به گزارش گروه علم و آموزش ایران اکونومیست از وبگاه سایِنس اَلِرت (Science Alert)، آب شیرین کافی برای جریان‌یافتن در سیاره زمین وجود ندارد و انتظار می‌رود این مشکل در سال‌های آتی بدتر شود. بازیافت و محدودکردن مصرف آب، تنها راه پاسخ به نیاز روزافزون مردم به آن است. دانشمندان برای رفع نیازهای ما باید منابع جدیدی از این مایه حیات بیابند.
در حال حاضر، یکی از منابع دست‌نخورده، بخار آب روی سطح اقیانوس‌ها است که تقریباً نامحدود است. پژوهشی که به‌تازگی انجام شده است نشان می‌دهد که چگونه می‌توان این بخار را به آب آشامیدنی تبدیل کرد.
پراوین کومار (Praveen Kumar)، یکی از پژوهشگران از دانشگاه ایلینوی در اوربانا شَمپِین در آمریکا، می‌گوید: در نهایت، باید راهی برای افزایش ذخیره آب شیرین پیدا کنیم؛ زیرا آب ذخیره‌شده و بازیافت‌شده از منابع موجود، هرچند لازم است، اما برای رفع نیازهای انسان کافی نخواهد بود. فکر می‌کنیم روش جدید پیشنهادی می‌تواند این کار را در مقیاس‌های بزرگ انجام دهد. ساختار پیشنهادی با ابعاد حدود ۲۱۰ متر عرض و ۱۰۰ متر ارتفاع ( تقریباً به ارتفاع یک کشتی تفریحی بزرگ)، از چرخه طبیعی آب تقلید می‌کند و آب را منتقل، متراکم و جمع‌آوری می‌کند.
هوای مرطوب از بالای سطح اقیانوس به ساحلی در نزدیکی آن منتقل می‌شود و در آنجا سیستم‌های خنک‌کننده، بخار آب را به مایع متراکم تبدیل می‌کنند. پژوهشگراین این تیم می‌گویند که همه این مراحل، با انرژی‌های تجدیدپذیر بادی یا خورشیدی انجام می‌شوند.
پژوهشگران جزییات طرح خود را ارایه نکرده‌اند؛ اما اعداد و ارقام را درباره میزان رطوبت استخراج‌شدنی در ۱۴ محل در سراسر جهان مشخص کرده‌اند. حتی یکی از این تأسیسات به طور بالقوه می‌تواند متوسط نیاز روزانه حدود ۵۰۰ هزار نفر را به آب آشامیدنی تأمین کند.
در حال حاضر، کارخانه‌های نمک‌زدایی در بسیاری از نقاط جهان فعالیت می‌کنند تا نمک‌های محلول را از آب دریا حذف کنند.
فرانسینا دومینگِز ( Francina Dominguez)، یکی از پژوهشگران، می‌گوید: این کار قبلاً انجام نشده است و فکر می‌کنم به این دلیل است که پژوهشگران بر راه‌حل‌های مبتنی بر خشکی تمرکز کرده‌اند؛ اما پژوهش ما نشان می‌دهد که گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند.
آب شیرین، که برای آشامیدن، حمام‌کردن و آبیاری لازم است، فقط سه درصد از آب های جهان را تشکیل می‌دهد و بیشتر آن بسیار آلوده یا دسترس‌ناپذیر است. چندین پروژه امیدوارکننده دیده‌ایم که ممکن است دسترسی ما را به منابع آب شیرین افزایش دهند؛ اما همچنان منتظر یک فناوری هستیم که بتواند در مقیاس بزرگ‌تر این کار را انجام دهد.
کمبود آب سالم و آشامیدنی بیشترین ضربه را به فقیرترین مردم جهان می‌زند و اثرات مخربی بر سلامت، امنیت و درآمد آن‌ها دارد. چیزی شبیه به سیستمی که در این پژوهش پیشنهاد شده است، قابلیت ایجاد یک تفاوت عظیم را بدون آسیب‌رساندن به اکوسیستم‌ها (بوم‌سازگان‌ها) یا محیط اطراف دارد.
پژوهشگران پیامدهای بالقوه تغییرات اقلیمی و خشک‌ترشدن مناطق خشک را نیز در این پژوهش نظر گرفتند و به این نتیجه رسیدند که سیستم آن‌ها حتی با گرم‌شدن جهان نیز پایدار خواهد بود.
یکی از پژوهشگران می‌گوید: پیش‌بینی‌های اقلیمی نشان می‌دهد که شار (flux) بخار اقیانوس تنها با گذشت زمان افزایش می‌یابد و حتی منبع آب شیرین بیشتری را فراهم می‌کند؛ بنابراین، این فناوری با توجه به تغییر اقلیم هم اجراشدنی خواهد بود.
این پژوهش، یک روش بسیار لازم و مؤثر برای سازگاری با تغییرات اقلیمی ارایه می‌کند؛ به‌ویژه برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر که در مناطق خشک و نیمه‌خشک جهان زندگی می‌کنند.
