آگاهی و هشیاری، وابسته است. همچنین قابلیت ثبت و ذخیره‌سازی و ایجاد پایگاه داده را ندارد. بنابراین نیاز است که ابزاری برای ثبت و ضبط نبض طبق اهداف طب سنتی ایرانی وجود داشته باشد.
به گفته وی، در این طرح، دستگاهی پیاده‌سازی شده که همین روش اندازه‌گیری را به صورت کاملاً دقیق و تکرارپذیر با استفاده از سنسورهای تشخیصی مناسب (شامل تعدادی سنسورهای نیرو، سنسور فشار، سنسور نوری) انجام می‌دهد. در عین حال این وسیله می‌تواند برای تحقیقات در زمینه ارزیابی‌های غیرتهاجمی نبض بر مبنای اصول طب سنتی مورد استفاده قرار گیرد.
به نقل از معاونت علمی ریاست‌جمهوری، اقبال خاطرنشان کرد: علیرغم شباهت ظاهری این دستگاه با دستگاه‌های اندازه‌گیری فشار خون مچی در واقع ارتباط خاصی بین این دو وسیله وجود ندارد. در این دستگاه، هدف، اندازه‌گیری، ثبت و تحلیل وضعیت نبض مچ دست بر مبنای اصول طب ایرانی است. البته در عین حال با توجه به وجود سنسورهای متعدد در این دستگاه، امکان سنجش دیگر پارامترهای فیزیولوژیک بیمار از جمله فشار خون هم وجود دارد.
وی در پایان در خصوص برنامه این شرکت برای صادرات، گفت: در حال حاضر برنامه خاصی برای صادرات نداریم.
