مجموعه تلویزیونی ایرانی خانه به دوش محصول سال ۱۳۸۳ معضلات اجتماعی جامعه را بیان می کرد.
واقعیات ملموسی که در جامعه بعد از گذشت دو دهه مورد توجه همه اقشار موجود در جامعه است. در آن زمان سبک و سنگین بودن خانواده فقیر و خانواده ثروتمند در ترازوی اقتصادی نشان داده می شد ولی اکنون این داستان ساده فقر دامن گیر خانواده بزرگ جامعه ایران شده است. این مهم در مورد مسکن بسیار قابل ارزیابی است.
گفتنی است در کشورهای شرق آسیا، یک سیاست حمایتی در دوران بازنشستگی افراد، تحویل مسکن بود، نتیجه این سیاست نشان داد اگر کل سیستم رفاهی بر مبنای بازتوزیع ثروت از ثروتمندان به فقرا به خوبی عمل نمی‌کند، خانه‌دار کردن می‌تواند به عنوان یک سیاست حمایتی موفق در دوران بازنشستگی، باشد.
در ارتباط با وضعیت مسکن کشور، در بخشی از پژوهش‌های خود به راهکارهای ساماندهی این حوزه با تکیه بر تجارب کشورهای دیگر دنیا می‌پردازد، کشورهای مختلف، سیاست خانه‌دار کردن مردم را به عنوان یک سیاست حمایتی در دوران بازنشستگی در پیش گرفته‌اند. این سیاست به طور مشخص در کشورهای توسعه یافته شرق آسیا مانند ژاپن، کره جنوبی و سنگاپور پیگیری شده است.
در راستای بررسی سیاست مسکنی کشورهای شرق آسیا تاکنون بررسی تجارب کشور سنگاپور انجام شده که در قالب گزارش «شاخص بهره‌مندی از مسکن ملکی چطور در سنگاپور به 90 درصد رسید» منتشر شده است.
بر این مبنا، سیاست‌های مسکن و خانه‌دار کردن مردم در این کشورها نقش مهمی در توسعه اقتصادی و افزایش استانداردهای زندگی بازی کرده‌است. آیا چنین سیاست هایی در کشور ایران قابل اجرا است.
