به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه فرانسوی لوفیگارو گزارش داد، ۹۲ عضو مجلس سنای فرانسه در نامه‌ای سرگشاده از امانوئل ماکرون، رئیس جمهور این کشور به خاطر تبعات کودتای اخیر در کشور نیجر به ویژه خارج شدن مقامها و شرکتهای فرانسوی از این کشور انتقاد کرده و سیاست شکست خورده دولت او را عامل این رخداد دانستند.
به نقل از المیادین، سناتورها در این نامه که در فیگارو به چاپ رسیده خواستار بازنگری در سیاست فرانسه در آفریقا شدند.
در نامه منتشر شده سناتورها بیان می‌کنند که این ایده که به عنوان Françafrique توصیف می‌شود، جریانی است که صرفاً در خدمت پنهان کردن شکست‌های فرانسه در سیاست دیپلماتیک خود در آفریقا بوده است.
در این نامه آمده است که شکست عملیات برخانه Barkhane تا حد زیادی دلیل عدم پذیرش فرانسه و حضور اقتصادی، سیاسی و نظامی آن در این کشورها، یعنی مالی، بورکینافاسو، نیجر و جمهوری آفریقای مرکزی بوده است.
آنها نوشته‌اند: واگنر جایگزین نقش استراتژیک فرانسه در عملیات‌های حفظ صلح شده است.
این در حالی است که فرانسه هرگز قصدی برای بازگرداندن واقعی صلح در آفریقا نداشته، زیرا انجام این کار باعث تقویت آفریقا می‌شود و آفریقای قوی برخلاف منافع طبقه سرمایه‌دار فرانسه است. ثانیاً، این ادعا که «دیکتاتورهای» آفریقایی روایت ضد استعماری را برای به دست گرفتن قدرت دستکاری می‌کنند، راهی ظریف برای تهدید پایگاه‌های مردمی حامی این رهبران است -- که اگر دوباره تسلیم فرانسه نشوند، مردم آفریقا با عواقبی مواجه خواهد شد.
سناتورها در این نامه ترس خود را از تضعیف بیشتر نقش فرانسه در کشورهایی که "مطمئناً به پاریس نزدیک هستند"، مانند ساحل عاج یا سنگال - دو کشور از طولانی‌ترین دوره‌های اشغال شده امپراتوری فرانسه - ابراز می‌کنند.
در این نامه از عبدالمجید تبون، رئیس جمهور الجزایر انتقاد می‌شود کسی که زمانی دوست خطاب می‌شد.
شایان ذکر است که فرانسه هرگز از الجزایر برای ۱.۵ میلیون الجزایری که در مبارزه برای استقلال الجزایر قتل عام شدند، طلب بخشش نکرده است.
در این نامه ضمن درخواست برای بازگشت فرانسه به شکوه استعماری سابق خود، تقصیر متوجه رئیس‌جمهور شده و آمده است: «آقای رئیس‌جمهور، کمیته امور خارجه و دفاع سنا و کل سنا در جریان مناظره‌ای درباره سیاست فرانسه در آفریقا، در بهار به شما هشدار دادند. آیا زمان آن نرسیده است که دیدگاه خود از آفریقا و پیوند آن با فرانسه را مرور کنیم؟"
این نامه با نامیدن قاره آفریقا به عنوان "دوستی که دیگر درک درستی از فرانسه ندارد و نقش و حضور آن در سرزمین‌های آفریقایی را بیش از پیش به چالش می‌کشد" پایان می‌یابد.
نامه با لحنی بلندپروازانه با این جمله خاتمه می‌یابد: به سهم خود، ما به ناپدید شدن تدریجی خود از کل قاره تسلیم نمی‌شویم.
