به گزارش ایران اکونومیست، سید جلیل میرمحمدی در جلسه علنی امروز دوشنبه مجلس و در جریان بررسی گزارش کمیسیون تلفیق در مورد لایحه برنامه هفتم توسعه جمهوری اسلامی ایران در مخالفت با کلیات این لایحه گفت: برخی از نمایندگان موافق با کلیات لایحه نگرانی‌هایی درباره رای نیاوردن لایحه مطرح می‌کنند که در پاسخ به این افراد باید بگویم که اگر لایحه برنامه هفتم رای نیاورد هیچ اتفاقی عجیب و غریبی نمی‌افتد و نه آسمان به زمین می‌رسد و نه زمین به آسمان بلکه بر اساس آیین نامه داخلی مجلس موضوع برای رسیدگی مجدد به کمیسیون تلفیق برمی‌گردد و در اسرع وقت کمیسیون گزارش خود را به صحن مجلس ارایه می‌دهد.
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با بیان اینکه «با لایحه موجود چالش‌های مملکت در حوزه‌های سلامت، انرژی، آب و صندوق های بازنشستگی رفع نمی‌شود»، اظهار کرد: در جلسه هیئت دولت با رهبری، ایشان فرمودند که خدمات دولت تحت الشعاع گرانی و تورم است و مردم طعم شیرین خدمات دولت را متوجه نمی‌شوند؛ سوال من این است که با تورم‌زایی ساختار موجود در لایحه برنامه هفتم آیا مردم بیشتر طعم تلخ گرانی را متوجه نمی‌شوند و کشور توان تحمل بار مالی تحمیل شده در این برنامه را دارد؟
این نماینده مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه دلایل مخالفت من با ماحصل ساعت‌ها زمانی است که با مجموعه سازمان برنامه و بودجه و نمایندگان محترم مجلس و همچنین کارشناسان امر صرف کرده‌ام، گفت: سوال این است که آیا به محورهای مهم مورد نظر در کشور در برنامه توجه شده است؟ به گفته یکی از اعضای کمیسیون امنیت حتی کلمه «منافع ملی» هم در لایحه برنامه هفتم توسعه قید نشده است. پرسش‌هایی مطرح است مبنی بر اینکه آیا ساختار بودجه در برنامه هفتم توسعه اصلاح شده است؟ آیا در این برنامه موضوع صندوق‌های بازنشستگی برطرف شده است؟ آیا موضوع مسکن در این برنامه برطرف می‌شود؟ آیا در این برنامه به موضوع زیرساخت‌ها به ویژه حمل و نقل ریلی و جاده‌ای توجه جدی شده است؟
میرمحمدی تاکید کرد: در بهترین شرایط گفته می‌شود که برنامه ششم ۳۰ درصد اجرا شده است. مرکز پژوهش‌های مجلس نیز اعلام کرده است که ۹ درصد از برنامه ششم اجرایی شده است؛ این نشان از وجود مشکلات ساختاری است و این مشکلات باید برطرف شود.
وی با بیان اینکه «نزدیک به ۲۷ساختار جدید در لایحه برنامه هفتم دیده شده است که این‌ها بار مالی بسیاری را مطالبه می‌کند»، عنوان کرد: برخی از دوستان می‌گویند که آنچه امروز در دستور مجلس قرار گرفته دیگر لایحه نیست بلکه با حجم احکامی که به آن اضافه شده، به طرح تبدیل شده است؛ با تکالیف مالایطاق و بار مالی که بر دولت تحمیل کرده‌ایم، معلوم است که این برنامه اجرایی نمی‌شود. در لایحه برنامه هفتم به جای مسأله محوری و حل مساله باز هم موضوع روزمرگی مطرح است.
