به گزارش ایران اکونومیست، فرهیختگان نوشت: سرخ‌ترین نقطه زمین در روز شهید (۲۲ اسفند) باریکه غزه است. منطقه‌ای کوچک و فشرده از جمعیت که طی ۶ ماه جنگ، ۳۱ هزار نفر از ساکنانش به دست صهیونیست‌ها به شهادت رسیده‌اند. گرسنه‌ترین ساکنان کره خاکی در نخستین روز ماه رمضان نیز در همین نقطه‌اند. اشرف القدره، سخنگوی وزارت بهداشت غزه می‌گوید تیم‌های پزشکی در شمال غزه بر اثر کمبود وعده‌های غذایی جسم خود را از دست داده‌اند و در شمال غزه که محاصره‌اش شدیدتر است، ماه مبارک رمضان را بدون سحری و افطار آغاز می‌کنند. به گزارش سازمان ملل متحد فراتر از گرسنگی عمومی در غزه، یک‌چهارم ساکنان منطقه دچار گرسنگی شدید هستند. در گرما گرم جنگ اما دولتمردان غربی با قلب‌های سرد خود تنها برای صهیونیست‌ها سلاح و غذا فرستاده و برای آنها اشک می‌ریزند، درست برخلاف شهروندان این دموکراسی‌ها. چندی قبل آرون بوشنل، خلبان نیروی هوایی آمریکا درحالی‌که فریاد می‌زد ارتش این کشور در کنار صهیونیست‌ها شریک جنایت‌ها در غزه است، در برابر سفارت رژیم در واشنگتن خود را به آتش کشید و جان باخت. در جهان اسلام هم وضعیت مانند غرب است؛ دولتمردان مشابه دولتمردان غربی حامی صهیونیست‌ها و شهروندان مسلمان متحد هم‌دینان خود در غزه. در شرایط محاصره و قحطی در غزه برای نسل‌کشی فلسطینی‌ها، دولت‌های امارات، کویت، عربستان سعودی، اردن و مصر دست به دست هم داده‌اند تا کالا و سوخت به دست صهیونیست‌ها برسانند. این درحالی است که ارتش یمن با تقدیم ده‌ها شهید مسیر تجاری تل‌آویو در دریای سرخ را مسدود کرده است. اعراب برای خنثی کردن فعالیت ارتش یمن علیه رژیم یک اقدام دیگر هم انجام می‌دهند. آنها با هزینه خود موشک‌های بالستیک، کروز و پهپادهای انتحاری پرتاب‌شده به سمت سرزمین‌های اشغالی را ساقط می‌کنند تا شهرک‌نشینان مضطرب نشوند.
زندگی ساکنان غزه چگونه است؟
شمال غزه نخستین منطقه‌ای بود که چکمه سربازان اشغالگر روی خاک آن رفت. این منطقه به دلیل نقشه رژیم برای ایجاد منطقه حائل و ایجاد کلنی‌های فلسطینی وابسته به خود، شاهد بیشترین تخریب بوده است. سربازان صهیونیست نیز به لحاظ زمانی ماندگاری بیشتری در این بخش داشته‌اند. علی‌رغم تهدیدات، از یک میلیون و ۲۰۰ هزار فلسطینی ساکن در شمال، تنها ۵۰۰ هزار نفر به جنوب رفته و ۷۰۰ هزار نفر باقی مانده‌اند. این جمعیت، مقاوم‌ترین ساکنان غزه به حساب می‌آیند و امروزه شدیدترین فشارها را تحمیل می‌کنند. اگر در جنوب پس از چند روز تکه‌نانی برای خوردن و جرعه آبی برای نوشیدن یافت می‌شود، در شمال کمبودها تکان‌دهنده‌تر است. کارد تا حدی به استخوان فلسطینی‌ها در این منطقه نزدیک شده که آنها علوفه حیوانات تلف‌شده را آرد می‌کنند تا با آن نان بپزند. نان‌هایی که به دلیل کیفیت علوفه‌ها شبیه بیسکوییت‌های ترد به سرعت خرد می‌شوند. اگر شمال ملاک قرار گیرد، در جنوب وضعیت اندکی بهتر است. صهیونیست‌ها به صورت زمینی وارد نواحی پایین دست جنوب نشده و دو گذرگاه وارداتی کج‌دار و مریز در آن فعال هستند. جمعیت شهر رفح که چسبیده به مرزهای مصر است، از ۳۰۰ هزار نفر چهاربرابر شده و با اسکان آوارگان به یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر رسیده است. این افراد به صورت فشرده به ساختمان‌های وابسته به نهادهای جهانی مانند سازمان ملل متحد پناه آورده‌اند تا از حملات صهیونیست‌ها در امان بمانند؛ هرچند تل‌آویو از بمباران این ساختمان‌ها نیز ابایی ندارد.
میزان واردات روزانه غزه از ۵۰۰ کامیون به صفر رسیده بود اما طی هفته‌های اخیر تحت فشارهای شدید بین‌المللی صهیونیست‌ها رضایت داده‌اند روزانه ۱۰۰ کامیون به غزه وارد شود. با این‌حال به دلیل ممنوعیت واردات بسیاری از اجناس و همچنین کندی سرعت ترخیص به دلیل بازرسی‌های سخت رژیم، ناظران می‌گویند تعداد کامیون‌های عبوری کمتر از عدد اعلام شده است. محاصره، نابودی زیرساخت‌ها و کمبود منابع و نفرات باعث شده امروزه جان ۶۰ هزار زن باردار و ۳۵۰ هزار بیمار مزمن در معرض خطر مرگ قرار گیرد. برخی کارشناسان معتقدند حتی اگر همین امروز محدودیت‌ها علیه غزه رفع شود به دلیل مشکلاتی که مردم با آن مواجه شده‌اند، طی چند ماه آینده دست‌کم ۶۰ هزار فلسطینی دیگر به شهادت می‌رسند. این تخمین‌ها نشان می‌دهد در پایان درگیری‌ها تعداد شهدای غزه با توجه به ۳۰ هزار شهید کنونی به ۱۰۰ هزار نفر افزایش خواهد یافت. اگر امروز از هر ۱۰۰ فلسطینی ساکن در غزه یک نفر به شهادت رسیده، در فردای جنگ از هر ۲۰ فلسطینی یک نفر در جمع شهدا خواهد بود. تلاش برای از بین بردن انبوه جمعیت شامل غیرنظامیان حکایت از برنامه‌ریزی برای نسل‌کشی دارد. پیش از این با توجه به آمار شهدای غیرنظامی، عده‌ای تاکید می‌کردند نسل‌کشی صورت نگرفته و صهیونیست‌ها تنها مرتکب جنایات جنگی شده‌اند اما وضعیت امروز در کنار پیش‌بینی‌ها درباره آینده نشان می‌دهد حق با آفریقای جنوبی بوده است. این کشور در میانه جنگ از رژیم‌صهیونیستی در دادگاه لاهه به دلیل ارتکاب نسل‌کشی شکایت کرده بود. «جوآن دونوگو» قاضی دادگاه لاهه در جلسه صدور حکم شکایت آفریقای جنوبی از صهیونیست‌ها خواسته بود «همه تدابیر لازم برای منع نسل‌کشی را اجرایی کنند.» این سخنان نشان می‌داد دادگاه زیرفشار کشورهای غربی قادر نیست هم‌اکنون نسل‌کشی را به رسمیت بشناسد اما با حکم خود هشدار داد در صورت بغرنج شدن اوضاع راهی جز آن نخواهد داشت.
بازخوانی ۲ جنایت در دل کشتار
هنگامی که طی یک نیمسال، ۳۰ هزار نفر با بمباران و گلوله به شهادت می‌رسند، اوج خشونت به کار گرفته شده و به دشواری بتوان وقایعی را در دل این کشتار یافت که مهم‌تر تلقی شوند. صهیونیست‌ها اما جنایتکارند و می‌توانند جنایت‌هایی در دل کشتاری وسیع بیافرینند که همه انگشت به دهان بمانند. در طول جنگ آنها دست‌کم دوبار همه جهان و حتی نزدیک‌ترین متحدان خود را بر اثر وحشی‌گری خود تکان داده‌اند. در آخرین مورد، روز ۱۰ اسفند (۲۹ فوریه) به هزاران فلسطینی که در صف دریافت آرد بودند، حمله کردند. براساس مستندات و گزارشات سازمان دیده‌بان حقوق بشر اروپا، در این واقعه که در خیابان الرشید در غرب شهر غزه روی داد، ۱۱۲ نفر شهید و ۷۶۰ نفر دیگر زخمی شدند. صهیونیست‌ها برای کشتار مردم به شکل غیرمستقیم از تله آرد بهره گرفته بودند. این خونریزی اما بزرگ‌ترین واقعه‌ای نبود که تل‌آویو در غزه آفریده است. در روز یازدهم جنگ، جنگنده‌های صهیونیست با بمباران بیمارستان مملو از بیمار المعمدانی ۴۷۱ نفر را به شهادت رسانده و ۳۱۴ نفر دیگر را زخمی کردند. تعداد شهدای المعمدانی چهاربرابر شهدای الرشید بود.
