هوشنگ لطیف‌پور، پیشکسوت دوبله کشورمان شامگاه دوشنبه ـ ۲۶ دی ماه ـ در کشور کانادا درگذشت.
منوچهر والی‌زاده در گفت‌وگویی با ایران اکونومیست شرکت کرد و به بیان خاطراتش از همکاری با مرحوم هوشنگ لطیف‌پور، صدای ماندگار کشورمان در عرصه دوبله پرداخت.
وی که از درگذشت هوشنگ لطیف‌پور بسیار متاثر است، ضمن تسلیت به جامعه دوبله و خانواده مرحوم لطیف‌پور می‌گوید: خدا رحمتشان کند آقای لطیف‌پور عزیز را. ایشان سمت استادی مرا داشتند. از زمانی که وارد دوبله شدم شاگرد ایشان بودم و او استادم بود. اولین فیلم «اتللو» که وارد ایران شد را ایشان دوبله کردند. آن زمان مرحوم پرویز بهرام هم در کنارمان بود، یادش بخیر. خود آقای لطیف‌پور به جای شخصیت «یاگو» صحبت می‌کردند.
بهترین شاهکار لطیف‌پور، «اتللو» بود
والی‌زاده زنده‌یاد لطیف‌پور را در زمره‌ی اولین‌های دوبله ایران قرار می‌دهد و از او چنین یاد می‌کند: استاد لطیف‌پور از مدیران بسیار درجه یک دوبله و جزو اولین‌ها بود. من با ایشان کارهای زیادی داشتم. ایشان قبل از انقلاب بیشتر فیلم‌های روسی دوبله می‌کردند البته فیلم‌های متعددی داشتند اما بعد از فیلم «اتللو» بیشتر فیلم‌های روسی دوبله می‌کردند و به نظرم بهترین شاهکارش همان «اتللو» بود و با اینکه آن زمان در عرصه دوبله دستگاه‌ها پیشرفته نبودند اما در زمان خودش بسیار خوش درخشید. یادشان گرامی، ما خاطرات خوبی از ایشان به یاد داریم.
وی به گویندگی‌اش در «دلیران تنگستان» و همکاری با هوشنگ لطیف‌پور اشاره می‌کند و نخست از دوبله «راز بقا» می‌گوید: «راز بقا» مهمترین کار آقای لطیف‌پور بود. ایشان جزو اولین افرادی بود که در فیلم‌های مستندی مثل «راز بقا» صحبت می‌کرد. بعد از آن در سریال «دایی جان ناپلئون» به عنوان راوی حضور داشت. تقریباً سال ۵۶ ـ ۵۷ بود که سریال «دلیران تنگستان» را برای دوبله به ایشان سپردند و مدیردوبلاژی این کار را برعهده گرفتند، خودش هم راوی بود. این سریال آن زمان در تلویزیون ملی کار شد و من هم افتخار این را داشتم که به جای شخصیت رئیسعلی صحبت کنم. آقای لطیف‌پور خودش مرا برای این رُل انتخاب کرد. در کل از من خیلی دعوت می‌کرد که در کارهایش حضور داشته باشم و واقعا هم لذت می‌بردم. ایشان از مدیر دوبلاژان درجه یک بودند.
همه دوبلورها شاگردی هوشنگ لطیف‌پور را کردند
این دوبلور سپس درباره جایگاه هوشنگ لطیف‌پور در تربیت نسل طلایی و صداهای ماندگار دوبله چنین اظهار می‌کند: مجدد تاکید می‌کنم وقتی دوبله وارد این مملکت شد و به راه افتاد، مرحوم لطیف‌پور جزو اولین‌ها بود و همه، شاگردی ایشان را می‌کردند. از زنده‌یاد منوچهر اسماعیلی عزیز گرفته تا بنده. دوبلورهای دیگری مثل خانم‌ها: زهره شکوفنده، ژاله کاظمی، مهین کسمایی و خیلی‌های دیگر همه شاگرد ایشان بودند.
والی زاده درباره دلیل مهاجرت هوشنگ لطیف پور و دوری از دوبله هم یادآور می شود: آخرین بار همین دو سال پیش بود که ایشان به ایران آمد و دوباره به کانادا برگشت. راستش دلیلش را نمی‌دانم، خودش تصمیم گرفت در آنجا زندگی کند. در تلویزیون کارش کم شد و برای همیشه به کانادا رفت و همانجا ماندگار شد.
اوضاع دوبله
منوچهر والی‌زاده در پایان درباره فعالیت‌های این روزهای خودش در دوبله هم می‌گوید: خداراشکر کمابیش مشغول کار هستیم. کار زیاد نیست اما اوضاع دوبله چندان بد هم نیست؛ می‌گذرد. امیدوارم اتفاقات خوبی در راه باشد.
به گزارش ایران اکونومیست، مرحوم هوشنگ لطیف‌پور سال‌ها در خارج از کشور (کانادا) زندگی می‌کرد و در همان جا نیز به خاک سپرده خواهد شد.
لطیف‌پور کار دوبله و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۳۲ با فیلم «شنل» آغاز کرد. در سال ۱۳۳۷ با مشارکت فرخ‌زاد، استودیوی دوبلاژ «سایه» را تأسیس کرد که تا سال ۱۳۴۰ فعال بود. تعداد زیادی از گویندگان مطرح عرصه دوبله مانند پرویز بهرام، ژاله کاظمی، فهیمه راستکار و زهره شکوفنده کار خود را با هوشنگ لطیف‌پور آغاز کرده یا در کارهای وی به نقطه اوج فعالیت خود رسیده‌اند. هم‌چنین منوچهر نوذری نخستین بار از طریق او به دوبله دعوت و به ایرج دوستدار جهت کارآموزی دوبله معرفی شد.
گویندگی در فیلم‌های مستند (راز بقا)، فیلم سینمایی «پیرمرد و دریا» (راوی)، سریال‌های «دائی جان ناپلئون» و «دلیران تنگستان» (راوی) و نیز مجموعهٔ انیمیشن «جیمز گربه» از کارهای به‌یادماندنی او هستند.
