به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه جام جم نوشت: «هیچ‌گونه ژنی به اندازه ژنی به نام APOE4 عامل خطر بزرگ‌تری برای بیماری آلزایمر نیست اما اینکه ژن مذکور دقیقا چگونه آسیب مغزی را تحریک می‌کند همیشه یک راز بوده است. یک مطالعه جدید روی سلول‌ها و موش‌ها نشان می‌دهد که نوع APOE4 بر عایق بسیار مهم اطراف سلول‌های عصبی تاثیر می‌گذارد.
به گزارش مجله نیچر، این پژوهش جدید APOE4 را با پردازش معیوب کلسترول در مغز مرتبط کرده است که به نوبه خود به نقص در غلاف‌های عایق منجر می‌شود که رشته‌های عصبی را احاطه کرده و فعالیت الکتریکی آنها را تسهیل می‌کند. نتایج اولیه حاکی از آن است که این تغییرات می‌تواند باعث نقص حافظه و یادگیری شود. نتایج دیگر این پژوهش نشان می‌دهد داروهایی که پردازش کلسترول مغز را بازیابی می‌کنند می‌توانند این بیماری را درمان کنند.
لیپیدهای بی‌کفایت: به‌ارث‌بردن یک نسخه از ژن APOE4 خطر ابتلا به آلزایمر را حدود سه‌برابر افزایش می‌دهد. داشتن دو نسخه شانس را ۸ تا ۱۲برابر افزایش می‌دهد. فعل و انفعالات بین پروتئین کدگذاری‌شده توسط APOE4 و پلاک‌های چسبنده آمیلوئید (ماده‌ای که با مرگ سلول‌های مغز مرتبط است) در مغز تا حدی این ارتباط را توضیح می‌دهد اما این تعاملات تمام ماجرا نیست. همان‌طور که عصب‌شناس لی‌هوی تسایی در موسسه فناوری ماساچوست در کمبریج و همکارانش گزارش دادند، APOE4 سلول‌های مغزی عایق‌ساز معروف به الیگودندروسیت‌ها را تحریک می‌کند تا مولکول چربی کلسترول (نوعی لیپید) را در تمام بدن انباشته کنند. این امر در توانایی سلول‌ها برای پوشاندن رشته‌های عصبی در یک پوشش محافظ ساخته‌شده از ماده غنی از لیپید به نام میلین، اختلال ایجاد می‌کند. در نتیجه سیگنال‌های الکتریکی در مغز کند می‌شود و در نهایت درک و شناخت معمولا آسیب می‌بیند. نتیجه این پژوهش تمام یافته‌های گذشته را برهم می‌زند.
ترافیک کلسترول: دانشمندان این پژوهش به تجزیه‌وتحلیل الگوهای فعالیت ژنی در بافت قشر جلوی مغز (مرکز شناختی مغز) از ۳۲فرد متوفی که دارای دو، یک یا بدون هیچ ژن APOE4 پرداختند. هنگامی که محققان سلول‌های مغزی متاثر از این ژن را بررسی کردند، به ناهنجاری‌هایی در بسیاری از سیستم‌های متابولیسم لیپیدها اشاره کردند. این گروه دریافتند سلول‌های دارای ژن APOE4 تمایل به احتکار کلسترول در اندامک‌های داخلی دارند. آنها مقادیر نسبتا کمی از کلسترول را دفع می‌کردند که باعث می‌شد در تشکیل غلاف میلین مهارت کمتری داشته باشند.
محققان سپس سلول‌های حامل APOE4 را با داروی سیکلودکسترین درمان کردند که باعث تحریک حذف کلسترول می‌شود. این به بازیابی تشکیل میلین کمک کرد. محققان همچنین دریافتند این دارو کلسترول را از مغز در موش‌هایی با دو نسخه از APOE4 خارج می‌کند، جریان کلسترول را به غلاف میلین بهبود می‌بخشد و عملکرد شناختی حیوان را افزایش می‌دهد. اکنون که تسای و تیمش به قرار دادن اختلال در تنظیم کلسترول در نقشه تحقیقاتی آلزایمر کمک کرده‌اند، می‌توان درمان‌های بهتری پیدا کرد. این مطالعه اهمیت کلسترول در مغز را برجسته می‌کند و اکنون باید تمام استراتژی‌های موجود را برای هدف قراردادن کلسترول مغز امتحان کرد.»
