به گزارش ایران اکونومیست، در همین زمینه، استفان براین مقاله‌ای را برای وب سایت «آسیا تایمز» نوشت که در آن معتقد است سیاستگذاران در واشنگتن، آمریکا را در چاله‌ها می‌اندازند. وی به این نکته اشاره کرد که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین موجب فلج شدن قدرت رزمی آمریکا در دیگر مناطق جهان شده است.
وی گفت: در خاورمیانه نیز سیاستگذاران آمریکایی در روابطشان با عربستان و امارات موقعیتشان را از دست داده‌اند.
وی تأکید کرد: امارات مشارکت خود را در نیروی ناوبری تحت رهبری آمریکا در منطقه خلیج فارس به حالت تعلیق درآورده است.
براین با بیان اینکه سعودی‌ها تصمیم به کاهش دوباره تولید نفت گرفتند که باعث افزایش قیمت نفت شد، گفت: این یک چالش برای جو بایدن است که خواستار کاهش قیمت نفت شده بود. علاوه بر این یکی از مهم‌ترین نتیجه‌ها این است که آمریکا بسیاری از نفوذ خود را در خاورمیانه از دست داده است و تلاش‌های این کشور برای «راضی نگه داشتن» ایران این پیام را به منطقه می‌دهد که بازنده واقعی واشنگتن است.
نویسنده درباره موضوع تایوان که چین آن را بخشی از خاک خود می‌داند، اشاره کرد که چین هرگونه فعالیت در چارچوب «آزادی دریانوردی» در تنگه تایوان و سایر مناطق در دریای چین جنوبی را رد می‌کند. وی این فعالیت‌ها را تحریک‌آمیز دانست و خاطرنشان کرد: «و در حالی که آمریکا تاکنون موضع خود را در مورد ادامه چنین فعالیت‌هایی حفظ کرده است، باید منتظر ماند تا دید دولت بایدن چه خواهد کرد. همچنین این احتمال وجود دارد که عملیات «آزادی کشتیرانی» برای مدتی متوقف شود.
براین ادامه داد که دولت بایدن به سمت چین گرایش دارد و هیئت‌های بلندپایه‌ای را به پکن می‌فرستد. وی توضیح داد که تایوان در این زمینه با سیاست‌های دولت بایدن همسو نیست. وی همچنین گفت که واشنگتن حمایت لازم را از تایوان انجام نمی‌دهد، زیرا منابع جنگی را به ضرر تایوان به اوکراین اختصاص می‌دهد.
سوزان لوفتوس در مقاله‌ای در وب‌سایت «نشنال اینترست» در مورد نفوذ چین و روسیه در آسیای مرکزی و نقش آمریکا صحبت کرد و به مصادف شدن اجلاس سران گروه هفت در ژاپن با اعلام طرح شی جینپینگ، رئیس‌جمهوری چین برای حمایت از توسعه در آسیای مرکزی، از طریق افزایش تجارت، حمایت از بخش زیرساخت، و کمک به قابلیت‌های دفاعی و آژانس‌های مجری قانون اشاره کرد.
وی این امر را نشان دهنده نقش فزاینده چین در آسیای مرکزی دانست و تأکید کرد که آمیرکا از تلاش برای اینکه قدرت برتر در این منطقه باشد، بی نیاز است و همچنین قادر به انجام آن نیست.
لوفتوس گفت: آسیای مرکزی همیشه منطقه‌ای باقی خواهد ماند که در آن نفوذ چین و روسیه قوی‌تر از نفوذ آمریکاست و همچنین ورود واشنگتن به جنگ قدرت‌های بزرگ در آنجا تنها منجر به بی‌توجهی و عدم استفاده از منابع این کشور در مناطق بااهمیت‌تر خواهد شد. مسائل در بدترین سناریوها ممکن است حتی به درگیری منجر شود. این اقدام چین با کاهش نفوذ آمریکا در آسیای مرکزی پس از خروج از افغانستان و همچنین با کاهش نفوذ روسیه در آنجا با توجه به جنگ روسیه با اوکراین همزمان است.
در این راستا نویسنده اشاره کرد: چین و روسیه بر سر نفوذ وارد نبرد نمی‌شوند، زیرا در آسیای مرکزی تفاهم بین دو کشور وجود دارد. روسیه شریک اصلی امنیتی است، در حالی که چین قدرت اصلی اقتصادی است. هر دو طرف از آمریکا می‌ترسند و در مقابله با آن با موفقیت متحد خواهند شد.
نویسنده به بسته کمکی ۳.۸ میلیارد دلاری چین به آسیای مرکزی اشاره کرد و گفت که این در مقایسه با ۵۰ میلیون دلاری است که آمریکا به آن منطقه در جریان سفر آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه این کشور به این منطقه در اوایل سال جاری میلادی داده بود. وی تأکید کرد که این تفاوت نشان دهنده میزان اهمیت این منطقه برای چین در مقایسه با آمریکا است.
این نویسنده گفت: به نظر می‌رسد دولت‌های کشورهای آسیای مرکزی از تقویت همکاری با چین استقبال می‌کنند. هرچند که بیانیه کشورهای گروه هفت پکن را در مورد تعدادی از پرونده‌ها از جمله پرونده دریای چین جنوبی محکوم کرد.
نویسنده افزود: اجلاس سران G۷ و واکنش چین به آن به صراحت تأیید می‌کند که رویارویی میان اردوگاه غرب و چین و روسیه در حال گسترش است و به مناطق مختلف جهان سرایت می‌کند.
وی خاطرنشان کرد: واکنش‌های جهانی به جنگ اوکراین ثابت می‌کند که روسیه و چین موفق شده‌اند کشورهای جنوب را قانع کنند به غرب به عنوان موجودیتی نگاه کنند که به دلایل خودخواهانه از کشورهای غیرغربی بهره‌برداری می‌کند و برخی از سیاست‌های غرب مثل تحمیل تحریم‌ها علیه طرف‌های سوم تنها منجر به دامن زدن به این وضعیت می‌شود. به گفته وی مجازات کشورهای خارج از اردوگاه غرب به دلیل مبادلات تجاری با روسیه باعث می‌شود کشورهای جنوب جهان آمریکا را کشوری سلطه‌جو بدانند که حق این کشورها برای تصمیم گیری مستقل را نقض می‌کند.
نویسنده توضیح داد: موضوع وابستگی اقتصادی به روسیه و چین در اجلاس سران G۷ با دعوت از کشورهایی مانند برزیل، هند، اندونزی و ویتنام مطرح شد. این یک باور ساده لوحانه است که فکر کنیم کشورهای جنوب جهان از نظر اقتصادی به خاطر آمریکا فداکاری خواهند کرد.
وی هشدار داد: اگر آمریکا کشورها را تحت فشار قرار دهد تا رفتارهایی را اتخاذ کنند که با منافع ملی آنها در تضاد باشد، احتمالاً نفوذ خود را از دست خواهد داد. روسیه و چین سرمایه‌گذاری‌های بسیار بزرگ‌تری نسبت به آمریکا در آسیای مرکزی دارند و معادله به همین شکل باقی خواهد ماند. اگر آمریکا بخواهد بر کشورهای منطقه فشار بیاورد تا به ائتلافش بپیوندند، ممکن است کشورهای منطقه را در آغوش چین و روسیه بیندازد.
