به گزارش ایران اکونومیست به نقل از لایوساینس، باستان‌شناسان در حوالی ۱۸۰۰ میلادی نوک یک پیکان را در محل یک سکونتگاه عصر برنز واقع در سوئیس کشف کردند. در تمام این سال‌ها، این اثر تاریخی سه‌هزارساله در موزه تاریخ «برن» سوئیس نگهداری شده است.
اکنون، تحقیق جدیدی که نتایج آن ماه سپتامبر در ژورنال «علم باستان‌شناسی» (Archaeological Science) منتشر شد، نشان می‌دهد که این تیر معمولی نیست و برای ساخت آن از شهاب‌سنگی استفاده شده که حدود ۳۵۰۰ سال پیش به زمین برخورد کرده است.
چندین روش از جمله «میکرو سی‌تی» و «طیف‌سنجی گاما» مشخص کرد که این تیر کوچک نه تنها شامل ایزوتوپ‌های آلومینیوم ۲۶ است که جنس آن به طور طبیعی در زمین وجود ندارد، بلکه در آن رگه‌هایی از آلیاژ آهن و نیکل مطابق با شهاب‌سنگ‌ها دیده می‌شد.
بررسی‌های جدید، اثرات خراشیدگی‌های ناشی از مراحل تبدیل شهاب‌سنگ به پیکان و بقایای قیر را که احتمالاً برای اتصال این نقطه به محور تیر استفاده شده است نیز آشکار کرد.
محققان در ابتدا گمان کردند که این پیکان با یک محوطه ۱۷۰ هزار ساله فرود شهاب‌سنگ مرتبط است که در ۸ کیلومتری سکونتگاه عصر برنزی (محل کشف تیر) قرار دارد. با این حال، تحقیقات بیشتر نشان داد که غلظت نیکل و ژرمانیوم (یک عنصر شیمیایی) در نوک پیکان با این محوطه مطابقت ندارد.
با ادامه بررسی‌ها مشخص شد که یک محوطه فرود شهاب‌سنگ در «استونی» که با محل کشف پیکان ۲۲۵۰ کیلومتر فاصله دارد، با فلزات داخل این اثر تاریخی مطابقت دارد و می‌توان نتیجه گرفت که نوک این پیکان از جنس یک شهاب‌سنگ دوتُنی است.
همچنین می‌توان نتیجه گرفت که این پیکان در مقطعی از تاریخ معامله شده است.
حتی امروزه نیز نوک پیکان‌های شهاب‌سنگی بسیار نادر هستند و تاکنون تنها ۵۵ شیء مشابه در اوراسیا و آفریقا و در ۲۲ محوطه یافت شده است.
