به گزارش ایران اکونومیست، در تئاتر ما آثار بسیار معدودی درباره فوتبال یا با بهره‌گیری از روش‌های این مسابقه ورزشی اجرا شده‌اند. با این حال حسن معجونی، بازیگر و کارگردان تئاتر که هر از گاهی هم دست به قلم می‌شود و نمایشنامه‌ای می‌نویسد، یکی از هنرمندانی است که تصمیم داشت در قالب یک اثر نمایشی به فوتبال و اتفاقات آن توجه نشان دهد ولی نمایش او اجازه اجرا پیدا نکرد و حالا که ۱۰ سال از آن ماجرا می‌گذرد، همزمان با برگزاری جام جهانی ، فرصت را مناسب دیدیم تا به این ماجرا بپردازیم.
کسانی که در سال‌های قبل‌تر پیگیر رویدادهای تئاتری بوده‌اند، به یاد دارند که گروه تئاتر لیو به سرپرستی حسن معجونی، حدود ۱۰ سال پیش فستیوالی پژوهشی را با نام منولیو برگزار می‌کرذند. فستیوالی برای نگارش و اجرای نمایشنامه‌های مونولوگ که در پایان هر جلسه نیز یک نشست پژوهشی برگزار می‌شد. این برنامه با بودجه این گروه نمایشی و بدون بهره‌گیری از بودجه دولتی در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شد.
تعدادی از نمایشنامه‌نویسان به انگیزه برگزاری این برنامه دست به قلم شدند و برای اولین بار نمایشنامه‌ای مونولوگ نوشتند.
از جمله نویسندگانی که در این برنامه شرکت کردند، محمد رضایی‌راد، محمد یعقوبی، محمد چرم‌شیر، حسن معجونی، مهسا محبعلی، مهدی کوشکی و ... بودند.
حسن معجونی، سرپرست گروه تئاتر لیو ، قرار بود ۱۰ سال پیش نمایش «کاسیاس فردوسی‌پور» را به عنوان یکی از آثار همین پروژه اجرا کند اما این نمایش مجوز اجرا نگرفت و هنوز هم بعد از این همه مدت معلوم نشده است که چرا شورای نظارت و ارزشیابی وقت، به این کار اجازه اجرا نداد.
قرار بود نمایش «کاسیاس فردوسی‌پور» با بازی حبیب رضایی روز هفتم مرداد سال ۱۳۹۱ یک تک‌اجرا در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران داشته باشد.
حسن معجونی که خود نگارش این متن را بر عهده داشت، همان زمان درباره دلایل منتفی شدن اجرای این نمایش به ایران اکونومیست گفته بود: «روز چهارم مردادماه شورای نظارت و ارزشیابی متن ما را رد کرد و حتی اصلاحیه هم نداد. به گفته رییس شورا، سه نفر از بازخوانان این شورا متن ما را خواندند و هر سه آن را رد کردند و معتقد بودند، چنین متنی را نمی‌توان اجرا کرد. »
معجونی با بیان اینکه این مونولوگ درباره فوتبال و مهاجرت است، اظهار کرد: «موضوع این مونولوگ چیزی نبود که قابل اجرا نباشد، بلکه درباره اتفاق‌های فوتبال بود که همه درباره آن صحبت می‌کنند؛ اما نمی‌دانم چرا متن را رد کردند. »
نکته قابل تامل اینکه پس از رد شدن متن، فرصتی به گروه اجرایی داده نشد تا کارشان را تمرین کنند و شورای نظارت بعد از بازبینی، درباره اجرای آن تصمیم‌گیری کند.
از آنجاکه آثار پروژه منولیو هر کدام یک تک‌اجرا در سالنی کوچک و با حضور تماشاگرانی بسیار محدود داشتند، این اندازه سختگیری در صدور مجوز غریب می‌نمود.
این نمایش به هر حال یکی از بی‌شمار نمایشنامه‌هایی است که در کشوی میز نویسندگان به امید دیده شدن و جان گرفتن روی صحنه باقی مانده است.
