پیش از آنکه دراگان اسکوچیچ سرمربی تیم ملی شود، امیر فاصله‌ای تا نشستن روی این نیمکت نداشت، اما تقدیر آن بود که مربی کروات بیاید، پس از او کارلوس کی‌روش روی نیمکت تیم ملی بنشیند و در نهایت، درست در روزهایی که ارتباط عاطفی هواداران با این مجموعه به حداقل رسیده، امیر یک بار دیگر سکان هدایت تیم اول کشور را به دست بگیرد. او البته یک بار بعد از معرفی گزینه‌های هدایت تیم ملی از پذیرفتن این مهم انصراف داد، اما حجم اشتیاق آقای مربی چنان بود که در نهایت نتوانست به عهدش پایبند بماند و کار در تیم ملی را قبول کرد.
این مقدمه طولانی را چیدیم تا بگوییم متوجه ذوق و شوق ژنرال سابق فوتبال ایران هستیم، اما راستش بعضی چیزهایی که او این روزها به زبان می‌آورد، خیلی نگران‌کننده است و حتی با همین سطح بالای هیجان هم قابل توجیه نیست. امیر بعد از مسابقات هفته بیست‌وششم لیگ برتر گفته بود پرگل شدن بازی‌ها به خاطر انتخاب‌های او در تیم ملی است، در حالی که مثلا هفته بیست‌وپنجم لیگ نسبتا کم‌گل بود و این به سادگی در تعارض با ادعای قلعه‌نویی قرار می‌گیرد. در حقیقت شتاب‌زدگی استاد در دستاوردسازی برای خودش مانع از آن می‌شود که واقعیت به این سادگی را به یاد بیاورد و حداقل نتایج هفته قبلی را چک کند. اینکه چیزی نیست؛ قلعه‌نویی به تازگی در اظهاراتی شگفت‌انگیز به تمجید از کیفیت اردوی فروردین‌ماه تیم ملی پرداخته و در جمله‌ای که شاید در تاریخ ورزش کشور کم‌نظیر باشد گفته: «طی سه روز توانستیم فوتبال مدرن ایرانی را به بازیکنان تزریق کنیم.»
آدم باورش نمی‌شود این جملات را از زبان یک مربی باتجربه و پرافتخار (حداقل در ژانر لیگ باشگاهی کشورمان) می‌شنود. آیا ما چیزی به نام فوتبال مدرن ایرانی داریم؟ خب جزئیات این سبک چیست و خروجی‌اش کدام بوده؟ آخرین افتخار تیم‌های ملی و باشگاهی کشورمان که مجهز به این سلاح کشنده بوده‌اند، کدام است؟ قهرمانی در جام ملت‌های آسیا؟ صعود به مراحل حذفی جام‌جهانی؟ راهیابی به المپیک؟ قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا؟ خب توضیح بدهید شاخصه‌های این سبک چیست و اگر ما با این سیستم مدرن و کارآمد مواجهیم، چطور کادرفنی ظرف سه روز توانسته آن را به بازیکنان تزریق کند؟ تنها چیزی که در این مدت کوتاه قابل تزریق است، شاید انواع ویتامین‌ها و نوروبیون باشد(!) وگرنه بزرگ‌ترین مربیان جهان گاهی برای یک تغییر سیستم ساده به ماه‌ها وقت نیاز دارند. خلاصه که انتخاب امیر نگران‌مان کرد و اظهاراتش، هر روز نگران‌ترمان می‌کند. از نیمکت تیم ملی، بوی تند «هیجان» می‌آید.
دنياي اقتصاد
