به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از چاینادیلی، طبق گفته پیمانکاران بزرگ فضایی چین، این کشور قصد دارد در سال جاری حدود ۶۰ ماموریت پرتاب فضایی را انجام دهد.
طبق گزارش کار سالانه شرکت علوم و فناوری هوافضای چین، این کشور بیش از ۵۰ پرتاب را برای سال ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی کرده است.
این گزارش که توسط "ژانگ ژونگ یانگ"(Zhang Zhongyang) مدیرکل این شرکت دولتی اعلام شد و او در طی یک کنفرانس خبری گفت که پروازهای فضایی برنامه‌ریزی شده شامل ماموریت‌های سرنشین دار و ماموریت‌های رباتیک به ایستگاه فضایی تازه مونتاژ شده تیانگونگ و اولین پرواز موشک حامل لانگ مارچ ۶ سی است.
بیشتر پرتاب‌ها توسط خانواده موشک‌های حامل لانگ مارچ این شرکت انجام می‌شود در حالی که بقیه توسط موشک‌های سری اسمارت دراگون انجام می‌شود.
بر اساس این گزارش، علاوه بر پرتاب موشک، این شرکت همچنین به تحقیق و توسعه کاوشگر سیارکی "تیان ون ۲"(Tianwen ۲) و کاوشگر ماه "چانگ ای ۷"(Chang'e ۷) ادامه خواهد داد.
ماموریت "تیان ون ۲" قرار است در حدود سال ۲۰۲۵ پرتاب شود و طی آن یک کاوشگر روی یک سیارک منتخب برای جمع‌آوری نمونه‌ها و بازگرداندن آنها به زمین مستقر خواهد کرد.
ماموریت "چانگ ای ۷" نیز قرار است در حدود سال ۲۰۲۶ یک فضاپیمای پیچیده را در قطب جنوبی ماه فرود بیاورد تا آثاری از آب پیدا کند، محیط و آب و هوای آنجا و شکل زمین آن را بررسی کند.
یکی دیگر از شرکت‌های فضایی دولتی، شرکت علوم و صنایع هوافضای چین، قصد دارد با استفاده از موشک‌های سوخت جامد Kuaizhou ۱A و Kuaizhou ۱۱ حدود ۱۰ پرواز انجام دهد.
به گفته این شرکت، اگر این طرح به واقعیت تبدیل شود، سال ۲۰۲۳ به شلوغ‌ترین سال برای خانواده موشک‌های سوخت جامد Kuaizhou تبدیل خواهد شد.
چین ۶۴ پرتاب موشک در سال ۲۰۲۲ انجام داد. در طول پرتاب‌های سال گذشته، ۵۳ پرتاب توسط موشک‌های سری لانگ مارچ انجام شد، آکادمی فناوری پروازهای فضایی شانگهای ۳۰ مورد را انجام داد، در حالی که ۲۳ مورد توسط آکادمی فناوری وسایل پرتاب چین انجام شد. هر دو شرکت تابعه شرکت علوم و فناوری هوافضای چین هستند.
ناوگان خانواده موشک‌های سوخت جامد Kuaizhou پنج پرواز از جمله اولین ماموریت موفق مدل Kuaizhou ۱۱ را انجام داد. علاوه بر این، سه شرکت خصوصی موشک چینی سال گذشته چهار پرتاب را با مدل‌های موشکی خود انجام دادند که دو مورد از آنها به دلیل نقص فنی شکست خوردند.
از ۶۴ پرتاب چین، ۶۲ مورد موفقیت‌آمیز بود و تنها دو شکست در پرواز موشک Hyperbola-۱ و پرتاب موشک ZhuQue-۲ رخ داد. در ژوئیه ۲۰۱۹، شرکت آی‌اسپیس(iSpace) به نخستین شرکت خصوصی چینی تبدیل شد که با استفاده از موشک سوخت جامد چهار مرحله‌ای هایپربولا۱(Hyperbola ۱)، پرتابی را به مدار زمین انجام داد. از آن زمان به بعد، برخی کارها به خوبی پیش نرفته‌اند و دو شکست در سال ۲۰۲۱ با سومین شکست متوالی در پرتاب ۲۰۲۲ همراه شد.
چهارمین موشک هایپربولا۱ در ۱۳ مه از مرکز پرتاب ماهواره جیوکوان(JSLC) در صحرای گبی پرتاب شد. طبق یک فیلم، همه چیز در اوایل پرتاب به نظر خوب می‌رسید اما به جای تایید پرتاب، سکوت همه جا را فراگرفت. این شرکت مستقر در پکن، مفقود شدن موشک و محموله‌های آن را مورد تایید قرار داد و در ماه اکتبر فاش کرد که این شکست، ناشی از مشکل در سیستم کنترل وضعیت است.
از سال ۲۰۱۴ که چین بخش فضایی خود را به روی سرمایه‌های خصوصی باز کرد، تعدادی از شرکت‌های تجاری چینی ایجاد شدند. این شرکت‌ها تاکنون موشک‌های سوخت جامد ساده‌تر و نسبتا کوچکی را پرتاب کرده‌اند. در ۱۴ دسامبر وقتی که شرکت لنداسکیپ(Landspace) موشک سوخت مایع ژوک۲(Zhuque۲) خود را به فضا پرتاب کرد، روند این ماجرا تغییر یافت. این پرتاب، نخستین تلاش مداری برای پرتاب موشکی با سوخت متان در جهان بود که می‌توانست شرکت‌هایی مانند(SpaceX)، (Blue Origin) و(United Launch Alliance) را شکست دهد.
با وجود این، ژوک۲ نتوانست به مدار نزدیک شود. مرحله نخست موشک عملکرد خوبی داشت، اما مشکلی که بر مرحله دوم تاثیر گذاشت، باعث شد که ۱۴ ماهواره همراه موشک نتوانند به سرعت مداری دست یابند و در اقیانوس سقوط کردند.
