به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از آی‌ای، بر اساس اعلام شرکت ایرباس، این شرکت در حال مهندسی مخازن ذخیره هیدروژن برودتی جدید برای پشتیبانی از هواپیماهای آینده است که با سوخت هیدروژن مایع کار می‌کنند.
ایرباس این هواپیماها را قلب‌های سرد می‌نامد و در مرکزیت برنامه هواپیماهای جدید مبتنی بر هیدروژن خود موسوم به ZEROe قرار دارند.
این شرکت در وبلاگ خود آورده است: هیدروژن کلید مأموریت ما برای عرضه هواپیماهای فاقد آلایندگی به بازار تا سال ۲۰۳۵ است، اما باید در دمای فوق‌العاده سرد منفی ۲۵۳ درجه سانتیگراد ذخیره شود. استفاده از این فناوری به معنای توسعه مخازن ذخیره هیدروژن برودتی خلاقانه و نوآورانه است. خوشبختانه ما تیم‌هایی در شرکت خود داریم که مجموعه‌ای از مهارت‌ها را برای ایجاد آنها دارند.
ایرباس در ادامه توضیح می‌دهد که دو فناوری اساسی وجود دارد که یک هواپیما را قادر می‌سازد مستقیماً با هیدروژن پرواز کند: نیرو دادن به موتور با احتراق هیدروژن از طریق موتورهای توربین گاز اصلاح‌شده یا استفاده از سلول‌های سوختی هیدروژنی برای ایجاد نیروی الکتریکی. گزینه دیگر نیز یک رویکرد ترکیبی است که از ترکیبی از هر دو فناوری استفاده می‌کند.
هیدروژن باید خیلی سرد نگه داشته شود
ایرباس می‌گوید: صرف نظر از این گزینه‌ها، پای یک موضوع ثابت در میان است و آن این که هیدروژن باید بسیار سرد نگه داشته شود. هیدروژن در چنین هواپیمایی باید در دمای منفی ۲۵۳ درجه سانتیگراد نگهداری شود و در تمام طول پرواز به طور مداوم این دما حتی زمانی که مخازن خالی می‌شوند، حفظ شود.
به همین دلیل است که مخازن ذخیره‌سازی هواپیماهای هیدروژنی جزء ضروری و حیاتی پروازهای آینده با سوخت هیدروژن هستند. با این حال، مهندسی آنها دشوار است، زیرا کاملاً متفاوت از هواپیماهای سنتی هستند.
ایرباس برای توسعه این مخازن حدود ۱۵ ماه پیش مرکز توسعه انتشار صفر(ZEDCs) را در نانت فرانسه و برمن آلمان تأسیس کرد که مسئولیت پیشبرد این فناوری جدید را بر عهده دارند. مخازن در نانت تولید می‌شوند و جعبه‌های سرد که وظیفه به شکل گاز درآوردن هیدروژن مایع را بر عهده دارند، در برمن تولید می‌شوند.
کریس ردفرن رئیس بخش ساخت این مخازن می‌گوید: این یک گواه واقعی بر کار تیمی در سراسر سایت‌های ما است که شاهد تولید اولین مخزن به این سرعت باشیم. ما می‌خواهیم این مخازن را برای کارایی بیشتر بهینه کنیم و ردپای زیست‌محیطی آن را کاهش دهیم. هرچه باشد، یک هواپیمای بدون آلایندگی باید در طول چرخه عمر خود تا حد امکان نزدیک به انتشار آلایندگی صفر باشد.
قدم‌های بعدی
مهندسان ایرباس می‌گویند که قدم بعدی این است که به نمونه اولیه با دید انتقادی نگاه کنیم و از خود بپرسیم که چه کاری را می‌توانیم بهتر انجام دهیم. این گروه، بینش و داده‌های آزمایشی را از مدل اول جمع‌آوری می‌کند تا روی نمونه اولیه دوم کار کند که با هیدروژن پر می‌شود.
اهداف اصلی گروه سازنده این مخازن به حداکثر رساندن فضا، بهبود عملکرد و ساده‌سازی فرآیند تولید است. ساخت و آزمایش این نمونه اولیه حدود یک سال دیگر طول می‌کشد و هدف نهایی این است که تا سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸ یک مخزن آماده نصب در هواپیمای A۳۸۰ باشد.
ایرباس در پایان گفت: این پروژه، پروازهای ما را متحول می‌کند و پایداری را به خط مقدم صنعت می‌آورد. ما مدام به دنبال استفاده از فناوری‌های نوآورانه هستیم تا به ما کمک کنند به هدف خود در ارائه هواپیماهای بدون آلایندگی به بازار تا سال ۲۰۳۵ دست یابیم.
