به گزارش ایران اکونومیست؛ این سینما در زمینی خاکی که محل بازی بچه‌های نارمک بود، بنا شد و در نهایت سرانجام خوشی برایش رقم خورد. نبش خیابان جانبازان غربی فعلی، زمین خاکی وسیعی وجود داشت که تا چشم کار می‌کرد خاک بود و خاک. نوجوانان و جوانان این محل ساعت‌ها در آنجا فوتبال بازی می‌کردند.
رضا چگینی، از ساکنان قدیمی محله نارمک، درباره هویت سینما مونت کارلو می‌گوید: «بچه‌های محله ساعت‌ها در این زمین‌ها فوتبال بازی می‌کردند و اوقات فراغت خود را می‌گذراندند. این تکه زمین به مرور تغییر کاربری داد و در سال‌های بعد سرنوشت دیگری پیدا کرد. در آن سال‌ها کسی فکر نمی‌کرد این زمین خاکی قرار است به یکی از مراکز به اصطلاح فرهنگی تبدیل شود اما این اتفاق افتاد و زمین خاکی به سینما تبدیل شد. هرچند این تغییر برای پسربچه‌های این محله چندان خوشایند نبود چون تفرجگاهشان را از آنها گرفته بودند.»
چگینی به یاد می‌آورد که در آن زمان خواننده معروفی در این زمین خاکی سینما ساخت، هر چند عده‌ای اصلاً با وجود سینما در آن زمان مخالفت داشتند اما به هر صورت بود این سینما ساخته شد و چند سال هم فعالیت کرد. او می‌گوید: «نخستین فیلمی که در این سینما اکران شد، «بیتل‌ها» بود که در آن زمان تماشاچیان زیادی داشت. از ظرفیت سینما مونت کارلو در آن زمان استفاده‌های مختلفی می‌شد. سینما به گروه‌های علاقه‌مند به نقد و بررسی فیلم، گروه‌های موسیقی و علاقه‌مندان تئاتر و گروه‌هایی که جلسات اجتماعی و فرهنگی داشتند اجاره داده و همچنین مراسم ملی شهرداری در این سینما برگزار می‌شد.»
سینما «مونت کارلو» از سینماهای مهم پایتخت در دوره پهلوی به شمار می‌رفت که در زمینه تبلیغ فرهنگ حاکم بر دیدگاه و دستگاه‌های دولتی فعالیت می‌کرد. این رویکرد که اغلب با شئونات اسلامی سر ناسازگاری داشت به ذائقه ساکنان مذهبی شرق تهران خوش نیامد، چراکه در آن زمان اصولاً ماهیت سینما که بی‌بند و باری در آن به وفور دیده می‌شد، با دیدگاه جامعه مذهبی مغایرت آشکاری داشت.
چگینی با اشاره به این موضوع می‌گوید: «در آن زمان آیت‌الله خوانساری با سرمایه‌گذاری خودش و جمعی از خیّران، ملک سینما مونت کارلو را خریداری و آنجا را به مسجد تبدیل کرد. نخستین امام‌جماعت این مسجد هم علامه محمدتقی جعفری بود. این مسجد به‌صورت هیئت‌امنایی توسط آقایان شریفی، طباطبایی و موسوی و چند تن دیگر اداره می‌شد. خرید سینما مونت کارلو و تبدیل آن به مسجدالنبی(ص) در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی رخ داد.»
این روزها مسجدالنبی همچون نگینی در میدان هفت‌حوض می‌درخشد و به‌عنوان شناسنامه و هویت این محله شناخته می‌شود. اکنون این مکان مذهبی به‌عنوان یکی از مراکز پررونق جلسات قرآنی شناخته می‌شود. همچنین همواره به‌عنوان یکی از شعبات اخذ رأی در ادوار مختلف شناخته می‌شود و از پیشگامان طرح پیوند مسجد و مدرسه در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم به شمار می‌رود.
