به گزارش ایران اکونومیست، یک جوینده گنج در نروژ مجموعه نادری از اشیاء نقره‌ای را در «استیوردال» واقع در مرکز نروژ کشف کرده است که گمان می‌رود به «دورن وایکینگ» (قرن هشتم تا یازدهم میلادی) تعلق دارد.
این مجموعه که در عمق چند سانتی‌متری زمین دفن شده بود، از ۴۶ شئ تشکیل شده است. همه این اشیاء از نقره ساخته شده‌اند. در این مجموعه فقط دو انگشتر سالم باقی مانده است. سایر اشیاء این مجموعه را تکه‌های سکه، دستبند و سایر زیورآلات تشکیل داده است.
این اکتشاف توسط «پاول بدنارسکی» (Pawel Bednarski) یک جوینده گنج آماتور و با استفاده از دستگاه فلزیاب پیش از کریسمس سال گذشته صورت گرفته است. این یک اکتشاف اتفاقی بود و او به هیچ وجه انتظار نداشت با چنین گنجینه‌ای مواجه شود.
«بدنارسکی» نخست دو حلقه را پیدا کرد و سپس به حفاری ادامه داد تا این‌که به هر ۴۶ شئ تاریخی دست پیدا کرد. این اشیاء درحالی کشف شدند که در عمق دو تا هفت سانتی‌متری زمین دفن شده بودند.
او زمانی که به اهمیت باستان‌شناسی این اشیاء پی برد به کارشناسان باستان‌شناسی منطقه اطلاع داد و این اکتشاف را اعلام کرد.
این گنجینه در حقیقت از ده‌ها شئ نقره تشکیل شده است که بر حسب وزنی که داشتند به عنوان پول مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این اشیاء عمدا به تکه‌هایی با وزن‌های متفاوت تقسیم شده بودند تا همچون سکه در موراد مختلف مورد استفاده قرار بگیرند.
این گنجینه با سایر گنجینه‌های مشابه کشف‌شده در اسکاندیناوی متفاوت است؛ چراکه موارد قبلی از اشیاء نقره‌ای سالم تشکیل شده بودند.
با این‌که باستان‌شناسان تایید کرده بودند، آثاری که توسط «بدنارسکی» کشف شده‌اند به عصر وایکنیگ تعلق دارد، اما زمانی که کارشناسان دانشگاه علوم و فناوری نروژ وارد عمل شدند، اهمیت حقیقی این اشیاء تاریخی مشخص شد.
استفاده از سکه‌ها از حوالی ۵۵۰ تا ۸۰۰ میلادی در غرب و جنوب اروپا آغاز شد. این درحالی است که مردم اسکاندیناوی از اواخر قرن نهم میلادی به استفاده از سکه روی آورده بودند.
