به گزارش ایران اکونومیست، متخصصان دریافتند که وجود سطوح بالای "لیپوپروتئین با چگالی بالا" (HDL) با کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی مرتبط نیست.
لیپوپروتئین پرچگالی در واقع کلسترول را در شریان ها جذب می کند و آن را به کبد برمی گرداند و سپس آن را از بدن خارج می کند. به همین دلیل به آن کلسترول خوب گفته می شود. از سوی دیگر، لیپوپروتئین کم‌چگالی (کلسترول بد) مسئول آسیب رساندن به دیواره رگ های خونی است و به ایجاد رسوبات چربی ملتهب معروف به پلاک کمک می کند که خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش می دهد.
مطالعه جدید روی ۲۴ هزار آمریکایی انجام شده و توسط مؤسسه ملی بهداشت (NIH)، نهاد دولتی اختصاص یافته به تحقیقات پزشکی و علمی، تأمین مالی شده است. همچنین داده های این مطالعه در "مجله کالج آمریکایی قلب و عروق" منتشر شده است.
نویسنده ارشد این مطالعه گفت: هدف از انجام این مطالعه این بوده که این ارتباط را که مدت‌هاست لیپوپروتئین پرچگالی را به عنوان کلسترول مفید معرفی می کند، درک کنیم و اینکه آیا این موضوع برای همه قومیت ها صادق است یا خیر.
وی همچنین افزود: آنچه من امیدوارم که این نوع مطالعات ثابت کند، نیاز به بازبینی الگوریتم پیش‌بینی خطر برای بیماری‌های قلبی-عروقی است.
کلسترول، یک ماده چربی مانند و مومی است که توسط کبد ساخته می شود و در تک تک سلول های بدن یافت می شود. کسترول برای ساخت هورمون ها، ویتامین D و اجزای کلیدی برای کمک به هضم غذا بسیار مهم است.
این تیم مطالعاتی داده‌های یک دهه را از نزدیک به ۲۴ هزار بزرگسال آمریکایی تجزیه و تحلیل کردند. داده های این مطالعه نشان داد در حالی که سطوح پایین کلسترول خوب افزایش خطر حمله قلبی یا مرگ بر اثر بیماری های قلبی را برای بزرگسالان سفیدپوست پیش‌بینی می‌کند، این موضوع برای بزرگسالان سیاه‌پوست صادق نیست. علاوه بر این، سطح بالاتر کلسترول خوب در بدن با کاهش خطر بیماری قلبی-عروقی در هر دو گروه ارتباطی نداشت.
گزارش شده است که سطوح بالای کلسترول خوب روند تصلب شرایین را تسریع می کند، وضعیتی که در آن پلاک های ساخته شده از چربی، کلسترول، کلسیم و سایر مواد، در دیواره داخلی شریان ها ایجاد می شود. پلاک می تواند باعث باریک شدن شریان ها شود و جریان خون را مسدود کند. پلاک همچنین می تواند ترکیده و منجر به لخته شدن خون شود.
بزرگسالان با سطوح بالای کلسترول بد خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در خود نسبتاً افزایش می دهند که با یافته های تحقیقات قبلی نیز مطابقت دارد.
این تجزیه و تحلیل، بزرگترین مطالعه در ایالات متحده بود که نشان داد کلسترول خوب اضافی ممکن است آن نوع فواید قلبی-عروقی را که متخصصان سلامت معتقد بودند دارد، ارائه ندهد. داده های این مطالعه بخشی از شواهد رو به رشدی است که نشان می‌دهد کلسترول خوب اضافی می‌تواند واقعاً برای سلامتی مضر باشد.
داده های یک مطالعه دیگر که در سال ۲۰۱۶ در مجله کالج آمریکایی قلب و عروق منتشر شد، نزدیک به ۶۳۲ هزار بزرگسال کانادایی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
به گزارش روزنامه دیلی میل، متخصصان دریافتند افرادی که حتی پایین‌ترین سطح کلسترول بد را داشتند، طی پنج سال میزان مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی و سکته مغزی بالاتری داشتند اما با افزایش سطح کلسترول خوب، این خطر به طور پیوسته کاهش پیدا نکرد.
