به گزارش ایران اکونومیست به تازگی جمعی از مخاطبان فارسِ من با ثبت پویشی خواستار تعلق بیمه مشاغل سخت به رانندگان کامیون و تریلی شده‌اند.
نویسندگان این پویش، معتقد هستند با توجه به سختی‌ها و خطرهای فراوانی که رانندگی با خودروهای سنگین مانند کامیون و تریلی دارد، قرارگیری این شغل در بیمه مشاغل سخت لازم و ضروری است، رانندگانی که حمل و نقل کالا و سامانه توزیع سوخت و کالای کشور به شدت به آنان وابسته است.
امیرمحمد هوشیار سردبیر جوان پویش مذکور به فارس می‌گوید:«پدرم راننده کامیون است. هرچقدر از سختی و مشقت شغلش بگویم کم گفته‌ام؛سختی‌هایی مانند دوری از خانه و خانواده، آسیب‌ها و خستگی‌های ناشی از بی‌خوابی و عدم استراحت به دلیل نبود مکان مناسب به اندازه کافی، خطرات مختلف مانند احتمال تصادف و غیره که پدرم سال‌ها متحمل آن شده است، به عنوان مثال آسیب دیدن مهره گردن از موارد شایعی است که عموم رانندگان کامیون به دلیل قرارگیری گردن به صورت ثابت در ساعات طولانی به آن دچار می‌شوند».
به گفته وی «متاسفانه به دلیل شرایط کاری پدرم همواره دوری او را در خانه تحمل می‌کنیم، درست است که رانندگی شغل آزاد محسوب می‌شود و اجباری برای سفرهای طولانی نیست اما بالاخره برای تامین هزینه‌ها شما ناچار هستید غالب عمرتان را در جاده سپری کنید. یک کامیوندار هر لحظه امکان تصادف جاده ای، واژگون شدن، سقوط در دره‌ها و خارج شدن از مسیر به علل مختلفِ متناسب با شرایط آن ناحیه وجود دارد که می‌تواند باعث نقص عضو و حتی مرگ شود.»
این ثبت‌کننده پویش به عدم تناسب درآمد راننده‌ةای خودروهای سنگین با هزینه‌ها اشاره کرد و گفت: «استهلاک و هزینه‌های جاری مانند تعویض روغن و لنت ترمز بسیار زیاد است؛ خدا نکند که موتور دچار آسیب شود چون تعمیر آن بسیار پرخرج است. یعنی در مجموع درآمد به‌دست آمده با احتساب سختی‌ها و هزینه‌ها متناسب نیست. بنا بر مواردی که ذکر کردم معتقدم قرارگیری رانندگی کامیون در فهرست مشاغل سخت می‌تواند تا حد زیادی خلاءهای حاصل از سختی‌ها و آسیب‌های این شغل را ترمیم کند.»
«شغل رانندگان اتوبوس و تریلی سخت و زیان‌آور شناخته شود» نیز پویش قبت شده مشابه دیگری در فارسِ من است.
مهدی قاضی‌زاده سردبیر این پویش و مسئول کاروان‌های زیارتی، به جهت شغلش با رانندگان زیادی ارتباط دارد. او به نقل از دوست راننده خود می‌گوید: « من در ۳۰سال رانندگی تاحالا یک هفته کامل پیش زن و بچه‌ام نبوده‌ام، مدام در مسیر مقصد‌های مختلف در رفت و آمد بوده‌ام. خواب کافی ندارم و به ناچار روزها می‌خوابم. به معنی واقعی زندگی‌ام را وقف شغلم کرده‌ام. این درحالی است که بعد از سال‌ها تحمل سختی و مشکلات هنوز مستاجر هستیم. اتحادیه باید به مشکلات و مسائل صنفی ما بپرداز و آنها را رفع کند، تعلق سختی کار حداقل درخواستی است که رانندگان همانند من خواستار آن هستند.»
کاربران دیگر هم در صورت تمایل می‌توانند با امضاء این پویش‌ها، به حامیان پویش‌ها بپیوندند؛ ایران اکونومیست با توجه به وظایفی که برای خود در پیگیری مطالبات مردم تعریف کرده است، با رسیدن امضاهای این پویش به ۱۰۰۰ امضاء و بالاتر پیگیری‌های مختلف این موضوع را از مسئولان مربوطه انجام خواهد داد.
پایان پیام/
