همه چیز با انتشار عکسی در فضای مجازی شروع شد که پیکره زرین فردوسی پشت یک کامیون در حال انتقال به مکانی نامعلوم بود.
کد خبر: ۷۳۲۵۰
ایران اکونومیست - این مجسمه از حدود سه دهه پیش در میدانی به نام فردوسی در شهر سلماس نصب شده بود که بنا به تصمیم شورای اسلامی شهر و شهرداری این شهر در ایام دهه فجر امسال برچیده شد.
به دنبال تخریب این میدان و برداشتن مجسمه فردوسی، ماجرا به سرعت در فضای مجازی منتشر شد و با تبدیل شده به سوژه داغ رسانه های مجازی اعتراض ها در این رابطه شدت گرفت.
گروهی این اقدام مسوولان سلماس را بی توجهی به ادب و هنر، گروهی آن را اهانت به حماسه سرای بزرگ ایران زمین و برخی نیز آن را توطئه ای برای حذف نام این شاعر بزرگ از این میدان و شهر عنوان کردند.
آن طوری که در فضای مجازی منتشر شده مسوولان سلماس نیز به دنبال برداشتن مجسمه فردوسی و تخریب آن، نام این میدان را به میدان انقلاب تغییر می دهند.
مسوولان شهری سلماس در توضیحات کوتاهی که به دنبال برداشتن مجسمه فردوسی به رسانه های محلی داده بودند، اعلام کردند که با گذشت سال ها از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز این شهر یک میدان در خور جهت یادمان انقلاب ندارد و با تصمیم شورای شهر، نام میدان فردوسی به میدان انقلاب تغییر یافته و نمادی که یادآور انقلاب باشد در ماه های آینده در این محل نصب می شود.
دامنه خبر و حذف تندیس فردوسی به سرعت به نشریات و رسانه های خارجی نیز کشیده شد و محافل مختلف به خصوص ادبی و هنری به آن واکنش نشان دادند و این اقدام را یک کار غیرفرهنگی، مغایرهنری و نادیده گرفتن ارزش های ادب و هنر ایران زمین دانستند.
به نوشته برخی سایت ها، دامنه برچیدن مجسمه فردوسی در سلماس به مجلس شورای اسلامی نیز کشیده شد و برخی از نمایندگان مجلس نیز نسبت به آن واکنش نشان دادند به طوری که کمیسیون امنیت ملی مجلس در این رابطه با فرماندار سلماس رایزنی هایی داشته است.
به نوشته این سایت ها، فرماندار سلماس در گفت وگو با اعضای کمیسیون امنیت ملی و نماینده کمیسیون برای حل مسأله، حذف تندیس فردوسی را دور از هرگونه سوء نیت خاص دانسته و عنوان کرد که فرمانداری هرگز نام فردوسی را از سطح شهر حذف نکرده بلکه نام بزرگترین و عمده ترین خیابان است. اما تندیس (برداشته شده) فردوسی با سه دهه عمر افزون بر اینکه ارزش هنری پایینی دارد، فرسوده است و همچنین مجسمه ای از چند شاعر (حافظ، مولانا، سعدی و…) ذیل آن قرار داشت که مناسب نبود.
مسعود حاجی علیلو فرماندار سلماس با تاکید بر وحدت ملی کشور و احترام به فردوسی گفت: در مذاکره با کمیسیون امنیت ملی به ویژه نمایندگان آذری مجلس، این نتیجه گیری حاصل شده است که در اسرع وقت تندیسی بهتر برای فردوسی و تندیسی مستقل برای سایر شاعران کشور که قبلا در سایه تندیس فردوسی باقی مانده بود، ساخته و در سطح شهر نصب شود.
وی افزود: ماجرای برداشته شدن تندیس قبلی تحت تاثیر جنجال های رسانه ای و تحریف رسانه های مغرض واقع شده بود و اخبار درج شده در این خصوص صحت ندارد.
با وجود گذشت چند روز از برچیدن مجسمه فردوسی از میدان سلماس هنوز بحث آن در رسانه های مجازی داغ است و مردم منتظر تحقق وعده های مسوولان یعنی نصب مجسمه ای در خور هستند.
برداشتن این مجسمه هرچند در روزهای اول برداشت های متفاوتی د ربین مردم داشت اما بسیاری بر این باورند که مجسمه جدید با طراحی زیبا می تواند در زیباسازی فضای مرکزی شهر موثر باشد.
سلماس از شهرهای شمالی آذربایجان غربی است.
این شهرستان بیش از 200 هزار نفر جمعیت را در خود جای داده است و با مرکز استان 90 کیلومتر فاصله دارد.
یکی از واکنش های تند نسبت به قضیه برداشتن مجسمه فردوسی از شهر سلماس مربوط به قاسم مهرزاد صدقیانی فرماندار اسبق این شهرستان و نماینده سه دوره مردم سلماس در مجلس شورای اسلامی بود که در وب سایت خود نوشت: خبر بسیار ناگوار بود، قلع مجسمه فردوسی در سلماس.
مهرزاد صدقیانی افزوده است: در دوران تحصیل نسل من و حتی قبل از آن، یعنی از آن زمانی که آموزش نوین به همت حاج میرزا حسن رشدیه در ایران پا گرفت و مدارس دولتی با سردرها و تابلوهای شان در سرتاسر کشور تأسیس شدند، در گوشه آن تابلوها و در برگ اول کتب درسی تمام مقاطع تحصیلی و در تمام کتاب ها این شعر حکیمانه و حماسی خودنمایی می کرد:
توانا بود هر که دانا بود به دانش دل پیر برنا بود
معلمان با افتخار یادآوری می کردند: «بچه ها، این شعر در اول کتاب های شما از حماسه سرای بزرگ ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسی، است.» گفتار معلمان در دلِ پاک تر از آینه بچه ها می نشست و محبت آن حکیم فرزانه را در دل ها می پروراند. هرچه بزرگ تر می شدند و دانش شان بیشتر می شد، قدر و قیمت فردوسی هم بالاتر می رفت، زیرا بعداً می خواندند :
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد
خرد افسر شهریاران بود خرد زیور نامداران بود
کسی کو خرد را ندارد ز پیش دلش گردد از کرده ی خویش ریش
این مطلب در بخشی افزوده است: در روز 17 بهمن ماه 1393 (در ایام الله دهه فجر) که عموم مردم بعد از پشت سر گذاشتن حماسه های جریانات انقلاب در سال 1357 و هشت سال دفاع مقدس علیه استکبار جهانی خود را برای جشن های سالگرد پیروزی انقلاب حاضر می کردند، ناباورانه مشاهده می کنند عوامل اجرایی شهرداری سلماس طنابی گردن مجسمه فردوسی انداخته اند و آن را از جایش می کنند، به چه بهانه ای؟! می خواهند اسم این میدان را بگذراند میدان انقلاب.
اگر مسوولان محترم فکر می کردند در نامیدن میدان یا خیابانی به نام انقلاب در سلماس کوتاهی شده است، میادین زیادی در سلماس موجود بود و می توانستند یکی را شناسایی و به این نام مقدس مسمی نمایند.
مگر فردوسی به تنهایی انقلابی ترین فرد نبود که در پیشگاه هیچ ظالمی سر فرود نیاورد؟
مگر مجسمه ی فردوسی در تهران نبود که انقلابیون تهران بلندترین پرچم را در دستان آن گذاشته بودند؟
بنام خداوند جان و خرد . ما ایرانیان سالهاست که دیگر نیازی به فردوسی و فردوسیها نداریم!!ما ایرانیها دهه هاست که به فرهنگ اصیل پارسی بی نیاز شده ایم!!ما ایرانیها به ارش و کورش و رستم و سهراب و حافظ و سعدی و خیام و مولوی و دهها و صدها نفر از مفاخر علمی و ادبی و تاریخی و فرهنگی خود دهه هاست که پشت کرده ایم و به زدودن یاد و نام انها از افکار و خاطره هایمان کوشش بسیار کرده ایم و...و حال که چنین است چه بهتر که مجسمه های انان و همه نشانه های مرتبط با اینان را نیز از اوج به زیر کشده و بر خاک و در خاک افکنیم تا نشاید که با بودن به یادشان و دیدن اثارشان و یا با شنیدن نامشان گمراه گردیم!!!؟؟؟
که تخم سخن را پراکنده ام