به گزارش ایران اکونومیست، «کلود مونه» یکی از پرآوازه‌ترین هنرمندان جهان است. آثار او مظهر جنبش محبوب «امپرسیونسیم» محسوب می‌شوند. «امپرسیونیسم» در حوالی ۱۸۶۰ میلادی در فضای شهری و صنعتی پاریس شکل گرفت. نقاشان امپرسیونیست همچون «مونه» بر ثبت لحظات گذرا تمرکز داشتند. این گروه از نقاشان تلاش می‌کردند تغییرات نور و رنگ در ساعات و آب و هوای مختلف را به تصویر بکشند. هدف در حقیقت به تصویر کشیدن یک لحظه مشخص بود. با در نظر گرفتن تمامی این ویژگی‌ها نقاشی «نیلوفرهای آبی» این هنرمند شاهکار امپرسیونسیت به شمار می‌رود.
«کلود مونه» تابلو «نیلوفرهای آبی» را در سال ۱۹۰۶ میلادی و در سن ۶۶سالگی خلق کرد. او در زمان خلق این نقاشی یک هنرمند چیره‌دست با بیش از ۴۰ سال تجربه بود. «نیلوفرهای آبی» یک تابلو نقاشی رنگ روغن با ارتفاع ۸۹.۹ و عرض ۹۴.۱ سانتی‌متر است. سوژه این نقاشی گل‌های نیلوفر آبی است که بر روی آب شناورند، اما نگذارید سادگی سطحی آن شما را از پیچیدگی نهان آن غافل کند. برای مثال، بسیاری از هنرمندان برای خلق یک منظره در آب از یک خط افقی به همراه مجموعه‌ای از عناصر در گرادگرد آن همچون چند بوته و تعدادی درخت استفاده می‌کنند. اما «مونه» از عناصر مذکور صرف نظر کرده است تا تمرکزش را بر یک موضوع مشخص بگذارد. «مونه» این تابلو را به نحوی نقاشی کرده که گویی بخشی از نقاشی را از نقاشی بزرگ‌تر جدا کرده است.
در این نقاشی، چندین نیلوفر آبی در قسمت بالای بوم به چشم می‌خورد که به نظر می‌رسد مکان آن‌ها بدون هدف انتخاب شده است. این درحالی است که جایگاه هیچ کدام از این نیلوفرهای آبی تصادفی و غیرعمدی نبوده است. اگر این نقاشی را با استفاده از خطوط افقی و عمودی به ۹ بخش مستقیم تقسیم کنیم، چهار خانه‌ای که در سمت چپ و بالای بوم قرار دارند یک دایره را در خود جای می‌دهند. در این دایره زردرنگ، حاشیه‌های نیلوفرهای ْآبی با فضای خالی در آب مجاورت دارند. همچنین در میانه این دایره زرد رنگ می‌توان بیضی قرمزی را ترسیم کرد که نشانگر فضای خالی بین نیلوفرهای آبی است. دایره و بیضی نامرئی، چشم‌ها را به سمت حاشیه‌های نیلوفرهای آبی سوق می‌دهد. در حقیقت این عناصر، در یک نقاشی طبیعت بی‌جان جنبش ایجاد می‌کنند.
«مونه» یک هنرمند یاغی بود و «نیلوفرهای آبی» سبک تمردآمیز او را به تصویر می‌کشید. هنرمندان آکادمیک هم عصر «مونه» در فضای سربسته نقاشی می‌کردند، بر روی بوم طرح اولیه پیاده می‌کردند، از قبل رنگ‌ها را با هم ترکیب می‌کردند و از ضربات قلم‌مو بلند و نرم استفاده می‌کردند، اما «مونه» یک هنرمند آکادمیک نبود. «مونه» نقاشی‌ها را در فضای باز می‌کشید و بدون طراحی اولیه نقش‌ها را روی بوم پیاده می‌کرد.
او رنگ‌ها مستقیما از تیوپ رنگ به بوم اضافه می‌کرد و از ضربات کوتاه و نامرتب استفاده می‌کرد.
«نیلوفرهای آبی» یک سوژه عامی را به تصویر نمی‌کشد. این نقاشی در حقیقت بخشی از باغ «مونه» در «ژیورنی» را به نمایش می‌گذارد. این هنرمند شیفته نقاشی کردن در باغش بود و نتیجه این علاقه خلق مجموعه بزرگی از تابلوهای نقاشی با موضوع نیلوفرهای آبی بود و نیلوفرهای آبی به سوژه نمادین «مونه» تبدیل شد.
