به گزارش ایران اکونومیست به نقل از آناتولی، هفته نامه آلمانی اشپیگل گزیده هایی از آرشیو وزارت خارجه را منتشر کرد که جزئیات قابل توجهی از سیاست دولت کهل در قبال ترکیه در اوایل دهه ۱۹۹۰ نشان می داد.
طبق سندی به تاریخ ۱۳ ژوئیه ۱۹۹۲، کلاوس کینکل، وزیر امور خارجه وقت آلمان، در جریان سفر به آنکارا به همتای ترک خود، حکمت چتین، گفت که آلمان از عضویت کامل ترکیه در اتحادیه اروپا، که در آن زمان جامعه اروپایی (EC) نامیده می شد، حمایت خواهد کرد.
کینکل سعی کرد به همتای ترک خود اطمینان دهد که این تصور که اروپایی‌های غربی ترکیه را در باشگاه اروپایی نمی‌خواهند اشتباه است و او تاکید کرد که برلین از آنکارا در هدفش برای عضویت کامل در اتحادیه اروپا حمایت خواهد کرد. اما تنها سه روز بعد، صدراعظم سابق کهل در جریان سفر به اسلو، وقتی نخست وزیر نروژ گرو هارلم بروندلند گفت که دولتش تحت فشار شدید ترکیه برای عضویت کامل است، این سیاستمدار محافظه کار تاکید کرد که مخالف آن است و گفت: ترکیه نمی تواند عضو باشگاه اروپایی شود.
همچنین در ۵ نوامبر ۱۹۹۲، صدراعظم سابق آلمان به هانا سوچوکا، نخست وزیر وقت لهستان، گفت که عضویت کامل ترکیه در جامعه اروپایی، بر اساس پرونده های طبقه بندی شده، از دیدگاه آلمان "غیرقابل تصور" است.
کهل طولانی ترین صدراعظم آلمان بود و به مدت ۱۶ سال، از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸، این کشور را رهبری کرد. حزب محافظه کار او، اتحادیه دموکرات مسیحی، مدتها مخالف چشم انداز عضویت کامل بود، اما طرفدار "روابط ویژه" بین اتحادیه اروپا و ترکیه بود. آنکارا در سال ۱۹۸۷ درخواست عضویت کرد و رهبران اروپایی در سال ۱۹۹۹ موافقت کردند که ترکیه واجد شرایط پیوستن به اتحادیه اروپا است. مذاکرات الحاق آنکارا به اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۵ آغاز شد، اما پس از سال ۲۰۰۷ به دلیل مشکل قبرس و مخالفت چندین کشور عضو با عضویت کامل ترکیه وارد بن بست شد. علیرغم وعده های اخیر رهبران اروپایی برای احیای گفتگو و همکاری با ترکیه، مذاکرات الحاق به دلیل اختلافات سیاسی متوقف شده است.
