به گزارش ایران اکونومیست، آیین پایانی این رویداد هنری شامگاه پنجشنبه ۱۴ دی ماه با حضور هنرمندانی همچون شمس لنگرودی، رضا کیانیان، حمید جبلی، سیف‌الله صمدیان، ستاره اسکندری، محمد ژیان، کاوه آفاق، سیامک زمردی مطلق و ... در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در آغاز این برنامه، مهدی آشنا، رییس انجمن صنفی عکاسان تئاتر به نمایندگی از هیات مدیره این انجمن با تسلیت‌گویی به خاطر حادثه غم‌انگیز کرمان، از همراهی خانه هنرمندان ایران، خانه تئاتر و حمایت‌های هنرمندان پیشکسوت عکاس با شب عکس تئاتر قدردانی و تاکید کرد که این برنامه ادامه خواهد داشت.
او سپس بیانیه هیات مدیره انجمن را خواند.
در ادامه، رضا قاضیانی و کیارش مسیبی به عنوان دیگر اعضای هیات مدیره از حامی این برنامه، نرگس جانی تقدیر کردند.
قاضیانی در سخنان کوتاهی گفت: برگزاری جشنی به این وسعت بدون حمایت دولت و با استفاده از حق عضویت اعضای انجمن، شدنی نبود. به همین دلیل از حامی برنامه بسیار ممنونیم.
سپس با پخش تصاویری از بابک برزویه و مهدی مسگری، دو عضو فقید انجمن از آنان یاد شد.
در این بخش تصاویری از بازی برزویه در دوران کودکی‌اش که در یکی از فیلم‌های داریوش مهرجویی بازی کرده بود، پخش شد. این عکاس که با بازی در این فیلم در دوره کودکی وارد سینما شد، سال‌ها بعد با عکاسی فیلم «ایلیا نقاش جوان» کار ابوالحسن داودی، وارد عکاسی سینما شد. او در تئاتر نیز عکس‌های زیادی را به ثبت رساند.
پس از اجرای قطعه‌ای موسیقی به نوازندگی بهرنگ معتمدی، فتوکلیپی از عکس‌های حمید جبلی که حاصل عکاسی او در گروه تئاتر «بازی» به سرپرستی آتیلا پسانی است، به نمایش درآمد. جبلی ۲۲ عکس از این مجموعه را به انجمن عکاسان تئاتر هدیه کرده که هفته گذشته در قالب نمایشگاه «دیدار» به نمایش درآمد.
او با ارایه توضیحاتی درباره این عکس‌ها گفت: متاسفانه این نمایشگاه را با یاد آتیلا افتتاح کردیم. با دیدن این عکس‌ها یاد عزیزانی چون خانم جمیله شیخی، احمد آقالو، حسین محب اهری هم زنده شد. در هفته‌های گذشته سیف‌الله صمدیان عزیز، برادر خود را از دست داد و حالا هم که به کرمان رسیده‌ایم. ما با مرگ داریم زندگی می‌کنیم.
این هنرمند با اشاره به همکاری‌اش با گروه تئاتر «بازی» یادآوری کرد: این گروه اوایل دهه ۶۰ شروع به فعالیت کرد. آن زمان هر گروه تئاتری برای خودش عکاسی داشت. از آنجاکه من و آتیلا از سال ۵۸ با برنامه «مثل آباد» کار زده‌یاد رضا ژیان با هم دوست و همکار شده بودیم، من به عنوان عکاس وارد این گروه شدم و تنها انجمنی که عضو آن هستم، همین انجمن عکاسان تئاتر است.
جبلی با ابراز تاسف از مشکلات عکاسی و تئاتر در دوره فعلی اضافه کرد: ما امروز از شرایط کار خودمان خیلی شاکی هستیم. نبود امکانات و پولی شدن سالن‌های دولتی تئاتر که سبب شده شبیه سالن‌های خصوصی بشوند، مشکلات گوناگونی را ایجاد کرده ولی باید از دورانی یاد کنم که کسی به خاطر عکاسی تئاتر به زندان رفت. شاید چنین اتفاقی در دنیا بی‌سابقه باشد و او کسی نیست جز محمد ژیان. ممکن است کاری کرده باشند که برخی از شغل‌ها جرم محسوب بشود ولی فکر نمی‌کنم که عکاسی تئاتر در هیچ صورتی جرم باشد.
او با تشکر از محمد ژیان، عکاس و هنرمند تئاتر که در برنامه حضور داشت، خطاب به شرکت‌کنندگان در مسابقه اولین «شب عکس تئاتر» افزود: داوری ورزشی متر و معیار دارد ولی در هنر، چنین متر و معیاری نیست و داوری کار هنری، سلیقه‌ای است. به همین دلیل با حضور داوران متفاوت، نتایج مختلفی به دست می‌آید . بنابراین کسانی که برگزیده شدند خیلی خوشحال نباشند و کسانی هم که تشویق نمی‌شوند، خیلی ناراحت نشوند چون بردن یا نبردن جایزه به معنای خوبی یا بدی کارشان نیست. مهم این است که تلاشگر باشیم و به گفته بابک برزویه، صدای شاتر دوربین‌مان هرگز خاموش نشود.
در ادامه با حضور جبلی از بابک حقی و سهیل حسینی که در بخش کوریوگرافی نمایشگاه عکس این هنرمند همکاری داشته‌اند، قدردانی شد.
حقی در توضیحات کوتاهی گفت: زمانی که عکس‌های آقای جبلی به دست‌مان رسید، توجه ایشان به چهره‌ها، ارتباط نگاه‌ها و زبان بدن در صحنه جاری بود. ما هم با همین ویژگی کوریوگرافی نمایشگاه ایشان را انجام دادیم.
سپس با حضور رضا کیانیان از حمید جبلی به دلیل همراهی‌اش با انجمن صنفی عکاسان تئاتر ایران و بخشیدن ۲۲ عکسش به این انجمن تقدیر شد.
برای این تقدیر، تندیسی از آثار ناصر شاکری که ویژه جبلی طراحی شده، به او اهدا شد.
رضا کیانیان نیز غم عمیق خود را از بابت ماجرای کرمان اعلام و ابراز امیدواری کرد روزی برسد که آدم، آدم را نکشد.
او سپس درباره جبلی گفت: حمید جبلی با اینکه سنش از من کمتر است، اما پیشکسوت من است چون قبل از من وارد سینما شد و قبل از من هم دست به دوربین شد. ما هر دو گاهی نقاشی می‌کنیم و مجسمه می‌سازیم. او همیشه پیشکسوت من بوده و در قلبم جای دارد. روزگاری که بیشتر خانه‌نشین بود، همیشه غصه می‌خوردم و حالا خیلی خوشحالم که دوباره او را روی صحنه می‌بینم.
بعد از پخش ویدیویی از پرفورمنس یاسر خاسب که کار مشترکی میان ایران و کاناداست، این هنرمند جوان که در تئاتر فیزیکال فعال است، گفت: می‌خواستم با این تصاویر کمی انرژی ببخشم، در روزگاری که مدام عزیزانی را از دست می‌دهیم و از خدا می‌خواهم روح همه درگذشتگان این چند سال را غریق رحمت خود کند.
در بخش بعدی برنامه، ابراهیم حسینی، دبیر «شب عکس تئاتر» گزارشی درباره برگزاری این رویداد هنری ارایه کرد و گله‌های خود را هم بابت وضعیت بلاتکلیف انجمن‌های صنفی و جای خالی بخش عکس و پوستر در جشنواره تئاتر فجر، با حاضران در میان گذاشت.
او گفت: عملی شدن ایده برگزاری شب عکس تئاتر جز با کوشش شبانه‌روزی چند تن از اعضای ما میسر نبود.
به دعوت او، اعضای ستاد برگزاری این رویداد روی صحنه رفتند و مورد تشویق حاضران قرار گرفتند.
حسینی سپس درددل‌های خود را بابت وضعیت مبهم انجمن‌های صنفی عنوان کرد و گفت: ۱۲ سال با افتخار زیر پوشش خانه تئاتر بودیم و سه چهار سال است که قرار است انجمن صنفی باشیم و زیر پوشش وزارت کار هم قرار بگیریم. در آخرین سال دولت آقای روحانی انجمن‌های صنفی شکل گرفتند ولی الان با مشکل جدی رو به رو شده‌اند و در خطر تعطیلی هستند اما کسانی که ما را تعطیل می‌کنند، چه جایگزینی دارند؟!
او ادامه داد: بودجه ما شوخی است. ما نه ساختمانی از دولت گرفته‌ایم، نه دنبال ماشین و موبایل بوده‌ایم. ما چیزی نمی‌خواهیم اما چرا ما را تعطیل می‌کنید؟!
این عکاس با اشاره به برگزاری نمایشگاه عکس و پوستر در جشنواره تئاتر فجر که بیش از یک دهه سابقه دارد، افزود: امسال این بخش را حذف کرده‌اند با این عنوان که بودجه ندارند در حالیکه هزینه این بخش در قیاس با دیگر بخش‌های جشنواره، بسیار ناچیز است و تازه بعد از جشنواره، کتابی از آثار این بخش بر جای می‌ماند که همه جا آن را ارایه می‌کنند. وقتی این بخش را تعطیل می‌کنید، به چه فکر می‌کنید؟
حسینی اضافه کرد: وقتی تلویزیون با تئاتر کاری ندارد، لنز دورین عکاسان، رسانه تئاتر است. با حذف یارانه دولتی تئاتر، بیشتر بار تبلیغی این هنر بر عهده تصویر است اما متاسفانه تبلیغات تئاتر و حضور عکاسان، همواره مورد کم‌توجهی بوده و تاکنون هیچ پژوهشی درباره تاثیر عکاسی و اقلام تبلیغی در توسعه تئاتر خصوصی صورت نگرفته است.
او پیشنهاد کرد حالا که یارانه دولتی تئاتر برداشته شده، دولت به هر تماشاخانه خصوصی چند استند و پایه بدهد که در سطح شهر بتوانند نمایش‌های خود را تبلیغ کنند.
حسینی با ابراز تاسف از اینکه نیمی از اعضای انجمن صنفی عکاسان به دلیل مسائل اقتصادی، به عکاسی تبلیغاتی روی آورده‌اند، خواستار پیشگیری از تعطیلی انجمن‌های صنفی شد.
او همچنین از علیرضا غفاری، مدیر روابط عمومی فقید خانه هنرمندان که اجرای برخی از برنامه‌های انجمن عکاسان را بر عهده داشته است، یاد کرد.
در ادامه، سیف‌الله صمدیان، دیگر عضو هیات داوران بخش مسابقه شب عکس تئاتر از برادرش، عبدالله، که به تازگی از دنیا رفته یاد کرد و گفت: هرچند برادرم بیمار بود ولی ذهنش به خوبی کار می‌کرد و در آخرین روزهای حیاتش به من می‌گفت عکاسان، ترمز زمان هستند.
صمدیان خطاب به عکاسان حاضر در برنامه افزود: کار شما بسیار مهم است. مانند خدایی که به آفریده خود زندگی همیشگی می‌بخشید و او را ماندگار می‌کنید.
او که در سال‌های گذشته در داوری‌های گوناگونی حضور داشته است، ادامه داد: همیشه بابت کسانی که نگران دیده شدن کارهایشان در مسابقه‌ای بوده‌اند، اضطراب داشته‌ام. اما کار هنر تنها کاری است که اگر در لحظه خلق اثر، لذت و ارضای شخصی را بردی که برنده‌ای و اگر نبردی، تا آخر عمر، گدای جایزه‌ای! البته همه جایزه گرفتن را دوست دارند ولی کار کردن برای جایزه، غلط است. هرچه عکس شما درونی‌تر باشد، نتایج زیباتری هم خواهد داشت.
در ادامه با حضور شمس لنگرودی، ستاره اسکندری، رضا کیانیان، کاوه آفاق در کنار حمید جبلی، سیف الله صمدیان و سیامک زمردی مطلق که جزو داوران این مسابقه بودند، جوایز برگزیدگان اهدا شد.
پیش از اهدای جوایز، شمس لنگرودی، به درخواست منصور ضابطیان که اجرای برنامه را بر عهده داشت، شعر کوتاهی از سروده‌های خودش را خواند.
ابتدا ۳ برگزیده با حمایت تصویر سال به شرح زیر معرفی شدند:
فاطمه حسن پور
مریم قهرمانی زاده
فرهاد جاوید
مریم ملک مختار و نیلوفر جوانشیر دو عکاسی بودند که انجمن صنفی عکاسان تئاتر از آنان تقدیر کرد.
برگزیدگان به شرح زیر اعلام شدند:
رتبه سوم: عماد دولتی
رتبه دوم: مهدیا مصباحی
جایزه ویژه هیات داوران: مریم رحمانی
رتبه اول (که تنها تندیس مسابقه را دریافت کرد): آرزو کیانی.
