برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح چهارشنبه

خراسان:خطر توقف اقتصاد مقاومتی در ایستگاه ابلاغ سیاست ها

«خطر توقف اقتصاد مقاومتی در ایستگاه ابلاغ سیاست ها»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی حسن زاده است که در آن می خوانید؛تصور کنید قصد مسافرت دارید و بهترین نقشه را نیز تهیه کرده اید. وارد جاده می شوید اما می بینید که عقربه سرعت شمار خودرویتان از کار افتاده است. اثری از تابلوهای کیلومترشماری که فاصله تا مقصد را نشان می دهد نیست و از همه بدتر در تاریکی شب بدون چراغ باید در جاده ای پر پیچ و خم حرکت کنید. در چنین شرایطی بهترین نقشه نیز به کارتان نخواهد آمد.

به نظر می رسد این تمثیل را بتوان به منزله هشداری جدی در ارتباط با اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی دانست. اگر سیاست های ابلاغ شده را به منزله نقشه بدانیم، سایر الزامات که در تمثیل بالا از آن ها به عقربه سرعت شمار، تابلوهای کیلومترشمار و چراغ خودرو تعبیر شد نیز باید تامین شود تا امکان رسیدن به مقصد فراهم شود.

با گذشت بیش از 8 ماه از ابلاغ سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی، به نظر می رسد به جز نقشه راه (سیاست های کلی ابلاغ شده) متاسفانه سایر الزامات تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی چندان فراهم نشده است. رهبر انقلاب پس از ابلاغ سیاست ها در نشستی با حضور مسئولان قوه ضمن تشریح جزئیات سیاست ها، 8 الزام برای تحقق این سیاست ها را بیان کردند. به نظر می رسد این الزامات از آن جهت اعلام و بر تحقق آن تاکید شد که پشتوانه ای محکم برای اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی فراهم شود.

اگر به فرجام اجرای برخی سیاست ها از جمله سیاست های اصل 44 بنگریم می بینیم که چگونه اجرای این سیاست ها که می توانست انقلابی در اقتصاد ایران بیافریند به عرصه ای چالش برانگیز برای اقتصاد کشور بدل شد. شاید برای جلوگیری از تکرار چنین تجربه منفی و اجتناب از تبدیل اقتصاد مقاومتی به یک شعار توخالی بود که الزامات 8 گانه برای تحقق این سیاست ها عنوان شد. با این حال در عمل اقدام مشخصی به ویژه برای اجرای برخی الزامات کلیدی اجرای سیاست ها صورت نگرفته است.

اجازه دهید ابتدا این الزامات 8 گانه را مرور کنیم:

1 - عزم مسئولان و مردم

2 - ورود مسئولان به میدان عمل؛ این طرح کلی و نقشه راه به برنامه های گوناگون تبدیل شود.

3 - تبدیل برنامه ها به سیاست های اجرایی با زمان بندی مشخص

4 - هماهنگی بین بخش ها؛ سازوکار هماهنگی را روسای قوا باید مشخص کنند.

5 - نظارت بر اجرای سیاست ها در همه سطوح؛ تاکید بر وظیفه نظارتی مجمع تشخیص مصلحت نظام

6 - رفع موانع؛ قوانین مزاحم را باید برداشت. موانع حقوقی و قضایی هم باید شناسایی شود.

7 - گفتمان سازی؛ باید تصویر درستی از اقتصاد مقاومتی ارائه شود.

8 - پایش و اطلاع رسانی؛ بایستی مرکز رصد قوی و بینایی وجود داشته باشد که به طور دقیق پیشرفت این کار را پایش کند و در نهایت اطلاع رسانی به مردم انجام بگیرد.

در این میان با استقبال و تاکیدات مسئولان به اجرای سیاست ها و آمادگی همیشگی مردم، به نظر عزم لازم برای تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی وجود دارد. همچنین با تشکیل چند نوبت جلسات شورای اقتصاد و اعلام محورهای کلی برنامه های وزارتخانه های مختلف، به نظر می رسد الزام دوم نیز مورد توجه قرار گرفته است. اما به نظر نمی رسد اقدام مشخصی برای تحقق سایر الزامات صورت گرفته باشد.

آن چه که تحت عنوان برنامه های وزارتخانه های مختلف برای اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی اعلام شده است، به جز برخی موارد معدود فاقد زمان بندی مشخص (الزام سوم) است. به جز ارائه برنامه های برخی وزارتخانه های دولت در صحن علنی مجلس تاکنون سازوکار مشخصی برای هماهنگی بین قوا (الزام چهارم) تعیین و یا حداقل اعلام نشده است. به عنوان مثال مشخص نیست که آیا کمیسیون های تخصصی مجلس و وزارتخانه های دولت برنامه ای مشخص برای برگزاری جلسات هماهنگی در ارتباط با اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی دارند؟ تاکنون گزارش مشخصی که نشان دهد نظارت مشخصی بر اجرای سیاست ها (الزام پنجم) اعمال شده است مشاهده نمی شود.

به جز گزارشی که مرکز پژوهش های مجلس درباره قوانین مرتبط با سیاست های اقتصاد مقاومتی تهیه کرده است، اقدام مشخصی تاکنون برای شناسایی قوانین مزاحم (الزام ششم) با بندهای مختلف سیاست های اقتصاد مقاومتی و موانع حقوقی و قضایی صورت نگرفته و یا حداقل اعلام نشده است. در عرصه گفتمان سازی (الزام هفتم) فارغ از وظیفه همگانی رسانه ها و شخصیت ها، اگر عملکرد صدا و سیما به عنوان اصلی ترین نهاد حاکمیتی در این ارتباط رصد شود، به جز برنامه پایش که در زمینه برخی از مفاهیم اصلی اقتصاد مقاومتی از جمله کارآفرینی و ضرورت توجه به تولید ملی موفق عمل کرده است، اقدام قابل توجه دیگری صورت نگرفته است.

درباره فعالیت مرکزی قوی برای رصد و اطلاع رسانی اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی (الزام هشتم) نیز می توان با قطعیت گفت که هیچ اقدامی صورت نگرفته است. این در حالی است که وجود این الزام برای تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی ضروری است. این مرکز حکم عقربه سرعت شمار و تابلوهای کیلومتر شماری را دارد که نشان می دهد تا رسیدن به اهداف سیاست های اقتصاد مقاومتی چقدر فاصله داریم و مسیر را با چه سرعتی طی می کنیم؟

در مجموع به نظر می رسد سازوکارهایی که بتوان بر مبنای آن فهمید که دستگاه های مختلف تا چه اندازه عملیاتی و غیرشعاری در مسیر تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی گام بر می دارند فراهم نشده است و ادامه این روند ممکن است فرجام روشنی برای تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی رقم نزند.

لذا تا دیر نشده و سیاست های اقتصاد مقاومتی از عرصه عملیاتی و اجرایی به عرصه شعاری کشیده نشده است باید تدبیری جدی درباره اجرایی شدن آن اندیشید.

کیهان:صندلی خالی تدبیر

«صندلی خالی تدبیر» عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سیدمحمدعماد اعرابی است که در آن می خوانید؛فروردین 1382 و در کشاکش حمله نظامی به عراق نیروهای آمریکایی با بالگرد اعلامیه هایی را بر سر مردم عراق می ریختند که در آن سعی می کردند اشغال این کشور را برای مردم توجیه کنند. این شاید بارزترین و ظاهری ترین نمونه از یک جنگ روانی برای به تسخیر درآوردن ذهن انسان ها باشد. مسلما اگر آن روز در دوران گسترش گوشی های هوشمند و فناوری های نوین ارتباط جمعی قرار داشتیم چنین کاری را می شد با هزینه بسیار کمتر و البته آسان تر انجام داد.

در اول نوامبر 2012 (آبان1391) روزنامه یدیعوت آحارانوت خبر از سرمایه گذاری ارتش رژیم صهیونیستی در فضای سایبری داد و چیزی نگذشت که یورونیوز در گفت وگو با یکی از فرماندهان ارتش اسرائیل خبر تاسیس یگان ویژه ای در ارتش اسرائیل را منتشر کرد؛ یگانی که در آن سربازان ارتش هر روز با لباس های نظامی پشت رایانه هایشان می نشستند و به تولید محتوا در فضای مجازی می پرداختند. آویتال لیبویچ که به عنوان سخنگوی ارتش اسرائیل در واحد ویژه شبکه های مجازی با یورونیوز مصاحبه می کرد گفت: «هدف ما در حال حاضر پوشش مخاطبان در سراسر دنیاست. مخاطبانی که شاید اخبار و اطلاعاتشان را از رسانه های معمول دریافت نمی کنند [...] اما مزیت اصلی [شبکه های مجازی] در این است که حتی افراد 18 ساله و دوستانشان نیز در آن حضور دارند.» (یورونیوز؛ 20 نوامبر 2012) تقریبا در همان ایام بود که لئون پانه تا وزیر دفاع وقت آمریکا گفت: «فضاهای مجازی خط مقدم جبهه های نبرد آینده خواهد بود.» (رادیو فردا؛ 29 مهر 1391)

عرصه مجازی و یا به عبارت رایج تر اینترنت آنقدر اهمیت داشت که در اکتبر 2011 ژنرال کیث الکساندر فرمانده امور سایبری ایالات متحده اعلام کرد «با واگذاری کنترل اینترنت به سازمان ملل موافق نیست.» (2011 october 20، Washington Times) کمتر از یک سال بعد در سپتامبر 2012 آمریکا با صراحت بیشتری ضمن خودداری از واگذاری کنترل شبکه جهانی اینترنت به سازمان ملل تاکید کرد: «این کنترل را نه به سازمان ملل و نه به هیچ سازمان و نهاد دیگری واگذار نخواهد کرد.» (همشهری آنلاین؛ 12 شهریور 1391)

بر مبنای این رویکرد سیاست گذاران ایالات متحده، اکنون شرکت آمریکایی آیکان که زیر نظر دولت آمریکا اداره می شود کنترل مهم ترین بانک اطلاعاتی اینترنت جهان را در انحصار خود دارد تا جایی که پس از رسوایی اینترنتی آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) رادیو دولتی آلمان واگذاری آیکان را کف مطالبات اتحادیه اروپا و کشورهای دیگر عنوان کرد. (دویچه وله؛ 4 مارچ 2014) فارغ از چنین اطلاعاتی حتی نگاه مختصری به رفت و آمد مدیران وبسایت ها و شبکه های مجازی به کاخ سفید و پنتاگون کافی بود تا به سرمایه گذاری عظیم جبهه مقابل در این حوزه پی ببریم. (برای نمونه نگاه کنید به انتقال مگان اسمیت از گوگل به پست مشاور فناوری اوباما در سال 2014 و یا انتقال رجینا دوگان از انستیتو دارپا وابسته به پنتاگون به پست مدیریت اجرایی گوگل در سال 2011)

پس از افشای پروژه پریسم و رسوایی آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) روزنامه گاردین نقشه ای از اهداف عملیات سایبری NSA را منتشر کرد. نقشه ای که مطابق با آن جمهوری اسلامی ایران در وضعیت قرمز و در ردیف اول فهرست کشورهای هدف قرار داشت. (2013 june Guardian,9) به این معنی که آژانس امنیت ملی آمریکا در میان تمام کشورهای جهان بیشترین نظارت و مراقبت اینترنتی را از ایران به عمل آورده است.

با این مقدمه لازم است نگاه کوتاهی به عرصه فضای مجازی در کشورمان بیندازیم. کشوری که طعمه اصلی نهادهای امنیتی آمریکا در فضای مجازی بوده و در عین حال با کمال تاسف جلسات شورای عالی فضای مجازی اش بیش از 5 ماه است که تشکیل نمی شود. (تارنمای شورای عالی فضای مجازی آخرین حضور رئیس جمهور در این شورا را 20 اردیبهشت 1393 اعلام کرده است) بدین ترتیب این شورا که با هوشیاری مسئولان نظام تشکیل شده تقریبا ساکت و بی اثر مانده است.

کشوری که از یک سو صندلی خالی رئیس دولت تدبیر و امید در اصلی ترین شورای تصمیم ساز برای فضای مجازی شدیدا به چشم می آید و از سوی دیگر وزیران و دولتمردانش با فعالیت بی حساب خود در فضای مجازی به یکی از موثرترین و اصلی ترین مشوقان مردم برای حضور در این فضا تبدیل شده اند.

تنها وزیر محترم ارشاد در کمتر از 5 ماه بیش از 7 بار نسبت به رفع فیلتر شبکه های اجتماعی موضع گیری می کند و گاهی پا را از حیطه قانونی خود فراتر نهاده و درباره تعیین مصادیق مجرمانه آنها نیز اظهار نظر می نماید. (خبرآنلاین؛ 24 آبان 1392) رئیس جمهور و تعداد قابل ملاحظه ای از مشاوران و وزرا حساب های متعدد کاربری در شبکه های اجتماعی دارند و برخی وزیران تبدیل به کاربری بیش فعال در این عرصه شده اند تا جایی که سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا تعجب می کند که چطور در حجم بالای کاری اجلاس عمومی سازمان ملل، فرصت ارسال مطلب در شبکه های اجتماعی را پیدا می کنند! (آلن ایر؛ 9 مهر1392)

بحث درباره مسدودسازی شبکه ها و نرم افزارهای اجتماعی هر هفته به تیتر روی جلد نشریات دولتی و زنجیره ای تبدیل شده و مردمی که چشم انتظار بهبود وضعیت معاش خود نشسته اند تقریبا هر هفته شاهد کشمکش مسئولان درباره چند شبکه مجازی و نرم افزار همراه هستند.

اما به جای این همه بحث و هیاهوی رسانه ای درباره فیلترینگ و استفاده از شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای فضای مجازی بهتر نبود با تشکیل جلسات شورای عالی فضای مجازی به صورت منظم، تصمیم گیری در این زمینه را به نهاد قانونی مربوطه و متخصصان امر واگذار کنیم؟ بهتر نبود با حضور در جلسات این شورا به عنوان اصلی ترین نهاد تصمیم ساز در حوزه فضای مجازی به ماه ها جدل و جنجال رسانه ای در مقابل چشم مردم خاتمه دهیم؟ مسلما در این صورت می توانستیم به جای تصمیم های مقطعی و کم اثر با نگاهی کلان ضمن در نظر گرفتن وسعت فضای مجازی به فکر راه حلی بنیادین در این زمینه باشیم.

می توانستیم با بهره گیری از ظرفیت های داخلی و حمایت از طرح های نوینی چون سیم کارت های مجازی و تامین زیرساخت شبکه های بومی، راهبرد استقلال ملی در فضای مجازی را دنبال کنیم و... اما اکنون تقریبا ششمین ماهی است که خبری از تشکیل جلسات شورای عالی فضای مجازی و حضور رئیس جمهور محترم کشورمان به عنوان رئیس این شورا نیست. شورایی که رهبر انقلاب در اولین دیدار با هیئت دولت یازدهم درباره آن فرمودند: «مصوبات شورای عالی فضای مجازی بسیار مهم است، باید معتبر شناخته و بر اساس آن عمل شود.» (رهبر معظم انقلاب، 6 شهریور 1392) با این حساب شایسته است آقای روحانی با برگزاری جلسات شورای عالی فضای مجازی و حضور در آن، بیش از این صندلی تدبیر را خالی نگذارند.

جمهوری اسلامی:این تهدید را به فرصت تبدیل کنید

«این تهدید را به فرصت تبدیل کنید»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛نصیحت امام خمینی که همواره به مسئولین سفارش می کردند از تفرقه بپرهیزند و با توسل به اتحاد و همدلی کارها را به پیش ببرند، یک توصیه معمولی نبود. این نصیحت که در طول 10 سال رهبری امام، همواره بر زبان ایشان جاری بود، یک برنامه راهبردی بود که امروز بعد از گذشت 26 سال از رحلت ایشان، اهمیت آن بیش از هر زمان دیگری نمایان شده است.

بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی در تشریح چگونگی وضعیت رویاروئی مستکبران با ملت های تحت ستم، بارها این نکته را مورد تأکید قرار دادند که این، جنگ میان حق و باطل است که هرگز پایان نخواهد پذیرفت.

امروز، در صحنه جهان اسلام به ویژه خاورمیانه، بالا گرفتن جنگ میان حق و باطل را عیناً مشاهده می کنیم. این صحنه کاملاً نشان می دهد جبهه کفر با تمام توان و تمام قد در برابر جبهه اسلام قرار گرفته و برای سوزاندن ریشه اسلام از هیچ ترفندی فروگذار نیست. در این صف آرائی، آنچه حساس تر و اثرگذارتر است، استفاده ابزاری دشمن از مرتجع ترین و جاهل ترین قشر مسلمانان به عنوان نمایندگان اسلام واقعی و رویارو قرار دادن آن با اسلام ناب و انقلابی است. اگر جبهه کفر با همان چهره واقعی خود و درحالی که نقابی بر چهره ندارد به صحنه بیاید و در مقابل اسلام و مسلمانان صف آرائی کند، تکلیف مسلمانان روشن است. کسی در ضرورت ایستادگی در مقابل کفر ذره ای تردید نخواهد کرد و در صحنه شفاف کارزار نیز همه می دانند چه می کنند و با چه هدفی می جنگند. اما امروز صحنه رویاروئی چنان مه آلود و تیره و تار است که بسیاری افراد در تشخیص حق و باطل دچار اشتباه می شوند و به جای اینکه به روی دشمن شمشیر بکشند، آن را بر فرق دوست فرود می آورند.

هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا در کتابی که اخیراً با نام "گزینه های دشوار" منتشر کرده، اعترافات جالبی در زمینه غافلگیر شدن آمریکا در برابر بیداری اسلامی و انقلاب های مردمی در جهان عرب دارد و سپس با صراحت اعلام می کند که برای رهائی از مشکلات و دشواری های پدید آمده از ناحیه بیداری اسلامی به ایجاد گروه تروریستی داعش متوسل شدیم. وی می نویسد: "با بعضی دوستان توافق کردیم که به محض اعلام تأسیس داعش، این گروه به رسمیت شناخته شود. توافق شده بود دولت اسلامی عراق و سوریه (داعش) در تاریخ 5/7/2013 (12/4/1392) اعلام شود و ما منتظر اعلام تأسیس بودیم تا ما و اروپا هرچه سریع تر آنها را به رسمیت بشناسیم. مصر قلب جهان عرب و اسلام است و ما تلاش داشتیم از طریق اخوان المسلمین و داعش این کشور را تحت کنترل در آورده و تقسیم کنیم و پس از آن به کشورهای حوزه خلیج فارس برویم."

یکماه و نیم قبل نیز یک فعال سیاسی سلفی مصری گفته بود: به همراه "ابوبکر بغدادی" که اکنون خود را خلیفه مسلمین می داند و سرکردگی داعش را برعهده دارد مدتی در زندان گوانتانامو در اختیار آمریکا بوده و ابوبکر بغدادی به صورت کاملاً غیرعادی و مشکوکی از زندان آزاد شده و با کمک های مالی و تجهیزاتی آمریکا در عراق فعال شد و مدتی به صورت یک عامل نفوذی در میان گروه های تکفیری برای آمریکا جاسوسی می کرد و سرانجام سر از گروه داعش در آورد و اکنون خود را خلیفه مسلمین می داند!

اینها اسناد روشنی هستند که نشان می دهند آمریکا و سایر قدرت های غربی با استفاده ابزاری از متحجرترین و جاهل ترین افراد مسلمان، اقدام به شعله ور ساختن جنگ میان کشورهای اسلامی و ملت های مسلمان کرده اند تا از رهگذر این آتش افروزی به اهداف استعماری خود برسند. غربی ها با این ترفند، دولت های اسلامی را ضعیف می کنند، مسلمانان را به دست خودشان به قتل می رسانند، بیت المال مسلمین را برای خرید سلاح از غرب و ریختن خون مسلمانان هزینه می کنند، زمینه را برای تغییر جغرافیای کشورهای اسلامی فراهم می نمایند، راه را برای چپاول و غارت ثروت های کشورهای اسلامی توسط استعمارگران هموار می کنند، منطقه را برای رژیم صهیونیستی امن می سازند، فرصت مبارزه را از ملت های انقلابی می گیرند و در نهایت مانع رشد و بالندگی اسلام ناب می شوند.

اینهمه سود برای کشورهای غربی و اینهمه زیان برای ملت های مسلمان که به عبارت روشن تر، تقویت جبهه کفر و تضعیف جبهه اسلام است، فقط با غفلت دولت ها و ملت های مسلمان و مشغول بودن مسلمانان به منازعات داخلی بر سر قدرت و جنبه دنیائی ممکن و میسر می شود. ساده تر و صریح تر اینکه ما مسلمانان با اختلافات داخلی خود به رونق جبهه باطل کمک می کنیم و زمینه را برای تضعیف جبهه حق فراهم می سازیم. این، درست نقطه مقابل توصیه امام خمینی است، توصیه ای که همواره مورد تأکید بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی بود و امروز دوراندیشی آن یگانه دوران برای همه به اثبات رسیده است.

اکنون جناح های سیاسی داخل کشور، بر سر یک دوراهی سرنوشت ساز قرار دارند که باید با درایت و هوشیاری یکی از آنها را انتخاب کنند. یک راه، همین است که می روند و به اندک بهانه ای به جان طرف مقابل می افتند و عرصه را به همدیگر تنگ می کنند و مردم را نیز از خودشان و کارائی و درایت و تدبیر خودشان مأیوس می کنند. راه دیگر، تلاش برای پیدا کردن راه های تفاهم و همدلی و کاهش فاصله ا ست، راهی که با عقل و منطق و تدبیر سازگار و منطبق است و علاوه بر آنکه مصالح کشور و ملت را در بردارد، منافع خود جناح ها را نیز تأمین خواهد کرد.

امت اسلامی و از جمله ملت ایران به عنوان بخشی از این امت، اکنون در یکی از حساس ترین مقاطع تاریخی خود قرار دارد. جبهه کفر با کمک و همراهی مهره های منطقه ای خود که در بسیاری از کشورهای اسلامی زمام حکومت را دردست دارند و با استفاده ابزاری از جاهل ترین و قشری ترین عناصر مسلمان درحال تقویت خود و تهدید کردن اسلام است. تسلط تروریست های تکفیری بر بخش هائی از عراق و سوریه و لیبی و نفوذ آنها در بسیاری کشورهای دیگر، راه را برای سلطه هرچه بیشتر استعمارگران بر کشورهای اسلامی هموار می کند و لطمه های شدیدی به چهره اسلام وارد خواهد ساخت. ما مسلمانان، حتی اگر برای اسلام هم دل نسوزانیم و فقط به فکر دنیای خودمان باشیم نیز نباید در برابر این خطر بزرگ بی تفاوت بمانیم و نباید اجازه بدهیم اختلافات داخلی در کشورها زمینه را برای عملی تر شدن این تهدید فراهم سازد.

جمهوری اسلامی ایران می تواند با تحکیم وحدت و انسجام داخلی، الگوی خوبی برای سایر کشورها و ملت ها باشد. عقلای قوم در ایران باید این مهم را جدی بگیرند و با تلاش و پیگیری، راه را برای تحقق وحدت امت اسلامی که از آرزوهای همیشگی مصلحان جهان اسلام است هموار سازند و تهدید کنونی را به فرصت تبدیل کنند، این وحدت می تواند شیشه عمر تکفیری ها را بشکند، نقشه های شیطانی اربابان آنها را نقش بر آب کند و ملت های مسلمان را در مسیر بیداری چنان استوار نماید که بتوانند استقلال و سعادت دنیا و آخرت خود را تأمین نمایند.

رسالت:غدیر؛ نفی نگاه سکولار

«غدیر؛ نفی نگاه سکولار»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛مقام معظم رهبری در دیدار هزاران نفر از اقشار مختلف مردم در سالروز عید سعید غدیر فرمودند:«واقعه غدیر، منطق محکم اسلام در نفی نگاه سکولار است.» سکولاریسم چیست؟ نگاه آن به کدامین سو می باشد؟ برخی سکولاریسم را مربوط به عصر به اصطلاح روشنگری در اروپا می دانند و می گویند: مفاهیمی چون جدایی دین از سیاست بر این پایه استوار شده است. حال آنکه منطق همه کسانی که در برابر انبیای الهی ایستادند ریشه در اعتقاد آنها به سکولاریسم داشته است.

سکولار در زبان لاتین به معنای «این جهانی»، «دنیوی»، «گیتیانه» و متضاد با «دین» یا «روحانی» است.

امروز اغلب دولت های جهان، سکولاریسم را پذیرفته اند و به آن افتخار هم می کنند.

حرف سکولارها این است که دین نه مبنای مشروعیت است، نه مبنای عمل حکومت. دین نباید در عرصه عمومی ظهور داشته باشد.

حرف آخر و اول آنها این است؛ خدا را عبادت کنید اما اطاعت نکنید، خدای خالق چیز بسیار دوست داشتنی و خوبی است اما خدای شارع نه.

برخی مهربانانه تر می گویند؛ دین یک، امر قدسی است، نباید آن را به امور غیرقدسی آلوده کرد، اگر می گوییم دین از سیاست جداست برای حفظ بهداشت دین است، لذا ما با خدای خالق و مهربان و قادر متعال مخالف نیستیم اما با خدای قانون گذار که حدود و حقوق را تکلیف کند، مخالفیم. لذا نظام سیاسی، نظام بازار، نظام رسانه و نظام فرهنگی را نمی توان براساس دین تنظیم کرد. اینها خود تنظیمی است، بشر قادر است آن را مدیریت و تنظیم کند لذا سررشته تنظیم باید دست انسان باشد نه خدا. رضایت انسان در این تنظیم مهم است نه رضایت خدا، چون قرار نیست خدا را راضی کنیم، قرار است انسان راضی باشد، مبتنی بر همین اعتقاد می گویند زندگی براساس اراده خدا کار ما نیست، ما باید براساس اراده خود زندگی کنیم. لذا حق ماست که حتی اگر بخواهیم، حیوان باشیم. این یک قرائت مدرن از مذهب است که خدا حق ندارد حق را تعریف و حقوق را محدود کند، این وظیفه خود ماست، قرار نیست خدا هرچه گفت بپذیریم، این خداست که باید هرچه ما خواستیم بپذیرد!

سکولاریسم براساس یک منطق حقوقی شکل گرفته است. اول سکولار عالم خلقت، همین شیطان است. او اراده و فهم خود را به اراده و فهم خدا ترجیح داد و حاضر نشد در مقابل انسان سر تعظیم فرود آورد. او فهم خود را «علم» می دانست و بر آن تکیه کرد، سکولارها هم بر مفاهیم و یافته های ذهن خود مارک علم می زنند. علم پرستی را به خداپرستی ترجیح می دهند. شیطان همین منطق را به انسان های گمراه نشان داد و توانست آنها را از مسیر اصلی انبیاء و اولیای الهی منحرف کند.

این انحراف به حدی رسید که در جریان قیام موسی(ع) حتی پرستش خداوند را هم می خواستند با منطق سکولاریسم انجام دهند. لذا وقتی حضرت موسی(ع) خشمگینانه از سامری پرسید این بساط گوساله پرستی چیست که راه انداخته ای؟ گفت: سوّلت لنفسی؛ یعنی دلم می خواهد.

سکولارها اصلا کاری ندارند به اینکه خدا چه می خواهد. هرچه دلشان می خواهد آن می شود «حق»، «درست»، «حقیقت»، «حقوق» و ...

امروز مصیبت ما با جریان حقوق بشر سازمان ملل هم همین است. به ایران می گویند چرا با همجنس گرایی مخالف هستید و هم جنس گرایان را مجازات می کنید، چرا قصاص را در مجازات های حقوقی پذیرفته اید؟ می گوییم خدا گفته است. از آنها می پرسیم شما چرا موافق این سیئات و منکرات هستید؟ می گویند «دلمان» می خواهد! آنها می گویند خدا خالق ماست، قیم ما که نیست، خدا حق دخالت در سیاست و حکومت را ندارد.سکولاریسم و سکولاریزاسیون یک جریان تاریخی خطرناک سازمان یافته و عمیق در تاریخ بشر است که اکنون مراحل تکاملی خود را می گذراند. سکولاریزاسیون سم مهلک نظام دینی است و هرگز اجازه نمی دهد کاخ زندگی بشر با احکام دین بنا شود. ما در تاریخ انقلاب اسلامی سه بار گرفتار سکولارها شدیم.

یک بار زمان بنی صدر ملعون، یک بار در شورش کور 18تیر 78 و یک بار هم در فتنه سال 88، خدا خواست از آن عبور کنیم.علمای این نحله فکری، فساد فکری و سیاسی دارند و این فساد را در اقتصاد، فرهنگ، اخلاق و مناسبات اجتماعی گسترش می دهند. فسادی که امروز در حکومت های سکولار وجود دارد و حتی بوی تعفن این فساد، دماغ آنها را می آزارد ناشی از همین تفکر مسموم است. واقعه غدیر یک نقطه روشن در تاریخ بشر است که می توانست مسیر بشریت را از انحراف سکولاریسم رهایی بخشد.

غدیر یک نقطه عطف است. غدیر یک فلسفه مهم برای برپایی یک حکومت خوب براساس اراده الهی است. غدیر می گوید اراده خدا در حکومت بر اراده انسان غلبه دارد و از این غلبه هیچ کس زیان نخواهد دید و همه انسان ها بهره مند خواهند بود. در نگاه خدا اقلیت و اکثریت معنا ندارد، همه بندگان خدا هستیم. اگر ولایت الله حاکم باشد همه به حقوق خود می رسند. لذا ولایت و حکومت در جوامع انسانی باید در امتداد ولایت الهی باشد و این به قاعده «نصب» برمی گردد.غدیر می گوید؛ چگونه حکومت کردن خیلی مهم است اما چه کسی باید حکومت کند مهم تر است.غدیر می گوید؛ این حق خداست که تعیین کند چه کسی باید حکومت کند. انسان باید دنبال کشف این حق باشد.غدیر می گوید؛ خدا هم خالق است هم شارع و هیچ چیز را برای تکالیف اساسی بشر فروگذار نکرده است. لذا دین، هم باید مبنای مشروعیت حکومت باشد هم مبنای عمل حکومت. پس حکومت ها برای اقامه عدل اجرای حدود الهی و نشر فضایل اخلاقی و دفاع از حقیقت، مسئولیت دارند.

قدس:تصویب اعلامیه بالفور 2 در مجلس عوام انگلیس

«تصویب اعلامیه بالفور 2 در مجلس عوام انگلیس»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم صادق مهدی شکیبایی است که در آن می خوانید؛

مجلس عوام انگلیس روز دوشنبه همین هفته قانون غیر الزام آوری را تصویب کرد که بر اساس ان به دولت این کشور اجازه داده می شود که دولت فلسطین را به طور یک جانبه شناسایی کند.

اقدام مجلس عوام انگلیس، دومین اقدام از این دست پس از اقدام سوئد در شناسایی یک جانبه دولت فلسطینی بود.

سوئد و انگلیس تنها کشورهای اروپایی هستند که برای نخستین بار پس از سال 1948 دولت فلسطینی را شناسایی کرده اند. هرچند این شناسایی امری الزام آور برای دولتهای این دو کشور نیست، اما پیامهای خاص خود و تأثیرات ویژه خود را دارد. با شناسایی دولت فلسطینی توسط انگلیس شمار کشورهای عضو سازمان ملل که تاکنون دولت فلسطین را یک جانبه شناسایی کرده اند، به عدد 130 کشور رسید.

اما این اقدام مجلس عوام انگلیس علاوه براینکه بیانگر نوعی اختلاف در درون هیأت حاکمه انگلیس بر سر تحولات فلسطین و رفتارهای نژادپرستانه رژیم صهیونیستی است، حاکی از برنامه ای بلند مدت برای تحقق طرحی سازشکارانه است.

همزمان با طرح مجلس عوام انگلیس، مجموعه کشورهای عربی به سرپرستی عربستان سعودی طرحی را آماده اعلام در مجمع عمومی سازمان ملل می کنند که طرح «پایان اشغال» نام دارد و براساس آن تلاش می شود دولت فلسطین در سازمان ملل شناسایی شود. این طرح با دولت انگلیس هماهنگ شده است. براساس این طرح، دولت فلسطین در سال 2016 که همزمان با یکصدمین سالروز اعلامیه انگلیسی بالفور، اعلام استقلال خواهد کرد. طبیعی است در آن زمان این طرح فلسطینی ها باید در سطح بین المللی از حمایتهای لازم و کافی برخوردار باشند. مثلث عربستان ، تشکیلات خودگردان فلسطین و انگلیس بناست که کمربند حمایتی این طرح تشکیلات خودگردان باشند. بدون شک در ماه های آینده تعداد بیشتری از کشورهای اروپایی اقدام مشابه مجلس عوام انگلیس را انجام خواهند داد.

پرسش اینجاست که چنین طرحی که اساسا نباید بد باشد و اصولاً هم نباید به آن بد بین شد، پس چرا از هم اینک حساسیتها نسبت به اقدام انگلیسی ها بالا رفته است؟ چرا گروه های مقاومت فلسطینی مخالفت خود را با چنین اقدامهایی اعلام داشته اند. واقعیت این است که بدون شک کسی با شناسایی دولت فلسطینی در سازمان ملل مخالفتی ندارد. نکته اینجاست که این شناسایی قطعاً ما به ازایی دارد، ما به ازای شناسایی دولت فلسطینی، شناسایی رژیم صهیونیستی توسط همه طیفهای فلسطینی است و معنای آن عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی این بار نه با مذاکره، بلکه با بسته تشویقی کرسی سازمان ملل است. کرسی ای که حالا کشورهای اروپایی هم آن را تأیید می کنند. منظورغرب هم از دولت فلسطینی، دولتی است که با توافق حماس سرکار آمده باشد، یعنی حماس نیز خود را در این دولت تعریف نماید. در نتیجه راهی که آنها نتوانستند با جنگ و خونریزی و محاصره طی کنند با یک بسته تشویقی وسوسه انگیز طی خواهند کرد.

با توجه به وضعیت جغرافیای منطقه ابهام در صف بندی میان کشورها به دلیل وجود بحرانهای پیچیده طایفه ای و نژادی، غرب این طرح را دارای قابلیت اجرایی دیده است و به کمک سعودی ها تلاش دارد طرح ایجاد دو دولت را که تاکنون به واسطه مخالفت طیف گسترده ای از فلسطینی ها و چند کشور منطقه ای میسر نشده بود، محقق نماید. مصوبه مجلس عوام انگلیس در آستانه یکصدمین سال صدور اعلامیه بالفور(اعلامیه ایجاد وطن ملی یهود در فلسطین) در واقع نسخه دوم این طرح محسوب می شود، چه اینکه با این طرح از فلسطینی ها می خواهد امضای بین المللی خود را پای این اعلامیه برای همیشه قرار دهد. فلسطینی ها هنوزم بابت خیانت انگلیسی ها براساس اعلامیه بالفور خواستار عذرخواهی و پرداخت غرامت هستند و این کشور را مسبب همه بدبختی ها و رنجهای خود می دانند.

سیاست روز:فتنه اسلام آمریکایی

«فتنه اسلام آمریکایی»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛تحولات منطقه روز به روز حساس تر می شود و همین امر باعث تلاش بیشتری از سوی کشورهای فتنه گر منطقه ای و فرامنطقه ای می گردد.

این دست و پا زدن های فتنه گران نه برای مقابله و مبارزه با داعش، بلکه برای افزایش حوزه نفوذ خود در کشورهایی است که اسلام آمریکایی را پس زدند و اسلام ناب را برگزیدند.

بحث اسلام ناب محمدی(ص) و اسلام آمریکایی سال ها پیش و در اوایل انقلاب اسلامی از سوی حضرت امام(ره) مطرح شد. برخی کشورهای مرتجع عربی و سرسپرده آمریکا مورد نظر ایشان بود. در رأس آنها، عربستان سعودی قرار دارد که هنگامی که در سال ۶۶ آل سعود اقدام به کشتار حجاج ایرانی کرد، ابعاد این اسلام آمریکایی هر چه بیشتر نمایان شد و حضرت امام(ره) هم پس از آن اتفاق ناگوار که باعث شهادت بسیاری از زائران کشورمان شد، فرمودند؛ «اگر از صدام بگذریم، اگر مسئله قدس را فراموش کنیم، اگر از جنایت های آمریکا بگذریم از آل سعود نخواهیم گذشت.»

چنین موضعی نشانگر عمق اقدام جنایتکارانه رژیمی است که در حرم امن الهی، دست به کشتار زائران ایرانی می زند. صدام و موضوع قدس و جنایات آمریکا علیه ایران و بشریت جای خود باقی است.

اکنون که سال ها از آن سخن دوراندیشانه حضرت امام(ره) درباره اسلام آمریکایی می گذرد، نوع اقدامات فتنه اسلام آمریکایی هم تغییر کرده و با شناسنامه وارد عمل شده است. شناسنامه اسلام آمریکایی اکنون آل سعود است که آن را آمریکایی ها و انگلیسی ها صادر کرده اند.

در مقابل، اسلام ناب محمدی(ص)، بدون پشتوانه کشورهای به ظاهر قدرتمند دنیا، با راهبردی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی در پیش گرفته است، مردم کشورهای اسلامی را تحت تأثیر خود قرار داده که همین امر باعث وحشت و نگرانی های کنونی سران کشورهای مرتجع منطقه و اربابان آنها شده است.

اکنون در این مرحله حساس، اقدامات فتنه اسلام آمریکایی برای مقابله با اسلام ناب محمدی(ص) در چند جبهه جریان دارد.

جبهه رسانه ای که سعی می کند با اختلاف افکنی های مذهبی میان شیعیان و اهل سنت تفرقه بیندازد و درگیری های کنونی در منطقه را به همین سمت سوق دهد.

جبهه رسانه ای فتنه اسلام آمریکایی در تازه ترین اقدام خود، گزارشی را از سوی عفو بین الملل منتشر کرده و در آن مدعی شده است؛ «در ماه های اخیر پیکارجویان شیعه در عراق، ده ها غیرنظامی سنی را ربوده و کشته اند.»

این ادعا بدون ارائه هیچ سند و مدرکی از سوی عفو بین الملل مطرح شده حال آن که می توان گفت چه بسا گروه های داعش و تروریست های تکفیری که آبخشور آنها وهابیت و آل سعود است، دست به چنین کاری زده اند تا میان شیعه و سنی در عراق جنگ به پا کنند. البته همانطور که انگلیس و آمریکا گروه های تندروی تکفیری سنی را شکل دادندف می توانند گروه هایی را هم به نام شیعه بسازند که افراطی های شیعه باشند، در حالی که هیچ یک از آنها قرابتی با اسلام اهل سنت و شیعه ندارند.

در جبهه اقتصادی هم، فتنه اسلام آمریکایی بیکار ننشسته و در اقدامی هماهنگ قیمت نفت را کاهش داده است.

همواره تنش ها و درگیری های جهان باعث افزایش قیمت نفت بود، علاوه بر این که فصل زمستان آغاز شده است و این موضوع هم همیشه در چنین فصلی افزایش قیمت نفت و گاز را در جهان در پی داشت، کاهش قیمت جهانی نفت با توجه به تحولاتی که رخ داده، برنامه ای است برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران است که همچنان گفت وگوهای هسته ای خود را با ۱+۵ ادامه می دهد و تحریم ها هم پابرجاست.

وابستگی به درآمدهای نفتی همواره یکی از دغدغه های مسئولین کشورمان به ویژه رهبر معظم انقلاب اسلامی بوده است. ایشان بارها تأکید کرده اند که باید اقتصاد کشور از وابستگی به نفت رهایی یابد و سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی هم در همین راستا بوده است.

در جبهه نظامی هم، پیدایش گروه های تکفیری و سلفی مانند داعش و دیگر گروه ها که به نام اسلام، جنایات فجیعی را مرتکب می شوند از ۳ سال پیش تاکنون با قوت هر چه بیشتر آغاز شده است. هر چند چنین گروه های تروریستی مانند طالبان و القاعده از سال ها پیش خلق شدند، اما حوزه اقدامات و فعالیت های گروه های کنونی فراتر از اقدماتی است که طالبان و القاعده انجام داده و می دهند.

جمهوری اسلامی ایران علاوه بر این که خود مورد تهاجم گروه های تروریستی قرار گرفته است پیش قراول مبارزه با تروریسم بوده و با اقدامات خود از گسترش تفکرات تروریستی - تکفیری جلوگیری کرده است.

نمونه های بارز آن سوریه و عراق است که حمایت های ایران از مردم و دولت های آنها، از استقرار تروریست ها جلوگیری کرده و شکست های سنگینی را به تروریست ها و کشورهای حامی آنها تحمیل کرده است.

رمز موفقیت و پیروزی سیاست های جمهوری اسلامی ایران در حمایت از مردم کشورهای اسلامی است.

مردم این کشورها به خوبی درک کرده اند که جمهوری اسلامی ایران به خاطر دیدگاه های اسلام ناب محمدی، تنها کشوری است که اندیشه آن رهایی از سیطره اسلام آمریکایی است.

مگر غیر از این است که فتنه اسلام آمریکایی اکنون کشورهای اسلامی را دچار چنین فجایع و جنایاتی کرده است؟!

اشتباهات راهبردی برخی کشورها از جمله عربستان و ترکیه در منطقه، گرچه باعث می شود، درگیری ها و چالش های منطقه ای کمی طولانی تر شود، اما این نکته را نباید از یاد برد که آنها هم باید در انتظار خیزش های اسلامی مردم خود باشند.

حضرت آیت الله خامنه ای در نخستین روز از ماه مبارک رمضان، از اسلام آمریکایی سخن گفتند و فرمودند؛ «اسلام آمریکایی، با پوشش اسلامی در خدمت اهداف آمریکا و صهیونیسم است.» و در پیام به کنگره حج امسال فرمودند؛ «سومین موضوع مهم و دارای اولویت، نگاه هوشمندانه ای است که فعالان دلسوز جهان اسلام باید به تفاوت میان اسلام ناب محمدی(ص) و اسلام آمریکایی داشته باشند و از خلط و اشتباه میان این دو، خود و دیگران را برحذر بدارند.»

برنده میدان نبرد اسلام ناب و اسلام آمریکایی، همانا ایران اسلامی خواهد بود چون سردمدار اسلام ناب محمدی(ص) است و مردم مسلمان جهان هم آن را به خوبی درک کرده اند.

وطن امروز:ادامه اشتباهات یارانه ای

«ادامه اشتباهات یارانه ای»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قم محسن جندقی است که در آن می خوانید؛ «برای ما روشن است که عده ای از مردمی که یارانه می گیرند، نیاز ندارند و طبق قانون می شود این یارانه نقدی را قطع کرد. تردید دارم در اینکه اگر ما بخواهیم به طور مثال 100 نفر یارانه نگیرند؛ از این 100نفر، 50 نفر را شناسایی می کنیم و به آنها یارانه نمی دهیم اما ممکن است وضع 50 نفر دیگر از آن 50 نفری که یارانه شان قطع شده است بهتر هم باشد اما چون نمی توانیم شناسایی کنیم، به آنها که وضع شان بهتر هم هست، پرداخت می کنیم. چنین وضعیتی در جامعه منجر به ایجاد نگرانی بزرگی می شود، چراکه یک شهروند می بیند یارانه اش قطع شده ولی همسایه اش که وضعی بهتر از او هم دارد، همچنان یارانه می گیرد البته یک راه برای اینکه همه را شناسایی کنیم وجود داشت اما من تاکنون با آن موافقت نکرده ام و آن سرک کشیدن به زندگی خصوصی و اموال مردم است. ضرر سرک کشیدن به زندگی خصوصی و اموال مردم، بیش از نفع آن است. هر چند ممکن است این راه، یک عده از یارانه بگیران را کم کند و آن مقدار، به کمک بخش های نیازمند کشور بیاید اما اعتماد مردم به دولت و اینکه مردم در زندگی خصوصی خود احساس راحتی بکنند، چه می شود. معتقدیم تمام رونق اقتصادی ما باید توسط مردم ایجاد شود».

روحانی در حالی سخنان بالا را مقابل دوربین های تلویزیونی می گفت که معاون اول وی نیز چند روز قبل اعلام کرده بود: «هنوز به راهکاری برای حذف یارانه اقشار پردرآمد نرسیده ایم، برهمین اساس دولت به مدت طولانی یارانه ای را که دیگران بنا گذاشته اند، باید پرداخت کند و چاره ای جز آن ندارد».

1- اشتباهات یارانه ای موضوعی است که بارها و بارها به آن پرداخته ایم اما برای یادآوری اشاره ای به آنها می کنیم. اظهارات امروز رئیس جمهور و معاون وی را ما چند ماه پیش تذکر داده بودیم؛ اینکه تفکیک افراد نیازمند و ثروتمند در کشور به علت ضعف اطلاعات اقتصادی خانوار امکان پذیر نیست و دولت نباید وعده حذف یارانه نقدی افراد را بدهد. اولین اشتباه بزرگ دولت در زمینه یارانه نقدی هم «فرآیند ثبت نام» از متقاضیان یارانه ای بود چراکه مسؤولان انتظار داشتند با انجام ثبت نام، ملت از دریافت یارانه نقدی انصراف دهند اما با ثبت نام 97 درصدی مردم، دولت به هدف خود نرسید. جدا از هزینه های فراوان فرآیند ثبت نام ایجاد زحمت برای مردم بسیار محسوس بود و هنوز کسی نمی داند فایده این ثبت نام چه بود؟!

2- در فرآیند ثبت نام یارانه نقدی خیلی ها دچار اشتباه شدند و ثبت نام نکردند. مثلا کسانی که اسفند و فروردین ازدواج کرده بودند به این امید که بعد از پایان ثبت نام ها به عنوان خانوار مستقل معرفی خواهند شد ثبت نام نکردند. از طرفی یارانه نوزادانی که در 6 ماه نخست سال 1393 به دنیا آمدند تا شهریور ماه پرداخت نشد و بعد از رسانه ای شدن این موضوع دولت تصمیم گرفت یارانه نوزادان را پرداخت کند البته یارانه آنها تا شهریور هیچ گاه پرداخت نشد. در کنار برنامه های نفس گیر تلویزیونی و دعوت مردم به انصراف از دریافت یارانه، عجیب ترین اقدام دولت تطمیع و تهدیدها در زمان ثبت نام ها بود. دولتی ها تهدید کرده بودند اگر کسی برای یارانه نقدی ثبت نام کند از برخی خدمات دولت محروم خواهد شد و اگر کسی انصراف دهد تسهیلات ویژه ای برایش در نظرگرفته خواهد شد اما مردم یارانه نقد را به وعده های نسیه ترجیح دادند و ثبت نام 97 درصدی مردم نشان داد اصلا دوست ندارند دولت یارانه آنها را قطع کند. از کنار اخبار دروغ انصراف میلیون ها نفر از دریافت یارانه که دولتی ها برای ایجاد موج انصراف به راه انداخته بودند، می گذریم.

3- سخنان اخیر روحانی و مسؤولان در این باره نشان داد دولت برنامه مشخصی برای آینده یارانه نقدی ندارد و همچنان این موضوع بلاتکلیف خواهد بود. جالب اینکه مسؤولان در ماه های گذشته زمانی که از برنامه های یارانه نقدی سوال می شد پاسخ می دادند این برنامه ها را نمی گوییم تا ملت استرس نگیرند! مسؤولان از کدام برنامه سخن می گویند؟ رئیس جمهور و معاون اولش که اعلام می کنند هنوز به راهکار مشخصی نرسیده اند و پرداخت یارانه نقدی همچنان ادامه خواهد یافت. رسانه هایی نظیر «وطن امروز» از ماه ها پیش به مسؤولان تذکر داده بودند که تفکیک ثروتمندان واقعی از نیازمندان واقعی، کاری بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن خواهد بود، با این وجود مسؤولان اقدام به ثبت نام کردند و نتیجه آن را هم دیدند.

4- رئیس دولت اعلام می کند می توان با سرک کشیدن به اموال مردم، ثروتمند و غیرثروتمند را تفکیک کرد. مطمئن باشید این موضوع نیز یکی دیگر از اشتباهات مسؤولان است؛ اولا دولتی ها این کار را کردند و موفق نشدند به راهکار درستی برسند.
مسؤولان بارها اعلام کردند مرحله راستی آزمایی از اطلاعات اقتصادی را آغاز و با استفاده از 40 پایگاه اطلاعاتی، اطلاعات مردم را بررسی کرده اند. شاید منظور روحانی سرک کشیدن به حساب بانکی مردم است، اگر دولتی ها این کار را هم بکنند نمی توانند نیازمند و غیر نیازمند را تفکیک کنند، چراکه اطلاعات بانکی نیز نمی تواند منبع خوب اطلاعات اقتصادی باشد همان گونه که 40 پایگاه اطلاعات اقتصادی نتوانست چنین اطلاعاتی را بدهد.

5- دولت نتوانسته تکلیف یارانه را روشن کند و به همین علت شاهد تناقض گویی مسؤولان هستیم. از یک طرف وزیر اقتصاد در فروردین ماه گفت 10 میلیون ثروتمند شناسایی شده اند که به راحتی قابل حذف هستند، از طرفی معاون اجرایی رئیس جمهور می گوید به تدریج در حال حذف ثروتمندان هستیم و از سوی دیگر مسؤولان رده بالا می گویند به راهکار درستی برای حذف یارانه بگیران نرسیده ایم! یارانه نقدی را می توان آزمون بزرگی برای دولت دانست اما دولتی ها به جای پرداختن به این آزمون با سخنان تبلیغاتی مانند اجازه ندادن برای سرک کشیدن به اموال مردم از اهداف قانون هدفمندی یارانه ها دور می شوند. 6 ماه از پایان ثبت نام یارانه ای می گذرد و معلوم نیست دولتی ها چه موقع قرار است به راهکار درستی برای آینده یارانه نقدی برسند.

جوان:تکمیل اعلامیه بالفور

«تکمیل اعلامیه بالفور»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم عبد الله گنجی است که در آن می خوانید؛هفته گذشته دولت سوئد و دیروز مجلس انگلستان، تشکیل کشور مستقل فلسطینی را تأیید و بر به رسمیت شناختن آن تأکید کردند. این در حالی است که هیچ یک از گروه های فلسطینی در شرایط حاضر چنین مطالبه ای را طرح نکردند و تشکیل کشور فلسطینی با شرایط موجود را بر باد رفتن کشور و حق ملت فلسطین می دانند. تأکید بر تشکیل کشور فلسطینی توسط دولت های غربی به ظاهر منصفانه و حق مدارانه جلوه می نماید و شاید عدم استقبال فلسطینیان از آن را به مثابه بی علاقگی به داشتن کشور مستقل تلقی نمایند.

غرب در تلاش است به فلسطینیان بفهماند از این فرصت طلایی و تاریخی استفاده کنند که شاید فردا دیر خواهد بود. اما حقیقت ماجرا این است که غربی ها و خصوصاً دولت انگلیس در صددند همان طور که نطفه صهیونیست را در سرزمین های اسلامی پرورش دادند، مرحله تکمیلی آن که تضمین امنیت لرزان صهیونیست هاست را تکمیل نمایند. تشکیل کشور فلسطینی با شرایط و سر زمین فعلی آرمان صهیونیست ها است چرا که هم صهیونیست ها به رسمیت شناخته می شوند و هم مطالبات فلسطینیان برای همیشه از حیز انتفاع ساقط خواهد شد. بنابر این پیشنهاد و تأیید کشور فلسطینی در شرایط امروز را باید دامی برای فلسطینیان و خدمتی به صهیونیست ها قلمداد نمود. کما اینکه ممکن است هدف از حمایت از تشکیل این کشور اهداف پیچیده دیگری همچون ایجاد اختلاف مجدد در بین فلسطینیان یا ترسیم چهره ای بزک کرده از غرب، پس از حمایت های آنان از داعش باشد. اما واقعیت اصلی مسئله عبور شبانه از حق فلسطینیان با سیاست «راه انداز جا انداز» است. این تأیید به مثابه عبور از مطالبات فلسطینیان و قرار دادن آنها در عمل انجام شده است. فلسطینیان در دو سطح با رژیم صهیونیستی تاکنون بر خورد کرده اند. برخی گروه ها وجود آن را به کلی نمی پذیرند و خواستار حذف آن هستند و راهبرد مقاومت را تنها راهبرد حل مسئله فلسطین می دانند. دسته دوم با حل سه مسئله، تشکیل دولت فلسطینی و به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی را می پذیرند. سه مسئله ای که از 1990 تاکنون منجر به پیمان صلح و تشکیل کشور فلسطین نشده عبارتند از:

1- باز گشت صهیونیست ها به سر زمین اشغالی قبل از 1967، یعنی باز گشت به سرزمین هایی که در 1948 اشغال کرده اند و در اشغال اولیه از فلسطین جدا شده اند.

2- باز گشت آوار گان فلسطینی از کشور های همسایه و سراسر جهان که اگر 5 میلیون و 500 هزار فلسطینی به سر زمین مادری خود بر گردند توازن جمعیت که یکی از عوامل اصلی قدرت است به نفع فلسطینیان رقم خواهد خورد.

3- تشکیل دولت فلسطینی به پایتختی قدس با الزامات واقعی یک حکومت مستقل، از قبیل داشتن سلاح سنگین و... این در حالی است که صهیونیست ها قدس را به عنوان پایتخت فلسطینیان به رسمیت نخواهند شناخت. بنابر این اعلام حمایت سوئد و انگلیس به معنی عبور از پایتخت فلسطینی و گرفتار آمدن آنان در رام الله به عنوان پایتخت تحمیلی نیز می باشد. لذا لازم است جنبش عدم تعهد، سازمان همکاری های اسلامی و نظام جمهوری اسلامی با به رسمیت شناختن کشور فلسطینی در حال حاضر به مخالفت بر خیزند و تلاش نمایند از گرفتار آمدن فلسطینیان در یک عمل انجام شده جلو گیری کنند. چهره منصفانه غربی ها در این مسئله را به کشتار هزاران زن و کودک فلسطینی در چند ماه پیش ارجاع دهند و اقدام مجلس انگلیس را در راستای تکمیل دستور بالفور قلمداد نمایند. به نظر می رسد رویه سوئد و انگلیس به بقیه کشور های اروپایی سرایت کند. آنگاه فلسطینیان به جنگ افروزی و بی توجهی به موقعیت و منافع خویش متهم شوند. مقابله با تبدیل کرانه باختری به کشور فلسطینی به اجماع جهانی نیاز مند است، زیرا فلسطین من البحر الی النهر است.

آفرینش:آغاز جنگ نفتی عربستان علیه ایران

«آغاز جنگ نفتی عربستان علیه ایران»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛میزان سردی روابط میان ایران و عربستان در طی چند سال اخیر در بسیاری از موارد همچون سوریه، عراق، یمن، بحرین و دیگر موضوعات منطقه ای مرتبط با تروریسم، به اوج خود رسیده و تضاد منافع و جهت گیری ها ضخامت یخ روابط فی مابین را به بیشترین حدخود رساند. البته با روی کار آمدن دولت "تدبیر و امید" تمهیدات جهت کاهش تنش ها و ارتقای سطح روابط صورت گرفت، اما اختلاف برسر مبانی استراتژیک در منطقه هیچگاه اجازه همکاری و همسویی به این دو کشور را نداد. از سوی دیگر چون ایران از مواضع خود در حمایت از نظام سوریه عقب نشینی نکرد و موجب فرسایش خواسته ها و تلاش های عربستان در برکناری نظام اسد گردید، حکومت سعودی در استفاده از پتانسیل های خود در همکاری با غرب و خرج کردن دلارهای نفتی برای تحقق مقاصدش هیچ کوتاهی نکرد. لذا تقابل خواسته ها میان ایران و آل سعود موجب شد تا عربستان از ابزار استراتژیک خود یعنی "نفت" استفاده کند. برکسی پوشیده نیست که حمایت های ایران از نظام سوریه، مقاومت فلسطین و حزب ا... لبنان و گروه های مردمی در عراق، هزینه بر بوده و فراهم کردن نیازهای انسانی و تسلیحاتی برای آنها منوط به خرج کردن دلار از منبع درآمدهای نفتی می باشد. حال عربستان با اتکا بر قدرت نفتی خود جبهه دیگری را برعلیه ایران باز کرده است. فروش نفت خارج از چارچوب ها و توافقات اوپک از سوی عربستان باعث شده تا قیمت نفت در طی دوهفته اخیر از 104 دلار به زیر 85 دلار در هربشکه برسد و این روند با ادامه سیاست توزیع عربستان ادامه خواهد داشت و کارشناسان براین باورند که دولت سعودی به دنبال کشاندن قیمت نفت به زیر70 دلار هستند.

اما این استراتژی عربستان مسلماً موجب کاهش درآمدهای نفتی خود این کشور نیز می شود، پس باید مابه ازای با ارزش تری پشت این ارزان فروشی نهفته باشد. مسلماً این تصمیم عربستان درپی یک توافق پشت پرده با آمریکا و غرب بوده است، که به دنبال آن منافع طرفین از چندین جهت مورد وثوق قرار گرفته است.دراولین واکاوی توافق احتمالی میان عربستان و غرب می توان بر موضوع سوریه تاکید داشت که احتمالا طرفین با انجام توافقاتی برسر ساقط کردن حکومت دمشق توافقاتی داشته اند. جبهه غربی و عربی به رهبری حکومت سعودی خواستار برکناری دولت اسد هستند، و غربی ها می توانند با فراهم سازی اجماعی جهانی و بهره گیری از شورای امنیت و تجهیز و تسلیح مخالفان سوری، بیشترین ضربات را بر حکومت دمشق وارد کنند. از سوی دیگر عربستان نیز با تامین مالی این حمایت ها و کاهش قیمت نفت، کام غربی ها از فشار بر سوریه و حمایت کننده اصلی آن یعنی ایران را شیرین می کنند. اما وجه گمشده در توافقات فی مابین غرب و عربستان، موضوع اوکراین و روسیه است. ازآنجا که روسیه کشوری متکی به درآمدهای نفتی است و ضمن اینکه تحت تحریم های گسترده اقتصادی غرب قرار گرفته است، کاهش قیمت نفت ضربه مهلکی به اقتصاد و سیاست های حاکمان مسکو می باشد.

مسئله دیگری که می توان در توافق میان عربستان و غرب به آن اشاره کرد، برنامه هسته ای ایران می باشد. با نزدیک شدن به فرصت نهایی برای حل پرونده هسته ای کشورمان و در آستانه آغاز دور جدید مذاکرات شاهد کاهش غیرقابل هضم قیمت نفت با ارزان فروشی عربستان هستیم. غربی ها و مخالفان برنامه هسته ای ایران معتقدند که فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم نفت ایران موجب بازگشت تهران به پای میز مذاکره گردید، لذا این تصور وجود دارد که با ادامه روند گذشته و محدود کردن درآمدهای نفتی می توان از ایران امتیاز گرفت و آن را تسلیم کرد. لذا به نظر می رسد نفع مشترک غرب و عربستان درتضعیف قدرت اقتصادی ایران، مهمترین دلیل تغییر استراتژی فروش و توزیع نفت می باشد. به این ترتیب عربستان با تضعیف قدرت اقتصادی ایران به دنبال چالش آفرینی برای ما بوده تا از مواضعمان در حمایت از حکومت سوریه کوتاه بیاییم و آنچه در لبنان، یمن وعراق در حال رخ دادن است را به سبک و سیاق خودشان مدیریت کنند. همچنین با کاهش قیمت نفت اساس برنامه ریزی بودجه ایران را به چالش بکشند تا ما درگیرمشکلات داخلی شویم و مجالی برای نقش آفرینی در منطقه نیابیم. درعوض غرب هم دریک روی سکه معامله باعربستان ابزار قوی تری برای فشار بر روسیه ومنزوی کردن آن می یابد و در روی دیگر سکه برنامه هسته ای ایران را با برگه امتیازهای بیشتری دنبال خواهند کرد. انتظار می رود تا دستگاه دیپلماسی کشورمان مواضعی مناسب در مواجهه با این اقدمات اتخاذ کنند و با استفاده از نفوذ و ابزارهایی که در اوپک و دیگر کشورهای منطقه دارد مقهور این اقدامات جهبه غربی- عربی نگردد و جنگ نفتی را به عربستان نبازد.

آرمان:پرهیز از حاشیه

«پرهیز از حاشیه»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم حسن هانی زاده است که در آن می خوانید؛روز گذشته وزیر خارجه ایران در حالی راهی وین شد که بسیاری از تحلیلگران مسائل سیاسی جهان با دقت اظهارات او را زیر نظر دارند. مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 تابعی از متغیرات منطقه ای و جهانی به شمار می رود. خواسته یا ناخواسته تحولات منطقه ای بر روند مذاکرات هسته ای ایران تاثیر خواهد گذاشت. با وجود اینکه پرونده هسته ای ایران یک موضوع کاملا فنی و حقوقی است، اما آمریکا در طول مذاکرات موضوع هسته ای ایران را به سمت سیاسی کاری سوق داده است. امری که در طول مذاکرات با هوشمندی تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان به متن مذاکرات تبدیل نشده است.

چنانچه پیش از این نیز شاهد بودیم که در مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 درحاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل با وجود آنکه انتظار می رفت مذاکرات هسته ای ایران به سرانجام مثبتی برسد، اما تیم مذاکره کننده آمریکا به دلیل تغییرات منطقه ای، مذاکرات را به حاشیه راند. ایران در طول مذاکرات ثابت کرده که برای حل مسئله پای میز مذاکره آمده است و این اراده از طرف ایران وجود دارد که مذاکرات به سرانجام برسد. ایران بر اساس بندهای توافقنامه ژنو مسیر مذاکرات را ادامه خواهد داد و تیم مذاکره کننده ایرانی از هرگونه حاشیه پردازی غرب در روند مذاکرات جلوگیری خواهد کرد.

هر چند در طول یک ماه از وقت باقی مانده برای پایان دادن به موضوع هسته ای کشورمان انتظار می رود کشورهایی مثل آلمان، چین و روسیه نرمش بیشتری از خود نشان دهند و در برابر زیادی خواهی های آمریکا ایستادگی کنند. امروز کارشناسان پیش بینی می کنند که در صورت ایستادگی ایران و حمایت های کشورهای نام برده پرونده هسته ای ایران هرچه سریع تر به سرانجام برسد با این حال به نتیجه رسیدن مذاکرات در وین7 تا اندازه ای بعید به نظر می رسد چرا که مسائل حساسی مثل میزان غنی سازی اورانیوم و همچنین حذف تحریم ها هنوز روی میز باقی مانده است. هدف نهایی ایران در این مذاکرات رفع تحریم هاست و تهران این موضوع را مد نظر قرار داده است؛ بنابراین طبیعی است که آقای ظریف درصدد پیشبرد مذاکرات بوده و نگرانی حاصل از نگاه ملی به مذاکرات را نیز مد نظر قرار دهد.

شرق:مسیر ناگزیر

«مسیر ناگزیر»عنوان سرمقاله روزنامه شرق به قلم احمد شیرزاد است که در آن می خوانید؛ظرفیت جامعه ایران در مورد گرایش به فعالیت های جمعی سیاسی و صنفی و آنچه در صحنه واقعی کار سیاسی جلوه گر است، عقب ماندگی این حوزه را نشان می دهد. مخاطب این جمله، «دولت»، به مفهوم «دستگاه اجرایی» نیست. اگرچه، بارها، طی یک سال گذشته تاکیدشده که وزارت کشور دولت یازدهم به ویژه در بخش سیاسی، نیازمند بازنگری در فعالیت های خود است، اما آنچه مشخص است مسوول درجه اول «تحزب» در کشور، دولت نیست. سوال اینجاست که چه زمانی بناست تنش و درگیری -که حاصل فعل و انفعالات مختلف و نیازمند واکاوی جداگانه است- به کنار گذارده شده و میل جامعه به فضای جدید زندگی، مشارکت سیاسی و فعالیت های اجتماعی و فرهنگی درک شود؟ آنچه به اصلاح طلبان مربوط است اینکه با وجود مطالباتی در سطح هواداران قابل توجه این تفکر در جامعه، به دنبال ایجاد آرامش توسعه آفرین در کشور هستند.

اما برخی افراد با وجود قرارداشتن در برخی مسوولیت ها در دستگاه های مختلف، به گونه ای در مورد فعالیت سیاسی محدود یک حزب سیاسی اصلاح طلب اظهارنظر می کنند که قابل باور نیست. برای نمونه «حزب اعتمادملی» از احزابی بود که پس از دوران اصلاحات تشکیل شد. در آن مقطع، دبیرکل و برخی نیروهای حاضر در آن، موضع نیمه منتقد نسبت به برخی احزاب و تشکل های اصلاح طلب داشتند و به همین دلیل، صداوسیما و رسانه های وابسته به اصولگرایان، با ذوق زدگی خاصی به انتشار مواضع آنها مشغول بودند، به این امید که سبب شکاف در میان اصلاح طلبان شوند.

خوشبختانه این اتفاق رخ نداد و این حزب توانست در کنار اصلاح طلبان به ایفای نقش بپردازد و اخیرا هم موضع آنها این است که در کنار شورای هماهنگی جبهه اصلاحات به فعالیت بپردازند. اما موضع دوگانه جناح مقابل در قبال یک گردهمایی محدود در مجموعه اصلاح طلبان، بسیار تعجب آور است. آنها باید از خود سوال کنند آیا می توانند مجموعه اصلاحات را از صحنه روزگار محو کنند؟ اگر نمی شود آیا می توان کاری کرد که این جریان به کلی منفعل شود؟

پاسخ این سوال هم منفی است چراکه در این صورت، نتیجه انتخابات سال 92 تا این حد برای اصولگرایان غیرقابل پیش بینی نبود. احزاب سیاسی با وجود همه تنگناها، در این چند سال با جامعه ارتباط برقرار کرده اند و نمی توان این واقعیت ها را نادیده گرفت. حتی اگر بتوان مانع همه این فعالیت ها شد، آیا امکان پاسخگویی به مطالبات جامعه در این بخش وجود دارد؟ آیا می توان با این تفکرات ابتدایی، به رشد و توسعه رسید؟ رشد اقتصادی و توسعه همه جانبه با سیاست های بسته در هیچ کجای دنیا، امکان تحقق نداشته است.

الگوی چین هم که برخی در ذهن دارند، هزاران اما و اگر دارد. ممانعت در قبال عادی شدن فعالیت حزبی در کشور، تنها برخی آفت ها را به جامعه منتقل می کند. واکنش های شتاب زده در مقابل تحرک سیاسی احزاب، مبارزه با فساد و ناهنجاری ها را دشوار تر می کند. حال آنکه اساس کار حزبی، شفافیت با مردم و فعالیت منظم سیاسی است.

شاه بیت عمل سیاسی غیرحزبی اصولگرایان، محمود احمدی نژاد و دولت وی بود که به سبب همین نهادینه نشدن «تحزب»، مجموعه اصولگرایان، از مردم عذرخواهی نکرده و تاوان آن را در انتخابات پرداختند. فعالیت نیروی های سیاسی با سلیقه های مختلف، مسیر ناگزیر عرصه سیاست است.

مردم سالاری:مقابله جدی با داعش

«مقابله جدی با داعش»عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم انوشیروان پارسا است که در آن می خوانید؛با توجه به کارنامه منفی ائتلاف جهانی موسوم به مبارزه با داعش در می یابیم این مدت نه تنها داعش تضعیف نشد بلکه از قرار معلوم حملات هوایی ائتلاف باعث گردید که این گروهک تروریستی با بازبینی نقاط ضعف و قوت خود با توان بیشتری به حملات خود ادامه دهد. هر فردی که به این کارنامه نگاهی می اندازد بی شک در ذهنش تردیدی در مورد نیت های ائتلاف غرب و اروپا نقش خواهد بست .

به هر حال پیشتر نیز گفته بودیم گروهک موسوم به داعش زائیده همین مادران ائتلاف ، علی الخصوص برخی کشورهای عرب است و تنها هدف این ائتلاف مبارزه غیر مستقیم با دولت سوریه و عراق می باشد تا به اصطلاح بتواند با ساختار شکنی کشور های شیعه خاورمیانه، توازن قدرت منطقه را علیه ایران برهم زند و مسلما انگلیس با سوابق استعماری خود بیش از همه قدرت ها موافق با تجزیه و فروپاشی دولت های منطقه است. به هر حال نباید غافل شد که در حال حاضر گروهک داعش جسارت تصرف هیت در استان الانبار عراق را پیدا کرده و توانسته توام با حملات هوایی ائتلاف خود را تا نزدیکی بغداد هم برساند. مهمتر این که شهر کرد نشین کوبانی در جنگی ناجوانمردانه سعی بر مقاومت و جنگ انتحاری در برابر داعش را دارد و در عین حال برخی از کشور های هم مرز سوریه به بهانه های مختلف صلاح را بر این نمی دانند به اکراد کوبانی کمک نمایند . چنین افکار و برخورد های این کشورها در مورد کردهای کوبانی با سیاست همگام نبوده و بیشتر شبیه انتقام جویی و اقدامات تلافی جویانه در برابر کردها به نظر می رسد و شاید تصور می کنند که کوبانی در جنگ های داخلی گذشته کشورشان با اکراد تاثیر گذار بوده است ویا درآینده تاثیرگذار خواهد بود.

به عبارت دیگر آنها نیت بر تضعیف کردهای کوبانی دارند تاتضمین امنیت داخلی فردایشان بیشتر فراهم آید غافل ازاینکه هم مرز شدن داعش با آنها چه بسا خطرناکتر از همسایگی با یک منطقه آزاد کردنشین است. علی ایحال آنچه که نظاره گر هستیم قتل عام و ظلم و فساد توسط گروهک داعش است که شامل حال مردم عادی و زنان و کودکان منطقه گردیده است . ضرورت داردهرچه سریع تر برای مبارزه با داعش و افراطی گری در منطقه نسبت به تشکیل ائتلاف منطقه ای اقدام عملی صورت گیرد تا چنین جریانات و گروهک هایی با اسامی مختلف داعش و ... در نطفه خفه شوند.

ابتکار: یک هتل قدیمی، دو اختلاف کهنه، سه دیپلمات مصمم

«یک هتل قدیمی، دو اختلاف کهنه، سه دیپلمات مصمم»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم سید علی محقق است که در آن می خوانید؛دو هفته پس از آنکه مذاکرات ده روزه ایران و 1+5 در نیویورک مدرن راه به جایی نبرد، جمعی از دیپلمات های ایران و کشورهای طرف گفتگو باردیگر به قلعه تاریخی پله کوبورگ شهر وین پناه برده اند، تا شاید با چانه زنی دوباره در پله های مارپیچ و اتاق های تو در توی این ساختمان قدیمی و بازسازی شده این معمای یازده ساله را به حل نهایی نزدیک کنند. ظریف در مقام دیپلمات اول کشورمان شب گذشته با کاترین اشتون( دیپلمات اول فعلی اروپا در مذاکرات هسته ای) گفتگو کرد.

امروز هم قرار است در این هتل وزیرخارجه کشورمان با جان کری وزیر امور خارجه و دیپلمات اول امریکا به صورت سه جانبه و با حضورخانم اشتون مذاکره کند. هتل پله کوبورگ همان جایی است که دوماه و نیم پیشتر ظریف و اشتون توافقنامه تمدید برنامه اقدام مشترک تا پایان ماه نوامبر را امضا کردند. مطابق توافق پیشین وین ایران و 1+5 برای امضای متن توافقنامه جامع تا 24 نوامبر 2014 یعنی 40 روز دیگر فرصت دارند.

این توافقنامه می تواند به بیش از یک دهه جدال ایران و غربی ها ( به خصوص آمریکا) بر سر پرونده هسته ای پایان دهد. ظرفیت غنی سازی ایران و نحوه لغو تحریم ها دو گره تقریبا کوری است که راه رسیدن دو طرف به توافق و مفاهمه را سخت کرده است. خبر خوب اما این است که ایران و 1+5 بر سر کلیات حق غنی سازی هسته ای ایران تفاهم کرده اند و درخصوص مسائل مرتبط با رآکتور آب سنگین اراک و تاسیسات فردو هم تا پیش از بازگشت دوباره به وین به توافق نسبی دست یافته اند.دوشنبه گذشته درحالی که تیم دیپلماسی کشورمان در راه وین بود و خود را برای آغاز دور تازه ای از گفتگوهای هسته ای با 1+5 آماده می کرد، رییس جمهور در گفتگویی تلویزیونی موضع دولت درباره سرنوشت این مذاکرات را با مردم درمیان گذاشت.

روحانی لابلای سخنان مفصل خود پیرامون پرونده هسته ای به صراحت به شهروندان ایرانی گفت که حتما با 1+5 به تفاهم خواهیم رسید. مهم ترین نکات سخنان رییس جمهوری این چهار جمله کوتاه بود: « موضوع هسته ای بازگشت ناپذیر است. در مساله هسته ای حتما دو طرف به تفاهم خواهند رسید. اراده ما بر این است که در40روز باقیمانده مساله به طور نهایی حل وفصل شود. این تفاهم برد-برد خواهد بود.»

آنچه که از این بخش از سخنان عمومی رییس جمهور برداشت شده این است که به احتمال بسیار در مهلت 40 روزه باقی مانده دو اختلاف اساسی باقیمانده نیز حل و فصل خواهد شد و نیاز به چانه زنی دوباره برای تمدید مجدد این وقت اضافه نخواهد بود. ساعاتی پس از سخنان رییس جمهور رییس تیم دیپلماسی کشورمان که برای شرکت در دور تازه مذاکرات راهی وین شده بود در فرودگاه سخنانی متفاوت با اظهارات رییس جمهور بیان کرد. ظریف که تلاش می کرد پیش از ورود به دور تازه گفتگوها کاملا محتطانه و دیپلمات گونه سخن بگوید به خبرنگاران رسانه های بین المللی گفت که رسیدن به توافق در این دور از مذاکرات بسیار بعید است و موضوعات باقی مانده که باید حل و فصل شوند همچنان بسیار زیاد هستند. ناگفته نماند که روحانی در عین حال در ادامه سخنان خود در لفافه سخنانی را مطرح کرد که سخنان ظریف ترجمه دیگری از این بخش از سخنان رییس جمهور است. روحانی تاکید کرد که « بحث اصلی درباره این است که ایران برای چند سال چه مسائلی را به صورت محدود بپذیرد.علاوه بر این اینکه رفع تحریم ها از کی آغاز شود و گام اول و دوم چگونه باشد، مسایل مهمی است که باید حل شود.»

بخش اول اظهارات رییس جمهور عمدتا به تعداد سانتریفیوژها و میزان غنی سازی ایران اشاره دارد و بخش دوم آن هم حول دوره زمانی رفع تدریجی تحریم ها است. تاکنون چه در خصوص تعداد سانتریفیوژها و چه درباره دوره زمانی لغو تحریم ها گمانه ها و نقل و قول های غیر رسمی زیادی منتشر شده اما تاکنون منابع رسمی هیچکدام از اعداد و ارقام مربوط به دو موضوع را تایید نکرده اند. اما شواهد نشان می دهد که هم در نیویورک و هم اکنون در وین بیش از هرچیز بحث ها درباره این دو عدد(تعداد سانتریفیوژها و عدد سالهای لازم برای لغو کامل تحریم ها) بوده است.سخنان امیدوارکننده روحانی و البته تفاوت ظاهری این سخنان با گفته های دیپلماتیک، دیپلمات اول کشورمان در مذاکرات، سکوت نسبی کاترین اشتون و دیگر دیپلمات های طرف مقابل و نیز برگزاری این دور از مذاکرات با حضور دیپلمات اول کشور آمریکا یعنی جان کری باعث شده تا در روز اول از مرحله جدید گفتگوها هم امیدواری ها به توافق زیاد باشد و هم در عین حال گمانه زنی و تحلیل درباره سرنوشت گفتگوهای وین و نیز پیش بینی سیر مذاکرات در 6 هفته باقیمانده سخت شود.

این ترکیب یعنی سخت شدن پیش بینی و تحلیل در عین بیشتر شدن امیدواری ها را می توان نشانه این نکته دانست که وین این بار قرار است نقطه عطف اصلی تلاش ها و گفتگوهای دو طرف برای رسیدن به توافق جامع هسته ای باشد.البته این نقطه عطف بودن الزاما به این معنا نیست که تا روز جمعه دو طرف یا به توافق خواهند رسید و یا مذاکرات شکست خواهد خورد. حتی به این معنا هم نخواهد بود که طرفین به سرعت سراغ گفتگو بر سر تمدید مهلت 24 نوامبر خواهند رفت. قطعا در عرصه دیپلماسی فاصله 6 هفته ای تا پایان مهلت تعیین شده زمان کمی نیست.

مذاکره کنندگان حرفه ای ایران و 1+5 هم نشان داده اند که قادرند حتی در کسری از یک روز، سرنوشت و مسیر گفتگوها را تغییر دهند. برپایه این مسائل می توان گفت که این دور از چانه زنی ها در اتاق های تودرتوی هتل پله کوبورگ از آن جهت تعیین کننده و نقطه عطف است که می تواند با در نظر گرفتن مهلت 30-40 روزه باقیمانده و با احتساب هر دو هفته یک دور گفتگو طرفین را در دو موضوع اختلافی آنقدر به هم نزدیک کند که امیدوار باشیم طی دو و حداکثر سه دور گفتگوی دیگر تا پایان مهلت تعیین شده، معدود پرانتزهای باقیمانده در متن توافقنامه نیز برداشته شود و در واپسین ساعات از واپسین روز وقت اضافه، متن نهایی برای امضا مهیا باشد...

فرهیختگان:الگویی برای تعامل دانشگاه و صنعت

«الگویی برای تعامل دانشگاه و صنعت»عنوان یادداشت روز روزنامه فرهیختگان به قلم احمد شمس است که در آن می خوانید؛اگر طرح دکترای پژوهش محور به خوبی عملیاتی شود و بر حسن اجرای آن نظارت دقیق و مناسبی انجام گیرد، می تواند الگوی مناسبی برای تعامل هر چه بهتر و بیشتر دانشگاه با بخش های مختلف صنعت را ایجاد کند. این طرح در بسیاری از دانشگاه های معتبر دنیا اجرا می شود و جای خالی آن در سیستم آموزشی کشور به ویژه دانشگاه آزاد اسلامی احساس می شد. پاسخگویی به نیاز بخش های مختلف صنعت کشور نقطه قوت این طرح است. بخش صنعت کشور همیشه در واکنش به عدم ارتباط گیری با دانشگاه از تئوری بودن دروس و واحدهای دانشگاهی انتقاد می کند که البته در بخشی از موارد هم صحیح است و خوشبختانه با برگزاری دوره های دکترای پژوهش محور این نقص تا اندازه زیادی برطرف می شود.

تمرکز روی نیازهای بخش های مختلف صنعت و تامین منابع مالی بخش های تحقیقاتی و پژوهشی و از همه مهم تر مستحکم تر شدن ارتباط بخش های تولیدی و صنعتی کشور ازجمله آثار دیگر این طرح است. دکترای پژوهش محور فرصت مناسبی برای ارتقای سطح علمی اعضای هیات علمی دانشگاه ها است. هم اکنون تعداد زیادی مربی در واحدهای مختلف دانشگاه آزاد اسلامی در حال فعالیت هستند که می توان با بهره گیری از دکترای پژوهش محور برای ارتقای علمی این افراد و تحصیل آنها در دوره دکتری تلاش کرد. در سال های گذشته حدود 20 درصد از ظرفیت دکتری برای مربیان واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی در نظر گرفته می شد که البته در آیین نامه جدید برای دکترای پژوهش محور این امر مسکوت مانده است.

وزارت نفت و دانشگاه آزاد اسلامی نیز همکاری خود را آغاز کردند و این بخش مهم صنعتی کشور به بدنه علمی و تحقیقاتی این دانشگاه اعتماد کرده است. همکاری وزارت نفت با دانشگاه آزاد اسلامی به خوبی نشان دهنده توانمندی بالای این دانشگاه در بخش تحقیق و پژوهش است و برای دوره های دکترای پژوهش محور هم می توان از این فرصت به خوبی استفاده کرد و موضوعات متنوع و بسیاری را برای تحقیق و پژوهش برگزید و در نتیجه زمینه را برای همکاری بیشتر با صنعت نفت کشور مهیا کرد.

هدف از دوره دکترای پژوهش محور، تحقیق و پژوهش روی نیازها و موضوعات مورد درخواست بخش های مختلف صنعت و تولید کشور است و صنعت نفت هم به عنوان مهم ترین و استراتژیک ترین صنعت کشور دارای نیازها و زمینه های تحقیقاتی بسیاری است که این موضوع می تواند مسیر را برای تعامل هر چه بهتر و بیشتر این دو نهاد آماده کند. دوره های دکترای پژوهش محور اگر به خوبی عملیاتی شود، می تواند تحولی اساسی در تعامل دانشگاه و بخش صنعت کشور ایجاد کند. البته شرط معدل برای دکترای پژوهش محور، شرط مناسبی نیست، زیرا تجربه به خوبی نشان داده که معدل کلی دانشگاه های معتبر کشور بسیار پایین تر از دانشگاه های کوچک و غیرمعتبر است و نمی توان سطح سواد و دانش دانشجویان را تنها با معدل سنجید.

دنیای اقتصاد:سیاست پولی و تعدیل نوسانات

«سیاست پولی و تعدیل نوسانات»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد به قلم دکتر پویا جبل عاملی است که در آن می خوانید؛دوره اعتدال بزرگ از اوایل دهه 1980 به این سو و تا زمان رکود قرن بیست و یک، دوره ای درخشان را برای اقتصادهای صنعتی به ارمغان آورد؛ دوره ای که در آن اقتصاد غرب به بالاترین نیروهای خودجوشی متکی بود که می توانستند شوک های مختلف را از سر اقتصاد دور کنند. دوره ای که در آن نوسانات تورم و تولید واقعی به کمترین حد خود رسید. مطالعات نشان می دهد که در این محدوده زمانی، نوسانات رشد فصلی تولید واقعی ایالات متحده از اواسط دهه 1980 تقریبا نصف شد و نوسانات تورم نیز قریب به 70 درصد کاهش یافت. اعتدال بزرگ، آرامشی تجربه نشده را در دوران مدرن برای شهروندان غربی به ارمغان آورد؛ اما ابتدا بپرسیم که چرا کاهش نوسانات تورم و تولید مهم است؟ نوسانات پایین تورم موجب می شود تا مکانیسم قیمتی نقش خود را به خوبی ایفا کرده و درنتیجه عملکرد بازار بهبود می یابد، برنامه ریزی اقتصادی آسان تر شود و منابع کمتری توسط عاملان اقتصادی برای پوشش ریسک های تورم هزینه می شود.

افت نوسانات تولید نیز موجب می شود تا اشتغال پایدار تر شود، عاملان اقتصادی با فراغ بال بیشتری تصمیم گیری های اقتصادی خود را سامان بخشند و در نتیجه شوک ها کمتر و احتمال وقوع رکود کمتر شود. هر چند بالاخره پس از قریب 3 دهه، رکود رخ داد، اما نباید از یاد برد که در گذار این سال ها، وقوع رکود و تورم شدید به حداقل خود رسید.

واقعیت این است که با یک ساختار اقتصادی معین و درک مشخصی از اقتصاد، بده – بستانی نه کوتاه مدت بلکه بلندمدت بین نوسانات تولید و تورم وجود دارد که در علم اقتصاد این بده بستان در نمودار تیلور آمده است. این نمودار می گوید: سیاست گذار با فروض بیان شده تنها زمانی می تواند از نوسانات تولید بکاهد که نوسانات تورمی افزایش یابد؛ اما این تمام داستان نیست. اگر درک سیاست گذار از اقتصاد بهبود یابد، سیاست بهینه تری می تواند انتخاب کند؛ به طوری که هم نوسان تولید کاهش یابد و هم نوسانات تورم. ضمن آنکه اگر درک سیاست گذار از اقتصاد تقلیل یابد، وضعیت معکوس می شود؛ یعنی هم نوسانات تورمی بیشتر می شود و هم تولید، آن طور که در زمان دولت نهم و دهم شاهدش بودیم و نوسانات اقتصاد کلان در هر دو جهت افزایش یافتند.

با تغییر ساختار اقتصاد نیز می توان وضعیت مشابهی را دریافت؛ به گونه ای که منحنی تیلور می تواند جابه جا شود و در این صورت حرکت نوسانات تولید و تورم می تواند همسو باشد.

بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که عامل اصلی در کاهش نوسانات اعتدال بزرگ، سیاست پولی بود. با درک بیشتر سیاست گذار پولی از ابزار و اهدافی که باید تعیین کند، چنان افزایش یافت که دیگر بده – بستان میان نوسانات تولید و تورم از بین رفت؛ اما آیا در ایران دولت اعتدال می تواند، اعتدال اقتصادی را ایجاد کند؟ از یکسو بله، چون نوسانات تورم و تولید هر دو تا همین جا تقلیل یافته اند؛ اما از سوی دیگر به نظر نمی رسد که اعتدال به عمقی باشد که در کشورهای توسعه یافته شاهدش بودیم. چرا؟

از آنجا که سیاست پولی محور اصلی کاهش نوسانات است، باید گفت که به نظر می رسد، سیاست پولی دولت آقای روحانی، دیگر هدف یکساله گذشته را دنبال نمی کند. شواهد نشان می دهد که فشارها بر دولت و نهاد پولی به گونه ای بوده است که در تغییری محسوس، به جای کنترل نوسانات و هدف تورمی که در ذات خود ایجاد کننده حداقل نوسانات در اقتصاد کلان است، تامین مالی تولید کنندگان و پروژه های مختلف در دستورکار قرار گرفته است. رشد نقدینگی ابدا تصویری از تحقق تورم تک رقمی ندارد و بدتر از آن مقامات دولتی به جای دنبال کردن تورم نقطه به نقطه که نمای بهتری از سیاست های پولی آنها می دهد، روی تورم متوسط متمرکز شده اند؛ زیرا این آگاهی وجود دارد که تورم نقطه به نقطه به سطوح چسبنده ای رسیده است که عبور از آن به سادگی گذشته نیست، در حالی که تورم متوسط همچنان به سرعت نزول می کند.

اگر دولت اعتدال، به دنبال اعتدال در اقتصاد است، باید بازبینی مجددی در رویه شش هفت ماهه گذشته اش، در مورد نرخ بهره و هدف تورمی کند.