به گزارش گروه بین الملل ایران اکونومیست، بازگشت دوباره «بنیامین نتانیاهو» در رژیم صهیونیستی به قدرت، انتظار تغییراتی را در سیاست‌های رژیم صهیونیستی به همراه خواهد داشت. چرا که تفاوت‌هایی که نتانیاهو در مقایسه با کابینه گذشته رژیم صهیونیستی، «نفتالی بِنِت» و «یائیر لاپید»، دارد این توقع را در محافل داخلی رژیم صهیونیستی به وجود آورده است که او بر همان مشی کابینه گذشته حرکت نکند. یکی از پرونده‌هایی که بسیاری از تحلیلگران انتظار تغییر در آن را دارند، پرونده روابط رژیم صهیونیستی با روسیه است.
اگرچه روابط رژیم صهیونیستی طی دو دهه گذشته همواره بر مدار همراهی روس‌ها با رژیم صهیونیستی حرکت کرده است اما مواضعی که کابینه گذشته رژیم صهیونیستی در قبال جنگ اوکراین اتخاذ کرد و تنش‌هایی که بین دو طرف در این دوره به وجود آمد، در کنار نیازی که صهیونیست‌ها به حمایت روسیه به ویژه در سوریه دارند، این موضع را جدی‌تر از قبل کرده است.
روابط رژیم صهیونیستی با روسیه در دوره جنگ اوکراین
روابط رژیم صهیونیستی با روسیه در دوره‌ای که جنگ اوکراین در آن در گرفته است دچار تحولات متعددی شده است. در آغاز جنگ، رژیم صهیونیستی با آنکه آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها از آنها انتظار حمایت جدی و کامل داشتند، موضعی خنثی اتخاذ کردند. صهیونیست‌ها مستقیماً روسیه را متهم به تجاوزگری نکردند؛ اقدامی که ایالات متحده و کشورهای اروپایی را به شدت عصبانی کرد. در همان دوره «نفتالی بنت» نخست وزیر وقت اعلام کرد حاضر است به عنوان میانجی وارد عمل شود و میانجی پایان جنگ بین دو طرف شود. در همان زمان بود که درخواست ولودیمیر زلینسکی، رئیس جمهور اوکراین برای سفر به سرزمین های اشغالی و کمک‌های تسلیحاتی با واکنش بدون پاسخ مقامات رژیم صهیونیستی روبرو شد.
در روزهای نخست جنگ مقامات سیاسی درجه اول رژیم صهیونیستی تلاش می‌کردند موضع خنثی اتخاذ کنند، مقامات درجه دوم و برخی شخصیت‌های شناخته شده و به ویژه رسانه‌های همراه با جریان چپگرا در سرزمین‌های اشغالی، موضع حمایتی از اوکراین و محکوم کردن روسیه را در پیش گرفته بودند.
این روند یکی به نعل و یکی به میخ تا زمان انحلال کنست رژیم صهیونیستی در خرداد گذشته ادامه داشت و با روی کار آمدن «یائیر لاپید»، نخست وزیر جایگزین به جای «نفتالی بنت» تا حد زیادی به سمت مقابله با روسیه تغییر جهت داد. همین امر موجب به وجود آمدن چالش جدی بین روسیه و رژیم صهیونیستی شد.
حالا روی کار آمدن دوباره «نتانیاهو» این سؤال را با خود به همراه دارد که با توجه به روابط نزدیک «نتانیاهو» با مقامات درجه اول روسیه به ویژه شخص ولادیمیر پوتین، آیا در زمان «نتانیاهو» باز هم تنور روابط دو طرف گرم خواهد شد؟ یا آنکه سردی و تنش در روابط به سیاق یکسال گذشته ادامه خواهد داشت؟
تفاوت «نتانیاهو» با نخست وزیران کابینه گذشته رژیم صهیونیستی
یک تفاوت جدی بین «نتانیاهو» با دو نخست وزیر کابینه گذشته رژیم صهیونیستی در این زمینه وجود دارد و آن هم روابط نزدیک «نتانیاهو» با مقامات کرملین است. یکی از اموری که در دوره حضور «نتانیاهو» در قدرت، کار را برای رژیم صهیونیستی تسهیل کرده است، روابط نزدیک فردی و خانوادگی است که او با مقامات کشورهای مختلف و لابی‌های داخل هر کشور برقرار کرده است. در این بین روسیه یکی از کشورهایی است که «نتانیاهو» روابط خیلی نزدیکی با مقامات آن دارد.
طی دوره یک دهه‌ای بحران سوریه، هرگاه اقدامات توسعه طلبانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی در سوریه عرصه روابط آنها با روسیه را تحت تأثیر قرار داد، «نتانیاهو» یا به روسیه سفر کرد و یا با یک ارتباط نزدیک آن مشکل را حل کرده است. این روش در دوره «نفتالی بنت» هم در آغاز بحران به کار گرفته شد و برخی محافل رسانه‌ای رژیم صهیونیستی آن را به لطف «نتانیاهو» دانستند.
حالا این انتظار وجود دارد که با روی کار آمدن دوباره «نتانیاهو» تنور روابط دو طرف گرم شود و برخی مشکلات به وجود آمده به خاطر روابط شخصی «نتانیاهو» با مقامات روس حل شود.
مشکلات «نتانیاهو» در روابط با روسیه
مشکلی که کابینه «نتانیاهو» در روابط با روسیه دارد وضعیت متفاوتی نسبت به یکسال قبل و پیش از جنگ اوکراین پیدا کرده است. حالا در این مقطع زمانی برخی تخریب های به وجود آمده در روابط دو طرف دیگر قابل جبران نیست و برخی مواضع نیز جزء رفتارهای راهبردی دو طرف است که نمی توانند برای بهبود روابط از آنها عبور کنند.
تخریب های جبران ناپذیر
به دلیل عبور صهیونیست‌ها از برخی خط قرمزها روابط مسکو-تل آویو تاحدی دچار آسیب شده است که برای روس‌ها قابل تحمل نیست. نمونه این رفتارها را می‌توان در ایجاد دو اردوگاه موقت برای انتقال یهودیان روسیه و اوکراین به فلسطین اشغالی دید که به شدت موجب عصبانیت روسیه شد. نتیجه این گونه رفتارهای رژیم صهیونیستی آن بود که مسکو نیز اقدامات مشابهی را برای پاسخ به صهیونیست‌ها در دستور کار قرار داد که نمونه این اقدام را می‌توان در ممنوعیت فعالیت شعبه «آژانس یهود» در روسیه توسط دومای روسیه مشاهده کرد. این گونه تخریب‌ها مجال و عرصه حرکت «نتانیاهو» با تمام روابط نزدیکش را محدود خواهد کرد.
مواضع راهبردی غیر قابل اغماض
شرایط روسیه در جنگ اوکراین، وضعیت نسبتاً با ثبات آنها را نشان می‌دهد. روس‌ها برای رسیدن به اهداف کامل خود در جنگ اوکراین اعلام کرده‌اند جنگ را ادامه خواهند داد و برهمین اساس تحلیلگران بر این باورند که این جنگ دست کم یکسال دیگر هم به طول خواهد انجامید. اما روس‌ها با این شرایط، نیروهای خود را در سوریه به شدت کاسته‌اند و تمام تمرکز خود را بر جنگ اوکراین قرار داده‌اند. این نوع حرکت روسیه در سوریه برای صهیونیست‌ها قابل تحمل نیست چرا که آنها خواستار ادامه حضور روس‌ها در سوریه و توسعه حضورشان در جنوب سوریه بوده‌اند و حالا این مشی راهبردی روسیه که از سوی روس ها قابل تغییر نیست به هیچ وجه با اهداف رژیم صهیونیستی همراستا نیست.
در وجه دوم جنگ روانی شدید رسانه‌های غربی بر دروغِ خرید پهپادهای ایرانی توسط روسیه و به کارگیری این پهپادها و تسلیحات ایرانی در جنگ اوکراین- که شامل رسانه ها و مقامات رژیم صهیونیستی نیز می شود- صهیونیست‌ها را به شدت به ستوه آورده است. نقطه مقابل این مسئله، وعده صهیونیست‌ها به اوکراین مبنی بر فروش سلاح و سامانه‌های دفاعی به این کشور است که این مسئله نیز به مذاق روس‌ها خوش نیامده است.
مواضعی از این قبیل که جزء رفتارهای راهبردی دو طرف است و امکان تغییر از جانب دو طرف در آنها وجود ندارد به شدت بازگشت روابط به گذشته و گرم شدن تنور روابط دو طرف را برای «نتانیاهو» سخت کرده است.
به نظر می رسد «نتانیاهو»- که به روابط نزدیک با مقامات کشورهای مختلف و حل مشکلات از این طریق مشهور است- در حل بحران روابط روسیه و رژیم صهیونیستی نتواند همانند دوره‌های گذشته قدرتش موفق باشد چرا که از یکسو تخریب‌هایی در روابط دو طرف به وجود آمده‌اند که به سادگی قابل جبران نیستند و از سوی دیگر نوع موضع گیری و تصمیم گیری راهبردی دو طرف به نقطه‌ای رسیده که تعارض زیادی بین آنها وجود دارد و عدم بازگشت از تصمیمات راهبردی، اجازه انعطاف در روابط و گرم شدن دوباره آن را گرفته است.
لذا به نظر نمی رسد که «نتانیاهو» همانند گذشته بتواند مشکلات رژیم صهیونیستی با روسیه را حل کند و دست کم در این مسیر مشکلاتی را پیشِ رو دارد که از وی زمان زیادی خواهد گرفت و در کوتاه مدت بعید به نظر می رسد نتیجه‌ای از آن به دست آید.
