به گزارش ایران اکونومیست، در حالی که 12 سال از انقلاب 14 فوریه بحرین به‌عنوان خوشنام‌ترین انقلاب منطقه عربی می‌گذرد، مردم این کشور علی‌رغم تشدید موج سرکوبگری‌ها و جنایات غیرانسانی رژیم آل‌خلیفه، همچنان به آرمان‌های خود برای احقاق حقوقشان پایبندند و به مبارزات در این زمینه ادامه می‌دهند.
در همین راستا مصاحبه‌ای با دکتر «راشد الراشد» فعال و پژوهشگر سیاسی و از رهبران معارض برجسته بحرینی انجام داده‌ایم.
این رهبر معارض برجسته بحرینی در ابتدای گفتگو با خبرنگار در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه 'در زمان حاضر چالش‌های پیشِ‌روی انقلاب بحرین چیست؟'، گفت: انقلاب مردم بحرین علیه رژیم دیکتاتوری و استبدادی و خودکامه آل‌خلیفه با 3 چالش اصلی مواجه است؛ چالش اول، مقیاس رویارویی با این رژیم است، در واقع مردم بحرین تنها با یک نظام سیاسی که در انحصار آل‌خلیفه قرار دارد روبه‌رو نیستند؛ بلکه آنها در حقیقت مقابل یک ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی قرار دارند که مانع از تحقق معادله تغییر سیاسی در بحرین و برپایی دموکراسی و ایجاد نظام سیاسی کثرت‌گرا که می‌تواند سطح مورد نیازی از عدالت اجتماعی را برقرار کند، می‌شود.
وی ادامه داد: ما درمی‌یابیم که اگر مردم بحرین در انقلاب خود تنها با یک نظام سیاسی (آل‌خلیفه) روبه‌رو بودند این انقلاب می‌توانست نظام سیاسی مذکور را سرنگون کند و نظام سیاسی دیگری روی ویرانه‌های نظام قبلی مستقر سازد، اما در وهله نخست نیروهای موسوم به «سپر جزیره» به‌رهبری ارتش عربستان که نماینده ارتش شش کشور حوزه خلیج فارس بود با چراغ سبز آمریکا برای سرکوب انقلاب مردم بحرین به تکاپو افتاده مانع از پیروزی آن شدند، بنابراین مردم بحرین که به‌دنبال مطالبه حقوق سیاسی و آزادی‌های خود بودند در برابر یک ائتلاف منطقه‌ای قرار گرفتند؛ ائتلافی که هدف آن بقای رژیم آل‌خلیفه و محافظت از آن از خلال وحشی‌گری و سرکوب و با منطق زور و گلوله بود.
دکتر الراشد در ادامه این گفتگو تصریح کرد: دومین چالش پیشِ‌روی انقلاب بحرین، سرکوب بیش از حد و اقدامات سرکوبگرانه و وحشیانه است. جهان شاهد میزان اقدامات سرکوبگرانه‌ای است که آل‌خلیفه برای برچیدن تجمعات مردمی در میدان «لؤلؤ» انجام داد و ده‌ها بحرینی به شهادت رسیدند. این کمپین سرکوبگرانه تا همین امروز نیز ادامه دارد. علی‌رغم اراده روشن مردمی و تأکید معارضان و ملت بحرین بر مطالبه حقوق ملی خود، اما بعد از گذشت 12 سال شاهد اقدامات سرکوبگرانه‌ای هستیم که به حد ظلم، سوءاستفاده و بازداشت و نیز شکنجه زندانیان و لغو تابعیت ده‌ها تن از شهروندان و قطع معیشت آنها و اخراج ده‌ها هزار نفری که خواستار انجام تغییر سیاسی در کشور هستند، رسیده است، همچنین هزاران نفر در تبعید اجباری قرار دارند.
این فعال برجسته بحرینی ادامه داد: بنابراین سرکوب بیش از حد و چراغ سبزی که در منطقه و جامعه جهانی به آل‌خلیفه داده شد، موجب گشت این رژیم به‌شکل وحشیانه و با ظلم شدید، حقوق بشر را زیر پا بگذارد و این همان چیزی است که مردم بهای آن را از خلال حضور هزاران نفر در زندان‌ها و هزاران تن در تبعید پرداختند و هزاران نفر نیز تحت سرکوب و تعقیب هستند، اما چالش سوم انقلاب بحرین مربوط به درگیری محورهاست.
وی ابراز کرد: در سطح منطقه انقلاب بحرین این کشور را در زمان حاضر تبدیل به یک پایگاه نظامی بزرگ کرد و اکنون 5 پایگاه نظامی وجود دارد، این پایگاه‌ها قبلاً محدود به پایگاه ناوگان آمریکایی ـ بحرینی بود اما امروز پایگاه نظامی انگلیس و پایگاه هوایی آمریکایی‌ها نیز به آن اضافه شده است، همچنین در زمان حاضر بعد از عادی‌سازی روابط رژیم بحرین با رژیم صهیونیستی توافق‌نامه‌ای امنیتی برای ایجاد پایگاه نظامی (رژیم اشغالگر) در آب‌های خلیج فارس امضا شده است و مردم بحرین تاوان درگیری محورها را در این منطقه می‌پردازند.
دکتر راشد الراشد ادامه داد: بنابراین امروز محوری که تحت رهبری آمریکا قرار دارد هرگز اجازه برپایی دموکراسی یا ایجاد تغییر سیاسی که بحرین را از حوزه سیطره و نفوذ و حاکمیت ایالات متحده خارج کند، نمی‌دهد.
این‌ها 3 چالشی هستند که انقلاب مردمی بحرین با آن مواجه است اما اراده ملی و پایداری آشکار مردم بحرین از 12 سال قبل نیز بیشتر شده است و به مطالبه همان حقوق خود ادامه می‌دهند.
در ادامه خبرنگار سؤال کرد: دستاوردهای مردمی در بحرین مطرح می‌شود و کسانی هستند که می‌گویند انقلاب از روز 14 فوریه 2011 آغاز شد و تا امروز هم مردم در این راه فداکاری می‌کنند و هزاران شهید و بازداشتی و آواره داده‌اند، همچنین کسانی هستند که تابعیتشان لغو و معیشتشان قطع شده است و مساجد و حسینیه‌های زیادی نیز تخریب شده است، از نظر شما دستاوردهای این انقلاب چیست و آیا این انقلاب دستاوردی را محقق ساخت که شایسته این‌همه فداکاری باشد؟
این رهبر معارض برجسته بحرینی در پاسخ به این سؤال خاطرنشان کرد: ما می‌گوییم که انقلاب مردمی بحرین با این‌همه فداکاری‌های بزرگ مردم دستاوردهای بسیار بزرگی محقق ساخته است که من به مهمترین آنها اشاره می‌کنم؛ اولین دستاورد آن است که این انقلاب در برابر همه جهانیان یک اجتماع و همبستگی ملی بزرگ جهت تحقق مطالبات مردمی را که آن هم تغییر سیاسی و آزادی سیاسی و تغییر نظام سیاسی بود به نمایش گذاشت.
وی تصریح کرد: در وهله دوم یکی از مهمترین دستاوردهای انقلاب بحرین این بود که مشروعیت رژیم آل‌خلیفه را امروز بعد از این انقلاب و این اجماع مردمی که خواستار سرنگونی این نظام دیکتاتوری و خودکامه و مستبد و شکست‌خورده بودند، از بین برد و نشان داد که این رژیم هیچ مشروعیتی ندارد. انقلاب بحرین همچنین یک بحران سیاسی واقعی (برای آل‌خلیفه) ایجاد کرد و امروز همه می‌دانند علت بقای این رژیم نامشروع، کسانی هستند که از آن حمایت می‌کنند.
دکتر الراشد در ادامه گفت: سومین دستاورد این انقلاب آن است که سند موسوم به «منشور ملی» که رژیم آل‌خلیفه آن را علم کرده و به آسمان برده است، به پایین کشید. آل‌خلیفه ادعا می‌کند مشروعیت این رژیم ناشی از امضای منشور ملی توسط بیش از 98 درصد ملت بحرین است که نظام پادشاهی آل‌خلیفه را انتخاب کرده‌اند، اما انقلاب 14 فوریه مشروعیت این منشور را نابود و سند آن را پاره کرد و آن را برای همیشه به زباله‌دانی انداخت.
وی گفت: همچنین از جمله دستاوردهای انقلاب این است که ماهیت واقعی رژیم آل‌خلیفه را به همه جهانیان نشان داد و فاش کرد که آل‌خلیفه یک رژیم غیرقانونی و طردشده از جانب مردم است؛ رژیمی که برای ماندن در قدرت به سرکوب و ظلم و بی‌رحمی تکیه می‌کند، این یکی از دستاوردهای بزرگ انقلاب مردمی بحرین است، اما چهارمین دستاورد انقلاب بحرین این بود که دروغ بودن ادعاهای جامعه جهانی به‌رهبری غرب و آمریکا را که مدعی بود حامی دموکراسی و حقوق بشر است فاش کرد. انقلاب مردمی بحرین دروغ بودن همه این ادعاها را آشکار کرد و نشان داد که جامعه جهانی، ریاکار است و تنها به‌سمت منافع خود می‌رود.
دکتر الراشدی اضافه کرد: این انقلاب به‌دنبال دستاوردهای ملی و صندوق‌های رأیی بود که نشانه دموکراسی باشند؛ نه آن‌گونه که جامعه بین‌المللی ترویج می‌کند، اما در مقابل دیدیم که این جامعه بین‌المللی ارتش‌های خود را به بحرین فرستاد و پایگاه‌های نظامی در این کشور ساخت و برای هدف قرار دادن و شلیک کردن به تجمعات مسالمت‌آمیز ملت بحرین که به‌دنبال آزادی بیان و دموکراسی و صندوق‌های رأی بود، چراغ سبز نشان داد، این یکی از دستاوردهای بزرگ انقلاب ملت بحرین بود.
این رهبر معارض برجسته بحرینی درباره دستاورد پنجم انقلاب بحرین ابراز کرد: دستاورد پنجمی که این انقلاب حقیقتاً بین همه ملت‌های روی کره زمین به دست آورد این بود که یک اجماع و همبستگی ملی بی‌نظیر شکل داد که خواستار سرنگونی نظام سیاسی فاسد و دیکتاتوری بود؛ نظامی که در آن یک خانواده بر همه منابع و ظرفیت‌های کشور و سرنوشت شهروندان سیطره دارد. این اجماع ملی امروز میان همه نیروهای معارض اعم از علما، مهندسان، دانشگاهی‌ها، انجمن‌ها و ورزشکاران از همه مؤلفه‌های جامعه بحرین وجود دارد.
وی افزود: همه این نیروها تأکید و اتفاق نظر دارند که نظام فاسد بحرین باید تغییر کند. شاید استفاده از زور و سرکوب بیش از حد (توسط آل‌خلیفه) توانست تا حدی قدرت جنبش مردمی بحرین را برای ایجاد تغییر محدود کند اما امروز یک فکر و فرهنگ و اجماع ملی وجود دارد که انقلاب بحرین آن را محقق ساخته است و همه شعارهایی که در این انقلاب بالا رفت ثابت می‌کند که هیچ یک از شهروندان نظام حاکم را برای اداره کشور قبول ندارند.
دکتر راشد الراشد در ادامه گفتگو با خبرنگار تأکید کرد: ششمین دستاورد انقلاب بحرین این بود که رهبران و نمادهای دینی و ملی بحرین یک چشم‌انداز شفاف و پروژه‌ای ملی ایجاد کردند که در آن خواستار تحقق عدالت اجتماعی و بنای یک نظام دموکراتیک هستند؛ نظامی که در آن همه مقابل قانون برابر باشند. امروز ملت بحرین رهبران و نمادهای دینی دارند که این پروژه را به‌عهده گرفته‌اند و یکی از برکات انقلاب بحرین این بود که این رهبران را به صحنه آورد تا زبان گویای خواسته‌های ملت بحرین و انقلاب آنها باشند.
وی همچنین تأکید کرد: دستاورد هفتم انقلاب مردمی بحرین، ایجاد اراده ملی برای مطالبه حقوق و آزادی‌های سیاسی بود. درحالی که قبلاً تنها نخبگان و معارضان و برخی از علما خواستار حقوق سیاسی بودند اما امروز این حقوق به یک مطالبه گسترده مردمی تبدیل شده است و اینکه همه دنیا مطالبات سیاسی بحرین را مطالبات یک ملت می‌دانند نه صرفاً مطالبات یک گروه یا مؤلفه خاص، این یکی دیگر از دستاوردهای بزرگ انقلاب بحرین است.
این رهبر معارض و فعال سیاسی بحرین در پایان مصاحبه با خبرنگار گفت: انقلاب بحرین دستاورهای مفصل و بزرگی دارد و سطح آگاهی ملت و اراده آنها برای تحقق خواسته‌های خود را بالا برد. این انقلاب همچنین یک هماهنگی بین همه شهروندان، چه معارضان و چه غیرمعارضان، با هدف تحقق خواسته‌های مشروع به وجود آورد؛ خواسته‌های این مردم که در راه آن فداکاری‌های بزرگی کردند.
+
