این بازیگر و کارگردان تئاتر در گفتگو با ایران اکونومیست توضیحاتی درباره حضورش در این اثر نمایشی ارایه داد و عنوان کرد صحنه تئاتر می‌تواند فضای مناسبی برای طرح مسائل اجتماعی باشد.
او که به جز بازیگری تجربه کارگردانی چند اثر نمایشی را هم دارد، در پاسخ به این پرسش که بین کارگردانی و بازیگری، کدام یک برای اولویت دارد، توضیح داد: همیشه هم بازیگری و هم کارگردانی برایم در اولویت بوده است ولی ظاهرا بعد از ۳۰ سال فعالیت در تئاتر خدا را شکر هنوز حرفه‌ای نشده‌ایم و جزو اولویت‌های دوستان برای گرفتن نوبت اجرا نیستیم و به همین دلیل همه متونی که برای اجرا پیشنهاد داده‌ام، رد شده‌اند.
زارعی، بازیگری را هم یکی از دغدغه‌های اصلی خود خواند و افزود: خوشبختانه در تمام این سال‌ها دوستان محبت داشتند و همیشه پیشنهادهای بازیگری گوناگونی داشته‌ام ولی برایم مهم بوده که دغدغه دوستانِ کارگردان چقدر با دغدغه‌های من هماهنگ بوده است. به هر حال جدای از بحث اقتصادی، همه بچه‌های تئاتر مشتاق کار هستند اما باید دید شرایط چقدر مساعد است.
این بازیگر که نقش محوری نمایش «عبدالرضا» را بازی می‌کند، درباره جذابیت‌های این نقش گفت: اولین نکته‌ای که برای هر بازیگری مهم است، این است که نقش تازه‌اش با نقش‌های قبلی تفاوت داشته باشد. در دوره‌ای، همیشه نقش‌هایی مشابهی بازی کردم که همه در یک ژانر خاص بود و این به بی‌تجربگی‌ام در انتخاب نقش بازمی‌گشت اما کم کم متوجه شدم باید نقش‌های متفاوتی را بازی کنم و در انتخاب نقش‌هایم دقت بیشتری داشته باشم.
او اضافه کرد: بعد از خواندن نمایشنامه «عبدالرضا» متوجه شدم تا به حال نقش پدری را که دو پسر جوان دارد، بازی نکرده‌ام. شاید هنوز خود را جوان می‌دانم ولی گویی دیگر به دهه‌هایی پا گذاشته‌ام که باید نقش پدر و پدربزرگ را بازی کنم! طبیعتا نمایشنامه به عنوان اولین معیار تصمیم‌گیری، جذابیت‌های لازم را داشت و در وهله بعدی هم نقش پیشنهادی، کارکتر محوری کار بود که همیشه برایم جذابیت داشته است چون خود من به عنوان نقش اول همیشه روی صحنه به نوعی کارگردانی می‌کنم و اجازه نمی‌دهم ریتم کار از دست برود و سومین معیار من برای بازی در این نمایش حضور هومن رهنمون به عنوان کارگردان است که انسانی است بسیار با اخلاق و با سواد و همیشه تحلیل درستی از اثر هنری و وضعیت جامعه دارد.
زارعی با اشاره به اینکه تعداد زیادی از آثاری که با موضوع دفاع مقدس اجرا می‌شوند، کیفیت چندان بالایی ندارند، ادامه داد: قبلا در آثار حوزه دفاع مقدس بازی نکرده بودم چون معمولا سطح کیفی قابل قبولی نداشتند ولی بعد از خواندن نمایشنامه «عبدالرضا» متوجه شدم که با اندک تغییراتی، به یک اثر خوب تبدیل می‌شود و حالا به نمایشی تبدیل شده که می‌توانیم سرمان را بالا بگیریم و به آن افتخار کنیم.
او درباره تجربه بازی در مقطع اجتماعی فعلی توضیح داد: اگر قرار است به جامعه‌ای آزاد برسیم، هر کس باید بتوان آزادانه دیدگاه خود را درباره مسائل گوناگون مطرح کند و دموکراسی، زاییده آزادی تفکرات است. بنابراین شخصا با هیچ دیدگاهی مخالف نیستم چون عقاید ما هم در طول زمان ممکن است تغییر کند. اما مسلما با اتفاقاتی که رخ داده، هیچ انسان آزاد اندیشی نیست که آزرده نشود تا جایی که شخصا گاهی تحمل پیگیری اخبار را ندارم و امیدوارم زودتر خردمندانی وارد عمل شوند و شرایط را به سمت و سویی ببرند که رضایت حداکثری حاصل شود و مردم به خواسته‌هایشان برسند اما کاملا با تعطیلی تئاتر مخالفم.
او در این باره گفت: اگر از روز اول اجاره نمی‌دادیم بابت هر اتفاقی تئاتر را تعطیل کنند، چه بسا امروز به جایی رسیده بودیم که می‌توانستیم خیلی از دغدغه‌های جدی‌مان را روی صحنه تئاتر بازگو کنیم اما متاسفانه فعلا چنین چیزی مقدور نیست در حالیکه در جنگ‌های جهانی هم تئاتر تعطیل نشده است. بنابراین تعطیلی آن اشتباه است. ما گاهی از سر احساسات تصمیم‌هایی می‌گیریم که کوتاه مدت را پوشش می‌دهد. پیش از این هم چنین تصمیم‌هایی گرفته بودیم مثل اینکه به مناسبت درگذشت استاد سمندریان که پدر تئاتر ایران است، تئاتر را تعطیل کردیم. در حالیکه این تعطیلی پیش‌برنده نیست بلکه همین صحنه‌های تئاتر می‌تواند محلی برای طرح مسائل اجتماعی باشد و چه بسا اگر این اتفاق درست افتاده بود، به این وضعیت نمی‌رسیدیم. شخصا معتقدم هر دو گروه در شکل‌گیری شرایط اجتماعی امروز مقصر هستند، حال یا باید در صدد جبران خطاهای خود بربیاییم یا اینکه به همین وضعیت تنازع‌آمیز ادامه بدهیم.
نمایش «عبدالرضا» به کارگردانی هومن رهنمون با بازی افشین زارعی، سیروس کهوری نژاد، محمداقبال رجبی، آرزو صرّاف رضائی، علی یارلو، احمد مطوری، مسعود احمدی، بهرنگ رهنمون از روز پنجشنبه ۲۴ آذر ساعت ۲۰ در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر اجراهای خود را آغاز کرده است.
