روزنامه خندان* سایه‌هایت را برای گریه کردن دوست دارم

جام جم: گردش به راست، ممنون!

درخصوص گردش به چپ و راست ـ حالا در هر دولتی ـ تجربه نشان داده است که در ایران کلا با سه گروه آدم مواجهیم؛

گروه یک: رانندگانی که راهنمای گردش به چپ می زنند، اما در یک گردش ناگهانی، به سمت راست می روند.

گروه دو: رانندگانی که برخلاف دسته اول، راهنمای گردش به راست می زنند، اما یکهو به سمت چپ گردش می کنند.

گروه سه: این گروه دیگر نوبرش را آورده؛ نه راهنمای گردش به راست می زند، نه راهنمای گردش به چپ، اما به هر طرف که خواست، سر فرمان را می گرداند و تشریفش را می برد.

به اینجای مطلب که می رسم، رفیق کج بحث ما حکایت گفتنش می گیرد.

تا این رفیق شفیق ما مجددا هوس نکرده حکایتی چیزی تعریف کند، وسط عرایض ما (که مجبور شویم به صد نفر پاسخگو باشیم)؛ وارد اصل مطلب شویم که اصلا چرا و به چه علت صحبت از گردش به راست یا چپ کردیم؟ مگر ما چه کاره راهنمایی و رانندگی مملکت هستیم؟ راستش علتش این است که اطلاع یافتیم گردش به راستی ها از اول آبان جریمه می شوند.

خبر وارده: «رئیس مرکز اطلاع رسانی پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ از اعمال قانون و برخورد با تخلف گردش به راست از اول آبان ماه خبر داد.»ـ به نقل از جراید

بسته پیشنهادی: هرچند که ما خود بشخصه عموما پیاده گز می کنیم و نه از گردش به راست اطلاع داریم، نه از گردش به چپ، اما چون این موضوع در جهت اصلاح رفتارهای غلط شهروندی در عرصه مسائل شهری است؛ اشکالی نمی بینیم که با زدن راهنما به سمت این موضوع بپیچیم:

1ـ چپ و راست ممنوع: برای پیشگیری از سیاسی شدن موضوع و جلوگیری از ایجاد ذهنیت در پاره ای اشخاص و احزاب سیاسی، به همان میزان که گردش به راست ممنوع است، گردش به چپ نیز ممنوع شود، مگر آن که این گردش کردن تابلوی مشخصی داشته باشد. نه این که طرف، راهنمای گردش به راست را بزند، اما در عمل به سمت چپ غش کند. سابق بر این، چیزهایی دیده ایم که عرض می کنیم.

2ـ گردش بی جهت، ممنوع: علاوه بر گردش جهتدار به چپ و راست غیرمجاز، به نظر ما باید که برخی از گردش های الکی ملت نیز ممنوع شود. حتما دیده اید که بعضی از دارندگان خودروهای شخصی، بی جهت با ماشین خود در سطح خیابان های شهر، گلچرخ می زنند و گردش می کنند و کلی هم بر بار ترافیکی شهر می افزایند. حال آن که کار خاصی هم ندارند. به اینها از طرف سازمان ترافیک شهری باید گفت: تو که باری ز دوشم برنداری / چرا باری به روی آن گذاری؟... اضافه بار، ممنوع!

3ـ گردش به راست، ممنون: پرهیز از دروغ و گرایش به راستی و راستگویی، آنقدر خوب است که به نظر ما از عموم ملت و دولت که در گفتار و رفتار خود به سمت «راست» و «راست گفتن» گرایش و گردش دارند، کمال تشکر را داشت و با نصب تابلوهایی در محل کار آنان، بر این تمایل به راستین صحه گذاشت. مثلا تابلو نوشته ای با این مضمون: «گردش به راست، ممنون»!

کیهان: پاکت (گفت و شنود)

گفت: مدتی است که برخی از سایت های ضدانقلاب با اشاره به اقتدار جمهوری اسلامی ایران و ناتوانی آمریکا برای مقابله با آن، آینده اپوزیسیون را ناامیدکننده معرفی می کنند.
گفتم: اگر امیدی به آینده خود داشتند که فراری و پناهنده نمی شدند!

گفت: یکی از آنها در صفحه فیس بوک خود نوشته است؛ باید از اول می دانستیم که جریان اپوزیسیون درون رژیم ایران جایگاهی ندارد که بخواهد ما را هم به کار بگیرد!
گفتم: سخنران مجلس ختم گفت؛ امان از دل مادر، مادر این مرحوم الان چه حالی دارد؟ یواشکی بهش گفتند این مرحوم مادر نداشته ، گفت امان از دل پدر... گفتند پدر هم نداشته، گفت بله! امان از دل برادر و خواهر. در گوشش گفتند این مرحوم خواهر و برادر هم نداشته، سخنران با عصبانیت داد زد و گفت؛ خب! اینکه هیچ کس و کاری نداشته چرا مرا دعوت کردید. حالا چه کسی میخواد پاکت منو بده؟!

روزنامه شرق: ادبی و سیاسی و اسیدی

جبهه ادبی آبی: اداره هواشناسی با همکاری کارشناسان ادبیات نتایج تحقیقات خود درباره علل آبگرفتی معابر را اعلام کردند. آنان هشدار دادند با شروع بارندگی های پاییزی، جبهه پرفشار اشعار آبکی به سمت کشور در حرکت است. آنان توصیه کردند در فصل پاییز مردم علاوه بر چتر حتما همراه خود یک کتاب رمان کلاسیک داشته باشند. کارشناسان معتقدند قشنگه که همه شعر بگویند اما اصراری هم نیست حتما شعرشان را به دیگران اساماس کنند.

جبهه کارگزارانی: محمد هاشمی گفت یک جبهه هوای پرفشار از سمت چپ به سمت راست در حال حرکت است که منجر به رگبار و تگرگ و آسمان قلنبه خواهد شد. هاشمی گفت برای همین من از حزب کارگزاران که دیگر حزب نیست و جبهه است خارج می شوم که جبهه نگیرم. وی تاکید کرد در جبهه بین خاکریز و شورای مرکزی فرقی نیست اما در حزب بین شورای مرکز و مرکز شورا هم فرق است. هاشمی در پاسخ به خبرنگار «شرق» که پرسید به خاطر کسی آمدید بیرون؟ گفت من تا حالا به خاطر کسی بیرون نیامده ام اما به خاطر خیلی ها تو رفته ام. همیشه هم عادت داشتم به خاطر من می آمدند تو. پس من به خاطر کسی بیرون نیامدم. هاشمی گفت من عوض نشدم، اساسنامه حزب عوض نشده اما خیلی چیزها عوض شده. مثلا خیابان مطهری قبلا یکطرفه به راست بود، الان یکطرفه به چپ شده. عیبی هم ندارد. آدم عادت می کند. اما من عادت ندارم به هر چیزی عادت کنم.

جبهه اسیدی: آدم می ماند چه کار کند. از آن طرف بعضی ها مرض دارند و ترس به دل مردم انداخته اند و اسید می پاشند. آدم هم می ترسد بیاید توی خیابان های اصفهان. از این طرف فلان جا یک باران بزند، سریع می گویند باران اسیدی است و نروید زیر باران باز ترانه بخوانید چون پوستتان تاول می زند و باید بروید بیمارستان. واقعا چه کار کنیم؟ این طرف اسید، آن طرف باران اسیدی، محل زندگی است یا آزمایشگاه پزشکی؟ ما نمی دانیم.

روزنامه آرمان: سایه هایت را برای گریه کردن دوست دارم!

آیا از اینکه زیر آفتاب باشید، رنج می برید؟(آخه یک عده حال می کنند!) آیا از اینکه زیر سایه باشید، لذت می برید؟ آیا تمامی راه های ترک مواد مخدر را تجربه کرده اید اما نتیجه نگرفته اید؟ خب به ما چه؟! منظور از ما بنده حقیر و اعضای دولت در سایه آقای احمدی نژاد است، من و این عزیزان، با هم ما می شویم، تا همیشه خنده روی لبان شما بنشیند، یک روز در لباس خدمت به شما، یک روز در سایه لباس خدمت به شما، بگذریم... صرفا جهت روشن شدن افرادی که در جریان ماجرا نیستند به اطلاع می رسانیم که قرار است دولت«سایه» توسط آقای احمدی نژاد به زودی روانه بازار شود.

یعنی ما اصلا فکر نمی کردیم روزی برسد که برای هرکدام از این اساتید، یک«سایه»هم داشته باشیم، به طور مثال درنظر بگیرید در کنار یک اسفندیار رحیم مشایی، یک سایه اسفندیار رحیم مشایی هم داشته باشیم، خیلی هم عالی! و این خودش باعث پیشرفت خواهد بود، چون در زمان تصدی این بزرگوار بر سازمان میراث فرهنگی به دلیل اینکه دست تنها بودند فقط توانستند مقادیری آب از طریق سد وارد قبر کوروش کنند یعنی همین قدر از دست شان برمی آمد اما الان در کنار سایه محترم، دست در دست یکدیگر می توانند آب اقیانوس آرام را وارد جای جای آثار باستانی کنند! یا مثلا ما قبلا از اخبار صدا و سیما می شنیدیم«دادگاه میم.ر» به زودی برگزار می شود، الان گویندگان خبر می توانند در اخبار صبحگاهی از«دادگاه میم.ر» و در اخبار شبانگاهی از«دادگاه سین.میم.ر» استفاده کنند(در وزن شین میم.ر!) از مزایای این دولت سایه می توان به وارد شدن فشار کاری کمتر نیز اشاره کرد، به طور مثال آقایان کامران و فرهاد دانشجو به دلیل تشابه ظاهری و فامیلی، می توانند به جای یکدیگر کار کنند، مثلا در روزهای زوج کامران سایه خودش باشد، در روزهای فرد فرهاد سایه کامران شود(چه شود!) یا به طور مثال برای آقایان بقایی و بهبهانی یک سایه که چه عرض کنم، صد سایه هم کم است، چون بالاخره ما طنزنویس ها باید از یک جایی نان بخوریم دیگه، بی انصاف نباشید.

از معایب این اتفاق هم می توان به تاثیر منفی در درآمد ماهانه برخی از اعضا اشاره کرد، به طور مثال قبلا هر شغلی که روی زمین می ماند متعلق به مرد همیشه در شغل ها، آقای الهام بود، الان با این«سایه» دست زیاد می شود و «سایه الهام» هم توقع دارد به او پست و مقام بدهند.

به برخی هم که اسم نمی بریم، لطفا سایه ندهید، رزومه کاری شان نشان می دهد همان خودشان برای هفت جد و آباد آدم کافی هستند. در نتیجه... منتظر نتیجه هم هستید؟ بروید و حالشو ببرید!

قدس: مش غضنفر و معتاد

یَک قومی دِرِم که بِنده خدا از هَم جِوونیاش هَمِّشه آرزو داشتِگ حَتمنی یَکبار خِنه خدا رِِ زیارت کُنه ...
تا ایکه بِلَخَره سَرِ پیریش ای سعادت نصیبِش رَفت که بِره به خِنه خدایُ حاجی بِره. چَنوَخت جولوتَرا که حاجیا رِ مُبُردَن به مکه، ایَم ساکِش رِ بَستُ از هَمّه فامیلُ دَرُ هَمسِده حلالیت گیریفتُ رَفت ولی هَم فرداش خِبر ریسید که وَرگِشته یُ خِنَشایِ.

مو که هَمو روز داشتُم از جایِ خِنَشا رَد مِرفتُم گفتُم بُرُم یَک چاق سِلامتی باهِش بُکُنُمُ یَک زیارت قِبولی بِزِش بُگُم. وَختی رفتُم تو خِنَشا دیدُم هَموجور دِره عینِ بِچّه خُردویا گیریه مُکُنه یُ خودِش رِ پَخول مِکیشه.

بِزِش گفتُم بِرار چیکارِت رِفته؟ بِرِیچی ایقذَر زود وَرگِشتی؟ هَموجور که گیریه مِکِرد گفتِگ بدبخت رفتُم؛ بیچاره رفتُم؛ خودُمُ کِردُم که لَنَت بَر خودُم بِشه؛ از شما چه پِنهون مو یَکچَنسالی مِره که مَنقَلی رفتُمُ یِواشکی تریاک مِکیشُم.

خیرِ سَرُم وَختی داشتُم مِرفتُم مکه با خودُم گفتُم یَک خُردویَم مواد تو لِنگِ سَرپاییم قایِم کُنُم که اونجه هَروَخت خمار رِفتُم بیکیشُمُ سَرحال بیام ولی تو فورودگایِ عربستان موادّا رِ پیدا کِردنُ با یَک پَسکَلِّگی وَرُم گِردوندَن مِشَد.

حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم آدم معتادی که هَم نِمِتِنه یَکدوهفته جولو خودِش رِ بیگیره یُ ای موادّایِ کوفتیِ نَکیشه، زیارتِ خِنه خدا رِ مِخه چیکار؟ خب جونُممَرگرِفته بِره دورِ هَمو منقلِش بِچِرخه!