به گزارش ایران اکونومیست، فرآیند ارزیابی شرکت‌های دانش‌بنیان با تصویب نظام جدید ارزیابی و حمایت از شرکت‌ها و مؤسسات دانش‌بنیان وارد فاز جدیدی شده است. با تکیه بر تجربیات حاصل از یک دهه اجرای قانون حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان و با ۶ ماه مطالعه فشرده، توجه جدی به اثرگذاری و میزان رشد شرکت‌ها در اولویت ارزیابی شرکت‌های دانش بنیان قرار گرفته است.
بر اساس نظام ارزیابی جدید، کالاها و خدمات دانش‌بنیان مورد تایید بر مبنای معیارهایی که ناظر بر بخش‌های مختلف تولید تا میزان دانش فنی و ... است، مورد سنجش قرار می‌گیرند.
در مرحله تولید کالاهای ارائه شده، باید در حال تولید بوده یا حداقل در مقیاس آزمایشگاهی (با قابلیت بررسی فنی) ساخته شده باشند. احراز معیار مرحله تولید برای خدمات مورد ارزیابی، از طریق مستندات مثبته فروش صورت می‌گیرد.
در سطح فناوری نیز محصولات ارائه شده باید در حوزه فناوری‌های برتر باشند، به این معنا که دانش فنی طراحی و ساخت یا دانش فنی فرآیند تولید محصول از متوسط سطح فناوری‌های موجود در کشور بالاتر بوده و دستیابی به آن مستلزم انجام تحقیق و توسعه توسط یک تیم فنی خبره باشد. محصولات دارای سطح فناوری قابل پذیرش، در قالب فهرست کالاها و خدمات دانش‌بنیان توسط دبیرخانه تدوین و منتشر می‌شود.
در صورتی که شرکت، مجری پروژه «مهندسی، پیمانکاری و ساخت» (EPC) باشد، اگر حداقل ۵ درصد از قیمت قرارداد پروژه در بخش طراحی مفهومی و تفصیلی حائز همه معیارهای ماده (۱) بوده و حداقل ۱۰ درصد از تجهیزات خریداری شده از شرکت‌های دانش‌بنیان تامین شده باشد، خدمات شرکت متقاضی تایید می‌شود.
به نقل از معاونت علمی ریاست‌جمهوری، شرکت باید حداقل در یکی از موارد «طراحی زیرسیستم اصلی کالا و خدمت»، «طراحی یکپارچه‌سازی کالا و خدمت» و «طراحی فرآیند (یا تجهیزات) تولید کالا و خدمت، مشروط به پیچیده بودن این فرآیند (یا تجهیزات تولید)» تسلط دانش فنی و طراحی داشته باشد.
دبیرخانه می‌تواند شرط تسلط بر دانش فنی را با توجه به حوزه فناوری از طریق تعدادی از نشانگرهای اثبات‌کننده دانش فنی سنجش این موارد در ارتباط با محصول مورد ارزیابی را با معیارهایی چون «هزینه‌کرد تحقیق و توسعه»، «تعداد نیروی انسانی فعال در حوزه تحقیق و توسعه شرکت»، «برخورداری از مشتری تخصصی پایدار (تعداد مشتری، مدت و تناوب فروش به هر کدام)»، «میزان جذب سرمایه از شرکت‌های بزرگ»، «میزان سرمایه‌گذاری در تیم‌های فناور و شرکت‌های دانش‌بنیان»، «انعقاد قراردادهای همکاری فناورانه با سایر شرکت‌ها یا دانشگاه‌ها»، «داشتن ثبت اختراع بین‌المللی تایید شده نهایی (گرنت شده)» و «دارا بودن استانداردهای تخصصی و تاییدیه‌های عملکرد» بسنجد.
