او که تجربه تهیه کنندگی برنامه ای چون «دکتر سلام» را برای تلویزیون دارد، تاکید می کند: استفاده از چهره ها در برنامه «بالان» به صرف چهره بودن افراد نیست؛ بلکه اگر سراغ چهره ای رفته اند، درام زندگی اش را هم جستجو کرده اند.
برنامه گفت وگو محور «بالان» تولید جدید گروه خانواده شبکه دو سیماست که با هدف ایجاد انگیزه و امید دوشنبه شب ها ساعت ۲۲ و ۳۰ دقیقه به روی آنتن می رود.
وحید رستگار، تهیه کننده برنامه «بالان» در گفت‌وگویی با ایران اکونومیست درباره القای امید در این برنامه، خاطرنشان کرد: امید همیشه در همه جهان بسیار مستمرثمر و پرفایده است. ما امید را در همه مشاغل جامعه در برنامه «بالان» بررسی می کنیم. از بیماری گرفته تا ورشکستگی های شغلی و هر اتفاق تلخی که در زندگی افراد افتاده و با امید خودشان را کمک کردند. برنامه ما بیشتر از بیمارانی که مدت زیادی با بیماری سرطان مبارزه کرده اند و این بیماری را شکست دادند صحبت می کند و در این زمینه بیشتر به سراغ زندگی فردی افراد می رویم.
این تهیه کننده اضافه کرد: طبق آمار، خیلی از افرادی که دچار چنین بیماری هایی می شوند خیلی زود به فکر خودکشی می افتند و از همه دنیا ناامید می شوند اما ما سراغ آنهایی می رویم که با امید این بیماری را شکست داده اند و پایش ایستادند. خودم به عنوان تهیه کننده نمونه بارزی هستم و جزو افرادی بودم که در دوره ای تمام سرمایه ام را از دست دادم و بیکار شدم و واقعاً راه به جایی نداشتم تا اینکه در زندگی ام جرقه ای خورد و امید به وجودم بازگشت. از طرفی خودم هم تلاشم را چندین برابر کردم تا توانستم ناامیدی را پشت سر بگذارم.
وحید رستگار تهیه کننده «بالان»از منفی بافی پرهیز کردیم
رستگار با تاکید بر لزوم امیدبخشی در همه جوامع اظهار کرد: بحث امید در هر جامعه ای نیاز است؛ چه جامعه ای که حالش خوب است و چه جامعه ای که حالش بد باشد. ما سعی کردیم در برنامه «بالان» به طور جد از منفی بافی پرهیز کنیم و فقط به بینندگانمان امید بدهیم؛ آن هم با افراد واقعی که مسیرهای سختی را در زندگی شان طی کرده اند نه با شعار. ورزشکاری که شکست خورده، فردی که با مدرک دکترا در اسنپ مشغول به کار شده است، معلولی که دو دست ندارد اما نقاش فوق العاده ای است و ... اما همچنان روزنه امید در وجودشان زنده است.
تهیه کننده «بالان» درباره سوژه های برنامه هم توضیح داد: برنامه ما یک گروه شش نفره دارد که با جمع آوری مستندات، سوژه های خاص و واقعی پیدا می کنند تا برای بینندگان جذابیت داشته باشند.
وی در پاسخ به این پرسش که شبکه تا چه حد دستتان را برای پرداخت به سوژه های خاص باز گذاشت و آیا محدودیتی هم داشتید؟ خاطرنشان کرد: برنامه «بالان» از ابتدای سال ۱۴۰۱ شروع شده و تا الان دو سری از برنامه ضبط شده است. سری سوم نیز در حال آماده سازی است. «بالان» به سبب گفت و گو محور بودنش چالش به خصوصی به غیر از امید نداشته و اگر هم چالشی در برنامه اتفاق افتاده باز به بحث امید برمی گردد نه به معنای خاص چالش. خداراشکر شبکه دو هم نظر مساعدی نسبت به مهمان های ما داشت و هم اینکه طی این مدت کاملا با ما همراه بود و مشکل خاصی نداشتیم.
چرا در تلویزیون گفت وگوهای چالشی نداریم؟
او که تجربه تهیه کنندگی برنامه هایی چون دکتر سلام، جمعتون جمعه، یک فنجان سلامت و نبض دو را برای تلویزیون داشته درباره اینکه چرا در سال های اخیر تلویزیون از ساخت گفت وگوهای چالش برانگیزی همچون صندلی داغ، شب شیشه ای و مثلث شیشه ای، کوله پشتی و ... امتناع کرده است، توضیحاتی را ارائه کرد.
رستگار در این زمینه یادآور شد: ما زمانی یک برنامه با عنوان «گفتگوی تنهایی» داشتیم که خود آدم ها درونشان را به چالش می کشیدند یا برنامه ای مثل «مثلث شیشه ای» که آقای رشیدپور اجرای آن را بر عهده داشت و به نوعی به چالش کشیدن آدم ها بود. اما گاه برخی از این برنامه ها از رویکرد اصلی خود فاصله گرفته اند؛ به عنوان مثال در برنامه ای از خانم سحر قریشی سوالی پرسیدند که به نظرم چالش نبود، بلکه از سر بی دانشی چنین پرسشی مطرح شد. به نظرم برخی از این اتفاقات اسمش چالش نیست. شاید دیگران نگاه چالشی به محتوا داشته باشند اما واقعاً اینطور نیست. در عین حال هم یادآوری می کنم که جای برنامه های چالشی همچون «صندلی داغ» واقعاً در تلویزیون ما خالی است و به طور جدی به اینگونه برنامه ها نیاز داریم.
این تهیه کننده در ادامه در توضیح نام برنامه «بالان» هم گفت: بالان به معنی رو به بالا، بالارونده و رو به رشد است. حتی نگاه تیتراژمان هم به همین بحث رشد کردن ختم می شود؛ بنابراین همه چیز در بالان از امید نشات گرفته است.
گفت وگو با چهره ها تا کی؟
وی در ادامه با این پرسش مواجه شد که طی این سالها برنامه‌های گفت‌وگو محور تلویزیون با حضور چهره ها شدت گرفت و بعضا با انتقاداتی هم همراه شد؛ بالان دارای چه مشخصه ای است که آن را نسبت به سایر برنامه هایی از این دست متفاوت می کند؟
رستگار پاسخ داد: تفاوت بالان نسبت به همه برنامه های روی آنتن تلویزیون اولا این است که واقعاً این روزها کدام برنامه به معنای خاص به امید می پردازد؟ من نمی خواهم خدایی ناکرده قضاوتی داشته باشم چون هر برنامه رویکرد خودش را دارد اما اگر ما هم از چهره های هنری و ورزشی استفاده می کنیم رویکردمان استفاده از افراد، صرف چهره بودنشان نیست.
او تاکید کرد: ما برای انتخاب چهره ها درام زندگی شان را جستجو کرده ایم. به عنوان مثال هر کدام از هنرمندانی که در برنامه ما حضور داشتند میزبان برنامه هم بوده اند و درام زندگی شان برای ما مهم بود. دایی بنده مرحوم کریم اکبری مبارکه، بازیگر باسابقه عرصه سینما و تلویزیون که بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت، خودش یک چهره بود. یادم هست آن زمان که ایشان در تلویزیون پرکار بودند تلویزیون فقط شبکه یک و دو را داشت و در سال ۶۴ خود من هم از طریق ایشان وارد تلویزیون شدم و با بازیگری کارم را شروع کردم.
چرا برنامه های انگیزشی به مناسبت ها محدود می شود؟
رستگار سپس با طرح این پرسش که چرا برنامه هایی با رویکرد امیدبخشی، در مناسبت هایی مثل ماه مبارک رمضان بیشتر مورد توجه قرار می گیرند؟ ادامه داد: در برنامه ما افرادی می آیند که مستند زندگی شان را تعریف می‌کنند. متاسفانه بعضا به اینگونه برنامه ها در مناسبت هایی مثل ماه رمضان توجه خاصی می شود؛ این در حالی است که باید ساخت این برنامه ها همیشگی باشند. امید همیشه نیاز مردم است. خداراشکر تا به حال بازخوردهای برنامه بالان خوب بوده و مخاطبان برنامه را دنبال می کنند. تقریباً همه برنامه های این روزهای تلویزیون از روزمرگی ها می گویند، اینکه چه چیزهایی برای بدن مفیدند، چه چیزهایی بخوریم یا نخوریم و ... اما بالان از امیدی می گوید که مردم واقعاً به خصوص در این شرایط به آن نیاز دارند.
زمانی «دکتر سلام» یکی از پربیننده های صداوسیما بود
تهیه کننده بالان در پایان به برنامه پزشکی «دکتر سلام» اشاره کرد و گفت: طی مدتی که تهیه کنندگی دکتر سلام را عهده دار بودم، از ابتدای کرونا تا فروردین ماه ۱۴۰۱، این برنامه جزو پربیننده ترین برنامه های سازمان صداوسیما شد اما الان فکر می کنم آمار بینندگانش پایین آمده است. ما در برنامه «جمعمون جمعه» هم حدود ۸۰ بازیگر داشتیم که آن هم در قالب کمک به همنوع بود و در آن هم به مخاطبان حال خوب می دادیم.
