در همین روزها دو شخصیت اقتصادی و سیاسی ایران درباره مقوله بسیار بااهمیت سرمایه‌گذاری در اقتصاد تحلیل و خبر خود را منتشر کردند. در یک سو مسعود خوانساری رییس اتاق بازرگانی تهران در نشست شورای گفت‌وگوی بخش خصوصی و دولت استان تهران رشد منفی سرمایه‌گذاری نسبت به استهلاک در کشور را یکی از بحرانی‌ترین مسائل اقتصادی کشور توصیف کرد و گفت:
مهار تورم و رشد تولید نیز در شمار اولویت‌های اصلی اقتصاد قرار دارد. اما رشد تولید همراه با قیمت‌گذاری دستوری ممکن نیست. خوانساری و دیگر فعالان اقتصادی در بخش خصوصی بارها تاکید کرده‌اند روند کاهنده سرمایه‌گذاری سرانه می‌تواند باقی‌مانده سرمایه‌گذاری تاریخی ایرانیان را نیز به سوی نابودی و بی‌فایدگی بکشاند. نفر بعدی که درباره سرمایه‌گذاری صحبت کرده است محمد مخبر است که گفته می‌توانیم با منابع چهار شرکت بزرگ ایرانی در توسعه مکران سرمایه‌گذاری کنیم. واقعیت این است که داوری‌های معاون اول رییس‌جمهور در این‌باره به دلیل ابهام در تجربه پیشین با اعتماد عمومی روبه‌رو نخواهد شد و شرکت‌های هدف نیز اگر مازاد سرمایه داشته باشند ترجیح می‌دهند آن را برای توسعه یا جبران عقب‌ماندگی تکنولوژیک خود سرمایه‌گذاری کنند.
از سوی دیگر یادمان باشد هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس به مثابه غول بزرگ ایران براساس آمارهای اعلام‌شده در سال ۱۴۰۱ سودی برابر ۱۳۵ هزارمیلیاردتومان نصیبش شده است که با توجه به قیمت روز دلار نزدیک به ۵/۲ میلیارد دلار است و باید آن را بین سهامداران توزیع کند. از سوی دیگر سرمایه‌گذاران ایرانی بخش خصوصی اولا سرمایه‌های بزرگی ندارند و دوما تا وقتی سرمایه‌گذاران خارجی به ایران نیایند حاضر به توسعه سرمایه‌گذاری نیستند و می‌گویند در ایران به دلیل استیلای همه‌جانبه دولت به ویژه قیمت‌گذاری دستوری سرمایه‌گذاری تازه بی‌فایده است. چه باید کرد؟ اگر ایران با همین دست فرمان جلو برود کشورهای کوچک و دارای برنامه و کارنامه روشن از ایران جلو می‌زنند و کشورهایی مثل کره‌جنوبی و ترکیه فاصله‌شان با ایران افزایش می‌یابد. ایران بدون اقتصاد نیرومند نمی‌تواند سیاست خارجی خود را به شکل فعلی ادامه دهد و بهتر است سازگاری جهانی را در دستور کار قرار دهد. نمی‌توان تا ابد با کشور یا کشورهایی در حالت تخاصمی باقی ماند و از مزیت‌های جهانی بی‌بهره ماند. تجربه نشان می‌دهد حتی کشور چین نیز حاضر نیست در ایران سرمایه‌گذاری کند و ترجیح نمی‌دهد ببیند ایران تکلیفش با غرب چه خواهد شد تا اگر اوضاع مناسب بود در ایران سرمایه‌گذاری کند. یادمان باشد ایران نمی‌تواند بدون سرمایه‌گذاری شتابان زندگی عادی داشته باشد و تعطیل می‌شود.
