امروز اما با وضعیتی که در بازار به وجود آمده ، نه «یک مرد فقیر کشف شده توسط احمدی نژاد در یکی از سفرهای استانی» ، که «بسیاری از مردم» ، واقعاً نمی توانند به سمت بازار مواد خوراکی نزدیک شوند و ناچار از اکتفا به اندک بضاعت "بخور و نمیر" هستند.
هر چند مردم ایران ، به گرانی ها عادت دارند اما گرانی های اخیر ، به معنای کامل کلمه کمرشکن شده اند. بی هیچ تعارف باید گفت اگر وضعیت اقتصادی حاضر ادامه یابد ، میوه نخوردن 20 ساله یک شهروند ، امری چنان تعجب برانگیز نخواهد بود که رئیس جمهور آن را به عنوان خاطره نقل کند و رسانه ها تیترش کنند! چه آن که از مدتی پیش ، بسیاری از اقلام غذایی در سبد خرید خانواده ها ، به حداقل رسیده یا حتی کاملاً حذف شده است: از میوه و شیر و ماست گرفته تا مرغ و گوشت و حبوبات!
این ، اما همه ماجرا نیست! واقعیت این است که با کاهش مصرف اقلام اساسی غذایی ، دو اتفاق مخرب در حال وقوع است: تهدید سلامت جسمی ایرانیان و کاهش ضریب هوشی نسل جدید.
غذا ، فقط برای سیر کردن شکم نیست بلکه تأمین کننده نیازهای رشدی انسان - به ویژه در بین کودکان و نوجوانان - و نیز نیازهای دفاعی بدن است. ادامه و شیوع این وضع ، می تواند به طور جدی زمینه ساز گسترش انواع بیماری ها در بین ایرانیان شود و هزینه های مادی و معنوی سهمگینی را بر پیکره اجتماع ایرانی وارد سازد.
همچنین وقتی گرانی های روزافزون باعث می شود والدین نتوانند انواع ویتامین ها ، پروتئین ها و سایر مواد لازم برای رشد جسمی و فکری فرزندانشان را تأمین کنند ، مشخص است که چه بلایی بر سر رشد جسمی و فکری نسل جدید ایران می آید! مگر نه این است که ویتامین ها و پروتئین ها و ... از میوه و مرغ و گوشت و ... تأمین می شود؟!
اگر "حسرت" اقلام غذایی گران بها ، اثر کوتاه مدت گرانی هاست ، کاهش سطح سلامت جامعه و افت توان فکری آن ، آثار به مراتب بدتر این وضعیت در میان مدت و دراز مدت است... هم از این روست که می توان با قاطعیت گفت قیمت های گراف ، به جنگ با موجودیت ملت ایران آمده اند و در این میان ، هر اقدامی برای رفع این مشکلات و کاستن از تورم و گرانی ، چیزی کمتر از دفاع مقدس نیست.
