بدون هیچ تردیدی باید گفت انتخاب محمد مخبر برای منصب معاون اولی نهاد ریاست جمهوری از سوی سید ابراهیم رییسی یک شگفتی بزرگ سیاسی بود. مخبر هرگز در مقامهای سیاسی سطح بالا و حتی در سطح میانی نیز تجربه نداشت و در مقام سیاستگذاری اقتصادی در سطح ملی نیز فاقد برنامه وتجربه بود. اما او به بالاترین مقام اجرایی کشور پس از رییس جمهوررسید وحالا زیر تیغ بسج دانشجویی قرارگرفته است که استعفادهد . ۸ تشکل بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران در نامه‌ای از معاون اول رئیس جمهور خواستند استعفای خویش را تقدیم ملت ایران کنند.
متن نامه
همانطور که مستحضرید رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخرانی راهبردی نوروز ۱۴۰۲ سال پیش رو را سال «مهار تورم و رشد تولید» نامگذاری کردند. با نظر به این مهم امروز انتظارات مضاعفی از دولت برای داشتن آرایش جنگی و جدیّت در مواجه‌ی با وضع موجود در افکار عمومی وجود دارد و بالطبع اطلاع از برنامه ویژه دولت برای «مهار تورم» و «رشد تولید» از بیان شما به عنوان «فرمانده اقتصادی دولت» حق طبیعی مردم است. ولی مع‌الأسف باید گفت گویا فرمانده اقتصادی دولت علاقه‌ای به حضور در مجامع نخبگانی و دانشگاهی ندارد.
نزدیک به ۲ سال از روی کار آمدن دولت سیزدهم می‌گذرد؛ دوسالی که علی‌الاصول باید برای شما و مدیران اقتصادی‌تان به دست‌وپنجه نرم کردن با کلان مسائل اقتصادی برای رسیدن به راهبردهایی واحد و عینی در جهت مدیریت جنگ اقتصادی دشمنان ایران و نیز برون‌رفت از بحران‌های اقتصادی آینده صرف شده باشد؛ اما آنچه امروز نمایان شده حاکی از آن است که دولت سیزدهم حتی به راهبردهایی واحد نزدیک هم نشده؛ دولت برنامهٔ مشخصی برای چند سال باقی مانده از عمر کوتاه خویش ندارد و تنها از ستونی به ستون دیگر در حال حرکت است.
اقعیت تلخ اما این است که امروز دیگر انتظار بی‌برنامگی و آزمون و خطا از دولت بی‌جاست؛ آزمون و خطاهایی گاهاً متناقض که بازی با معیشت روزمره و آیندهٔ ملت ایران است. اینکه دستگاه‌های اقتصادی دولت پس از دو سال هنوز در برنامه‌های خود حتی به انسجام و هم‌نظری نرسیده‌اند، بسیار تعجب برانگیز نیست؟در واقع باید گفت پس از ۲ سال از گذشت عمر اجرایی دولت، از شما انتظار می‌رفته است هماهنگ کنندهٔ قهّارِ راهبردهای اقتصادی این دستگاه‌ها باشید و برنامه‌ای واحد را با اقتدار در دستور کار قرار داده و حاضر به هزینه دادن برای آن می‌بودید تا شاهد نابسامانی فعلی در قوهٔ مجریه نباشیم. ولی متأسفانه سیاست‌ها و ناهماهنگی‌های فعلی عکسِ این وضع مطلوب را روایت می‌کنند. امروز دیگر زمان آن رسیده که هر آنچه انجام شده و درحال انجام است، شفاف با افکار عمومی در میان گذاشته شود.
فرمانده محترم اقتصادی دولت؛ سوالاتی از جمله پرسش‌های اساسی پیش رو اهمیت ندارند؟ چرا دولت برای اصلاح اساسی ساختار بودجه و نظام بانکی تمرکز و برنامه و اراده موثری از خود نشان نمی‌دهد؟، تا چه موقعی باید شاهد ناتوانی در برخورد با بی‌انضباطی بانک‌ها در اعطاء وام‌ها و تسهیلات کلان باشیم؟، چرا زمانی که رئیس جمهور بر وعده ساخت ۴ میلیونی مسکن تاکید می‌کند، تسهیلات موجود بانکی به این سمت حرکت داده نمی‌شود؟، چرا این حجم از بی‌ثباتی و تنش تصمیم‌گیری میان اعضا کابینه دیده میشود؟ (خصوصا در مسائلی پیش آمده وزرات کار و رفاه اجتماعی در ابتدای دولت و اخیرا آموزش و پرورش و جهاد کشاورزی و غیره)، دلیل بی‌ارادگی و تناقض فاحش در سیاست‌های ارزی دولت چیست؟، چگونه پس از سیاست حذف پر هزینهٔ ارز ۴۲۰۰ دست به تثبیت مجدد ارز ۲۸۵۰۰ زده میشود درحالی این دو تصمیم در کلانِ رویکرد سیاستگذاری کاملا متناقض هستند؟ و انبوه دیگری از سوالاتی که سایه‌نشینی دوسالهٔ جنابعالی مانع پاسخگویی بدان‌ها بوده است.مستحضرید پیش از این دو بار برای حضور در نهاد دانشگاه و پاسخگویی در قبال «برنامه و اقدام دولت» توسط هشت بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران بزرگ از شما دعوت به عمل آورده شده است؛ در ابتدای دولت جهت پاسخگویی در خصوص «وعده‌های محقق نشده واکسن برکت» و اخیراً نیز در مواجهه با سیاست پر ابهام مولدسازی اموال راکد دولت؛ اما متأسفانه در هیچ یک از دو دعوت مذکور جنابعالی خود را پاسخگوی افکار عمومی و نخبگانی جامعه در نهاد علم ندانستید.امروز برای سومین و آخرین بار شما را به پاسخگویی و شفافیت درخصوص برنامه‌های اقتصادی دولت و نیز عملکرد دو ساله‌تان در حضور دانشجویان، رسانه‌ها و اساتید دانشگاه دعوت می‌کنیم. دولت محل «عمل» است و دانشگاه محل «پرسش»؛ اگر معاون اول محترم رئیس جمهور و نیز فرمانده ستاد تیم اقتصادی دولت پس از دو سال عملکرد و تصمیم‌های پرحاشیه، خود را پاسخگوی دانشگاهیان نداند، باید استعفا خویش را تقدیم ملت ایران کنید.
