به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از دیلی‌میل، این ربات‌ها شاید تنها به اندازه‌ی یک چمدان دستی باشند اما کاوشگرهای جدید ماه ناسا هنوز وقتی نوبت به فناوری می‌رسد، بسیار خوب عمل می‌کنند.
سه ربات مینیاتوری قرار است سال آینده به ماهواره‌ی طبیعی زمین ما پرتاب شوند و در آنجا دوربین‌ها و رادارهای نفوذی زمین را برای ایجاد نقشه سه بعدی از سطح ماه مستقر کنند.
مهندسان آژانس فضایی ناسا به تازگی تصاویر و ویدیوهای جدیدی از این مریخ نوردها در حال فعالیت منتشر کرده‌اند.
امید می‌رود که آنها با یکدیگر همکاری کنند تا نشان دهند که چگونه ماموریت‌های چند رباتی می‌توانند به طور بالقوه علم جدید را امکان‌پذیر کنند یا از فضانوردان در ماموریت‌های آینده به ماه پشتیبانی کنند.
آنها قرار است در سال ۲۰۲۴ با یک فرودگر به ماه برسند، و در آنجا از طریق اتصالات در منطقه راینر گاما(Reiner Gamma) فرود بیایند.
سپس هر یک از مریخ نوردهای چهار چرخ برای یافتن مکانی برای گرفتن حمام آفتاب رانندگی می‌کنند و در آنجا صفحات خورشیدی خود را باز کرده و شارژ می‌کنند.
هنگامی که این کار تکمیل شد، ربات‌ها یک روز کامل قمری یعنی حدود ۱۴ روز زمینی را صرف انجام آزمایش‌هایی می‌کنند که برای آزمایش قابلیت‌های آنها طراحی شده‌اند.
مریخ نوردها که بخشی از پروژه‌ی CADRE ناسا(کاوش‌های رباتیک توزیع‌شده خودمختار مشارکتی) هستند، دستورالعمل‌های خود را توسط یک ایستگاه پایه در فرودگر ۱۳ فوتی(چهار متر) که آنها را به ماه می‌برد، دریافت خواهند کرد.
سوها کوماندور(Subha Comandur)، مدیر پروژه CADRE در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا، گفت: مأموریت ما این است که نشان دهیم شبکه‌ای از ربات‌های متحرک می‌توانند برای انجام یک کار بدون مداخله انسان به طور مستقل همکاری کنند.
این کار می‌تواند نحوه‌ی انجام اکتشافات را در آینده تغییر دهد.
هنگامی که آنها دستورالعمل‌های اولیه خود را از ایستگاه پایه فرودگر دریافت کردند، محققانِ ربات‌های کوچک یک «رهبر» انتخاب می‌کنند که به نوبه خود تکالیف کاری را برای انجام هدف جمعی اعلام می‌کند.
سپس هر مریخ نورد متوجه می‌شود که چگونه می‌تواند وظیفه محول شده خود را انجام دهد.
جین پیر دولا کرویکس(Jean-Pierre de la Croix) از محققان اصلی می‌گوید: این دستورات برای مثال اینگونه خواهد بود که «برو این منطقه را کاوش کن». پس از دریافت این دستور مریخ نوردها همه‌ی موارد دیگر را متوجه می‌شوند. برای مثال زمانی که در راه هستند، مسیری که طی می‌کنند و نحوه مانور دادن در اطراف خطرات محلی. شما تنها باید هدف را به آنها بگویید و آنها باید تعیین کنند که چگونه آن را به انجام برسانند.
این ماموریت بخشی از هدف گسترده ناسا برای بازگرداندن انسان‌ها به ماه تا سال ۲۰۲۵ است.
ایالات متحده برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ یک مرد را روی سطح ماه فرود آورد، اما از سال ۱۹۷۲ تاکنون به آنجا نرفته است.
سال گذشته برنامه جدیدی آرتمیس به عنوان جانشین آپولو آغاز شد.
در مأموریت بدون سرنشین آرتمیس ۱، فضاپیمای اوریون ناسا با موشک سیستم پرتاب فضایی(SLS) به مدار پرتاب شد و برای یک سفر ۲۵ روزه به دور ماه رفت و بازگشت.
قرار است آرتمیس دو در سال ۲۰۲۴ با حضور فضانوردان در اطراف ماهواره قمری ما پرواز کند، در حالی که ناسا امیدوار است یک سال بعد با آرتمیس سه اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را روی سطح ماه بفرستد.
