به گزارش ایران اکونومیست، به نقل از ایندیپندنت، این منبع می‌گوید که از ملا عبدالغنی برادر، معاون نخست‌وزیر طالبان، در حکم گزینه احتمالی برای جانشینی مسند رهبری طالبان نام برده می‌شود، اما بحث بر سر برکناری ملا هیبت‌الله هنوز در مراحل اولیه است.
تنها یک عکس منتسب به ملا هبت‌الله آخوندزاده، رهبر کنونی طالبان، به نشر رسیده است و طالبان تاکنون هیچ ویدیو یا تصویر دیگری از او منتشر نکرده‌اند. هرازگاهی رسانه‌های وابسته به طالبان و سخنگویان این گروه ادعا می‌کنند که رهبرشان با افراد معینی دیدار می‌کند.
سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله (کشور) طالبان، و ملا یعقوب، وزیر دفاع طالبان، خواهان سرکوب طالبان تندرو نیستند، اما می‌خواهند مسیر حکومتشان را تغییر دهند.
این رسانه ادعا کرده است که این دو مقام طالبان مذاکراتی با ملا هبت‌الله آخوندزاده در پیوند با آموزش و کار زنان داشتند، اما این مذاکرات نتیجه‌بخش نبوده است.
بنا به این گزارش، برخی از مقام‌های طالبان در نظر داشتند که پس از برکناری آخوندزاده، سراج‌الدین حقانی به رهبری طالبان برگزیده شود، اما او با این موضوع مخالفت کرده است. ملا یعقوب هم جوان است و قادر نیست رهبری طالبان را بر عهده گیرد.
وزیران داخله و دفاع طالبان که نفوذ زیادی در حکومت دارند، می‌کوشند با جهان تعامل کنند و برای بیرون رفتن از بحران کنونی کشور، خواستار جلب کمک‌های کشورهای خارجی‌اند.
طالبان به دختران فقط تا کلاس ششم اجازه تحصیل می‌دهند. آنان به‌تازگی با صدور فرمان‌هایی، تحصیل دختران را در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی، و کار زنان را در نهادهای غیردولتی نیز ممنوع اعلام کردند.
این اقدامات زن‌ستیزانه طالبان با واکنش‌ها و انتقادهای تند در داخل و خارج از افغانستان مواجه شده است. زنان افغان در مخالفت با این اقدامات طالبان، بارها تجمع و راهپیمایی کردند، اما این اعتراض‌ها به دست طالبان سرکوب شد.
مقام‌های طالبان تاکید دارند که اجرای احکام شریعت اسلامی از اهداف کلیدی حکومتشان است.
طالبان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ با سرنگونی حکومت پیشین افغانستان که از حمایت غرب برخوردار بود، بر سراسر کشور تسلط یافتند. آنان در این مدت محدودیت‌های شدیدی بر آزادی‌های فردی و اجتماعی شهروندان، به‌ویژه زنان، وضع کردند.
طالبان زنان و مردان متهم را در ملاء‌عام و در استادیوم‌های ورزشی شلاق زدند و دست‌کم یک نفر را در استان فراه در غرب افغانستان، در ملاء‌عام اعدام کردند.
اعضای هیات طالبان در جریان مذاکرات صلح با ایالات متحده آمریکا در دوحه، تاکید داشتند که به آزادی‌های فردی و حقوق زنان پایبندند، اما وقتی به حکومت رسیدند، نخستین اقدامات حکومتشان وضع محدودیت بر آزادی‌های فردی و اجتماعی بود.
طالبان در نیمه دوم دهه ۹۰ میلادی نیز بر افغانستان تسلط داشتند و در آن زمان هم دختران و زنان از حقوق اولیه و انسانی خود، از جمله حق کار و آموزش، محروم بودند.
