به گزارش ایران اکونومیست، رسانه‌های غربی اخیراً پر شده بودند از روایت آنچه که اعتراضات مردمی نسبت به سیاست‌های دولت چین توصیف می‌کنند و برخی از این رسانه‌ها اعتراضات ناشی از قرنطینه کرونایی در این کشور شرق آسیا را اعتراضاتی علیه نظام سیاسی چین به تصویر می کشند.
ماجرا چه بود؟
در چند ماه اخیر اتخاذ سیاست های سخت گیرانه از جمله قرنطینه برای جلوگیری از اوج گیری شیوع ویروس کرونا در چین، نارضایتی عمومی را به همراه داشته است. بعد از حادثه آتش سوزی در ارومچی سین کیانگ و جان باختن ده نفر از شهروندان، شواهدی مبنی بر عدم امکان امداد رسانی به این افراد به علت قرنطینه ها ارائه شد.
رادیو آزاد آسیا در این باره نوشت: حداقل 10 نفر در آتش سوزی در اورومچی، مرکز منطقه خودمختار سین کیانگ اویغور در 24 نوامبر کشته شدند، در حالی که گزارش ها مبنی بر اینکه قرنطینه های محلی مانع نجات و فرار افراد گرفتار شده است.
خبر آتش‌سوزی و تأخیر خودروهای آتش‌نشانی در رسیدن به محل حادثه، با مردم چین خسته از سیاست دولت برای مقابله با ویروس کرونا طنین انداز شد و اعتراضاتی را در حداقل ده‌ها شهر چین برانگیخت.
این رادیو در تلاش برای حساس کردن بیشتر توجهات به اتفاق با توجه به مشکلات موجود میان دولت پکن و اقلیت اویغورهای ساکن سین کیانگ، در ادامه افزود:رسانه های چینی هویت قربانیان این آتش سوزی را گزارش نکردند. با این حال، مقامات اداره آتش نشانی ارومچی و کارکنان اداره امنیت دولتی ارومچی به رادیو آسیای آزاد تایید کردند که کشته شدگان همگی اویغور بودند.
با توجه به ادعاهای پیشین که در مورد رفتار نامناسب حکومت چین با اقوام اویغور مطرح شده بود حساسیت رسانه‌ای نسبت به فاجعه مذکور افزایش یافت. این مسئله سبب شد تا عده از مردم برای به نشانه سوگواری برای جان باختگان راهپیمایی هایی را در سطح کشور برگزار کنند که همین راهپیمایی بستری برای اعلام اعتراضات نسبت به اعمال سیاست 'کووید صفر' و آسیب های ناشی از آن از جمله فشار اقتصادی بر مردم شد
رسانه‌های غرب و روایت جهت‌گیری سیاسی اعتراض بهداشتی
رسانه ها و شبکه های غربی با متمرکز شدن بر نقاط خاصی از اعتراضات و پررنگ کردن آن، عدم رضایت از قرنطینه‌ها و سخت گیری های مربوط به کووید-19 را اعتراضی بهداشتی با جهت گیری سیاسی خواندند.
هفته نامه اکونومیست در این باره نوشت: سیاست کووید صفر شی جین پینگ یک بحران بهداشتی را به یک بحران سیاسی تبدیل کرده است. در حال حضر آقای شی میان یک بیماری وحشتناک که هنوز ادامه دارد و قرنطینه های غیر محبوب و پرهزینه گیر افتاده و راه حلی ندارد.
بی بی سی چینی نیز به نقل از دختر یکی از قربانبان حادثه تیتری با این مضمون تنظیم کرد که «آتش سوزی ارومچی تقصیر دولت است.»
با این حال هسته اصلی این اعتراضات مسئله قرنطینه است و مسائل دیگر از جمله آزدی بیان و آزادی خبر رسانی در حاشیه آن بیان شدند اما در تصویر ارائه شده توسط رسانه های غربی سعی میشود اعتراض به کلیت ساختار حزب کمونیست چین در محوریت قرار داشته باشد و سیاست های مربوط به کنترل اپیدمی تنها بهانه ای برای این اعتراضات به نظر برسند.
چرایی غلبه روایت رسانه‌ای غرب در این جنگ شناختی
به نظر می‌رسد غرب در تلاش است تا به وسیله قدرت نرم و به بهانه حمایت از آزادی و حقوق بشر در پکن فشار بر روی حزب کمونیست چین را افزایش دهد. در این میان، نبود روایت رسانه های داخلی چین، قدرت عمل غرب را در این زمینه افزایش داده است و روایت رسانه‌ای غرب در شکل دهی ادراک جهانی نسبت به این اتفاق به خاطر فقدان روایت از درون چین غلبه پیدا می‌کند.
در سال های اخیر قدرت رسانه‌ای به ابزار مهمی برای غرب در جهت اعمال فشار بر مخالفان تبدیل شده است که در نبود روایت داخلی مناسب از وضع موجود بیشترین بهره را برای جهت دادن افکار عمومی ملت های مختلف در مسیری که منافع غربی تامین شود، می‌کند.
با تمام مواردی که به آنها اشاره شد در خصوص اعتراضات مردم چین، در ابتدا باید این مسئله را در نظر گرفت که این بزرگترین اعتراضات برگزار شده از نظر جمعیتی در چین بعد از واقعه میدان «تیان آن من» است، اما از آنجا که مدت زیادی از آن نمی گذرد، ارائه نظر قطعی درباره اینکه این اعتراضات به کدام جهت می روند، دشوار است.
با این حال کاملا مشهود است که رسانه های غربی سعی در آشفته تر نشان دادن وضع کشور چین از آنچه واقعا هست دارند.
