به گزارش ایران اکونومیست، امانی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی استان خراسان شمالی به تببین اهمیت اصول اخلاقی در مقاله‌نویسی پرداخت و گفت: مقاله‌نویسی مثل هر فعالیت دیگری ممکن است از چارچوب اخلاق خارج شود. جالب این است که این مسئله در فضای مقاله‌نویسی خیلی راحت اتفاق می‌افتد و متأسفانه بسیار شایع است.
وی در ادامه به مهمترین موارد غیراخلاقی در مقاله‌نویسی اشاره کرد و افزود: نویسنده باید به آنچه می نویسد اعتقاد کامل داشته باشد و مطلب را با صمیمیت و صداقت بنویسد. از طرفی باید در همه حال عفت کلام را حفظ کند و از دایره اصول و موازین اخلاقی خارج نشود و از غرض‌ورزی و نسبت ناروا دادن به دیگران پرهیز کند و همواره انصاف و مروت را مدنظر داشته باشد.
امانی ادامه داد: نویسنده باید از تملق و چاپلوسی بپرهیزد؛ زیرا با این کار نوشته را بی‌ارزش شده و خود را حقیر می‌کند. همچنین در طول مقاله نباید از نویسنده‌ای خاص تعریف و تمجید یا او را تقبیح کرد؛ بلکه باید با نگاه علمی تنها مطلب او را مورد خطاب قرار داد.
به نقل از بنیاد ملی نخبگان، وی اضافه کرد: حفظ حریم شخصی دیگران، پرهیز از داده‌سازی، مجبور کردن دانشجو به افزودن نام استاد در مقاله‌ای که استاد نقشی در آن نداشته، ارسال مقاله به چندین مجله به صورت همزمان، زدن نام دوستان در مقالات، سرقت ادبی علمی مقالات دیگران، ذکر منبع‌های مقاله‌ای بدون داشتن آن منابع و همچنین چاپ مقالات دیگران به نام خود بدون هیچ زحمتی، از دیگر بی‌اخلاقی‌های مرسوم در حوزه مقاله‌نویسی است.
وی در پایان تأکید کرد: چنانچه گسترش علم همراه با اخلاق باشد، قطعاً ثمره آن برای سراسر دنیا اثربخشتر خواهد بود.
